Αριστερά (πολιτική): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
 
Ο όρος "Αριστερά" εφαρμόστηκε ιστορικά για να περιγράψει σειρά κινημάτων και ρευμάτων, και συγκεκριμένα: τον Ρεπουμπλικανισμό κατά τη Γαλλική Επανάσταση, τον Σοσιαλισμό <ref>Maass, Alan; Zinn, Howard (2010). The Case for Socialism (Revised ed.). Haymarket Books. p. 164. ISBN 978-1608460731. "The International Socialist Review is one of the best left-wing journals around..."</ref>, τον Κομμουνισμό, και τον Αναρχισμό <ref>Schmidt, Michael; Van der Walt, Lucien (2009). Black Flame: The Revolutionary Class Politics of Anarchism and Syndicalism. Counter-Power 1. AK Press. p. 128. ISBN 978-1-904859-16-1. "anarchism is a coherent intellectual and political current dating back to the 1860s and the First International, and part of the labour and left tradition"</ref>. Από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, ο όρος "Αριστερά" χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια ακόμη μεγαλύτερη γκάμα κινημάτων <ref>Revel, Jean Francois (2009). Last Exit to Utopia. Encounter Books. p. 24. ISBN 978-1594032646. "In the United States, the word liberal is often used to describe the left wing of the Democratic party."</ref> που περιλαμβάνει το αντιρατσιστικό, το φεμινιστικό, το αντιπολεμικό, και το οικολογικό <ref>Neumayer, Eric (2004). "The environment, left-wing political orientation, and ecological economics". Ecological Economics 51 (3–4): 167–175.</ref> <ref>Barry, John (2002). International Encyclopedia of Environmental Politics. Taylor & Francis. ISBN 978-0415202855. "All surveys confirm that environmental concern is associated with green voting...[I]n subsequent European elections, green voters have tended to be more left-leaning...the party is capable of motivating its core supporters as well as other environmentally minded voters of predominantly left-wing persuasion..."</ref> ένω έχει εφαρμοστεί και σε κόμματα όπως το [[Δημοκρατικό Κόμμα (ΗΠΑ)|Δημοκρατικό Κόμμα]] στις [[Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής|ΗΠΑ]] και το [[Εργατικό Κόμμα]] στο [[Ηνωμένο Βασίλειο|ΗΒ]] <ref>Van Gosse (2005). The Movements of the New Left, 1950–1975: A Brief History with Documents. Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-4039-6804-3.</ref> <ref>Arnold, N. Scott (2009). Imposing values: an essay on liberalism and regulation. Florence: Oxford University Press. p. 3. ISBN 0-495-50112-3. "Modern liberalism occupies the left-of-center in the traditional political spectrum and is represented by the Democratic Party in the United States, the Labor Party in the United Kingdom, and the mainstream Left (including some nominally socialist parties) in other advanced democratic societies."</ref>.
 
Σήμερα ο όσος "Αριστερά" διχάζεται ανάμεσα στην "Κεντροαριστερά" και την αντικαπιταλιστική Αριστερά, ή αλλιώς "Ακροαριστερά". Ο όρος Ακροαριστερά αναφέρεται γενικά, στην ριζοσπαστική εκδοχή της Αριστεράς στην πολιτική. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για να περιγράψει την Αριστερά που δεν έχει μεταρρυθμιστική (ρεφορμιστική) στρατηγική, αλλά θέλει την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Η Ακροαριστερά ως τμήμα/κομμάτι της Αριστεράς επιδιώκει την υπέρβαση κάθε μορφής ταξικής κοινωνικής διαστρωμάτωσης[1]. Επίσης,επιδιώκει την κατάργηση κάθε μορφής ταξικής ιεραρχίας, ιδιαίτερα την άνιση διανομή του πλούτου και της εξουσίας[1]. Τέλος, η Ακροαριστερά επιδιώκει την επικράτηση μιας κοινωνίας στην οποία θα παρέχονται στον καθένα ίσες οικονομικές και κοινωνικές δυνατότητες και στην οποία κανείς δεν θα είχε υπερβολικό πλούτο ή δύναμη έναντι των άλλων[1].
 
Οι οικονομικές θεωρήσεις που περιλαμβάνονται στο φάσμα της "Αριστεράς" περιλαμβάνουν από τον [[Τζων Κέυνς|Κέυνς]] και το Κράτος Πρόνοιας ως και την [[Κρατικοποίηση|κοινωνικοποιηση]] των μέσων παραγωγής όπως μεγάλα εργοστάσια και τον κεντρικό σχεδιασμό. <ref>Andrew Glyn, Social Democracy in Neoliberal Times: The Left and Economic Policy since 1980, Oxford University Press, 2001, ISBN 978-0-19-924138-5.</ref>. Η "Αριστερά" υποστήριζε τα εργατικά συνδικάτα κατά τη βιομηχανική επανάσταση του 19ου αιώνα, ενώ τον 20ο αιώνα σχετίστηκε με την κυβερνητική παρεμβατικότητα στην οικονομία.<ref>Eric D. Beinhocker. The origin of wealth. Harvard Business Press. 2006. ISBN 978-1-57851-777-0 p. 416 Google Books</ref>. Στον 21ο αιώνα, η Αριστερά κατακρίνει την [[παγκοσμιοποίηση]] και τον διεθνή ανταγωνισμό των οικονομιών, καθώς θεωρεί πως επιφέρουν πιέσεις για χαμηλότερες αποδοχές, απορρύθμιση των εργατικών σχέσεων, και όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.