Δημήτρης Λάγιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Η πρώτη προσωπική δισκογραφική κατάθεση του Λάγιου ήταν ο δίσκος ''Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας'' (1982), σε μελοποιημένη ποίηση του [[Οδυσσέας Ελύτης|Οδυσσέα Ελύτη]]. Το έργο γράφτηκε στο διάστημα 1978-1980, ενώ ίδιος ο ποιητής έδειξε θετική διάθεση για τη συγκεκριμένη μελοποίηση.

 

Από το 1980 που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, ο Δημήτρης Λάγιος επιδόθηκε στη μελοποίηση μεγάλων ποιητών. Αποτέλεσμα αυτής της δραστηριότητας ήταν μια σειρά έργων, όπως οι ''Ιδανικοί Αυτόχειρες'' (σε ποίηση [[Κώστας Καρυωτάκης|Κώστα Καρυωτάκη]]) και ''Ψαλμοί'' (ποίηση [[Δαβίδ]]). Το 1983 κυκλοφόρησε δύο λαϊκούς δίσκους, έναν με τη [[Σωτηρία Μπέλλου]] με τίτλο ''Ο Άη Λαός'' (στίχοι [[Μιχάλης Μπουρμπούλης|Μιχάλη Μπουρμπούλη]]) και έναν με τον [[Αντώνης Καλογιάννης|Αντώνη Καλογιάννη]] με τίτλο ''Εδώ που γεννηθήκαμε'' (στίχοι [[Φώντας Λάδης|Φώντα Λάδη]]). Παράλληλα συνέχιζε τη μελέτη της επτανησιακής μουσικής, καρπός της οποίας υπήρξε μια σειρά σχετικών δίσκων: ''Λαϊκά τραγούδια της Ζάκυνθος'', ''Του Σολωμού και της Ζάκυνθος'', ''Ζακυνθινές Σερενάδες'', ''Ζακυνθινή Εκκλησιαστική Παράδοση'', ''Ομιλίες'' (όπως ονομάζεται το ζακυνθινό λαϊκό θέατρο - ανέκδοτο), καθώς και το έργο ''Του Μαντολίνου'' με μουσική επτανήσιων συνθετών διασκευασμένη από τον ίδιο για μαντολίνο, με σολίστ το [[Δημήτρης Μαρίνος|Δημήτρη Μαρίνο]]. Τα περισσότερα από τα έργα αυτά εκδόθηκαν σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, ενώ κάποια παραμένουν ανέκδοτα.