Φόρος της δεκάτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 3:
==Η κατάργηση του φόρου της δεκάτης==
Τον Δεκέμβριο του 1877 ο Κουμουνδούρος είχε αλλάξει με νόμο τον τρόπο πληρωμής της δεκάτης στο δημόσιο,καθώς προέβλεπε για τους ενοικιαστές η προκαταβολή του ενοικίου σε μετρητά, κάτι επωφελές για τα κρατικά ταμεία.<ref>Μ. Περράκης, «Η αντικατάσταση της δεκάτης από το φόρο των αροτριώντων ζώων. Η πρώτη φορολογική αλλαγή του Χαρίλαου Τρικούπη»,στο: Κάιτη Αρώνη-Τσίχλη, Λύντια Τριχά, Ο Χαρίλαος Τρικούπης και η εποχή του. Πολιτικές επιδιώξεις και κοινωνικές συνθήκες,εκδ.Παπαζήσης,Αθήνα, 2000, σελ.280</ref>
Η κατάργηση του φόρου της δεκάτης συζητήθηκε στη Βουλή ενενήντα ημέρες μετά την παραίτηση της Κυβέρνησης Κουμουνδούρου και την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον Χαρίλαο Τρικούπη.Έτσι ψηφίστηκε ο νόμος ''ΩΙ'' ''περί καταργήσεως του μέχρι τούδε ισχυοντος φορολογικού συστήματος και αντικαταστάσεώς αυτού διά φόου επί αρωτριώντων ζώων.'' <ref>Μ. Περράκης, «Η αντικατάσταση της δεκάτης από το φόρο των αροτριώντων ζώων. Η πρώτη φορολογική αλλαγή του Χαρίλαου Τρικούπη»,στο: Κάιτη Αρώνη-Τσίχλη, Λύντια Τριχά, Ο Χαρίλαος Τρικούπης και η εποχή του. Πολιτικές επιδιώξεις και κοινωνικές συνθήκες,εκδ.Παπαζήσης,Αθήνα, 2000, σελ.275-276</ref> Οι συζητήσεις διήρκεσαν από τα τέλη Μαρτίου μέχρι τις αρχές Μαΐου 1880. Υποστηρικτές της διατήρησης της δεκάτης ήταν οι [[Αλέξανδρος Κουμουνδούρος]] αν και παλαιόθεν πολέμιος του φόρου, τελικά συντάχθηκε με τους υποστηρικτές της δεκάτης,αντιπροτείνοντας τη μείωσή της σε ποσοστό 5% επί της ακαθάριστης παραγωγής. Ο Κουμουνδούρος ήθελε να προσεταιριστεί τους βουλευτές υπέρμαχους της διατήρησης της δεκάτης που ήταν στην πλειοψηφία τους βουλευτές ενοικιαστές. Τελικά μόλις εικοσιένας βουλευτές καταψήφισαν την κατάργηση της δεκάτης, ενώ εξηνταεννιά απείχαν της ψηφοφορίας, μεταξύ αυτών και ο Κουμουνδούρος.<ref>Μ. Περράκης, «Η αντικατάσταση της δεκάτης από το φόρο των αροτριώντων ζώων. Η πρώτη φορολογική αλλαγή του Χαρίλαου Τρικούπη»,στο: Κάιτη Αρώνη-Τσίχλη, Λύντια Τριχά, Ο Χαρίλαος Τρικούπης και η εποχή του. Πολιτικές επιδιώξεις και κοινωνικές συνθήκες,εκδ.Παπαζήσης,Αθήνα, 2000, σελ.279</ref>
| |||