Εμμανουήλ Παππάς Σερρών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Δεν πρόλαβαν να χαρούν για πολύ την ελευθερία τους οι Δοβιστιανοί καθώς το χωριό τους, όπως και ολόκληρη η Ανατολική Μακεδονία βρέθηκε και πάλι υπό βουλγαρική κατοχή ("Δεύτερη Βουλγαρία", κατά τους παλιούς) με τα γνωστά γεγονότα του 1916 που προκάλεσε ο [[Εθνικός Διχασμός]]. Η βουλγαρική κατοχή είναι πολύ πιο σκληρή αυτή τη φορά. Οι Βούλγαροι, βέβαιοι για το ότι η περιοχή θα παραμείνει στην κατοχή τους και μετά το τέλος του πολέμου, επιδίδονται σε ένα όργιο καταπίεσης και διώξεων εις βάρος των γηγενών Ελλήνων, ώστε να τους αναγκάσουν είτε να εκβουλγαριστούν είτε να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Τα ελληνικά σχολεία κλείνουν κι αντικαθίστανται από βουλγαρικά ενώ και στις εκκλησίες απαγορεύεται η λειτουργία στην ελληνική γλώσσα και τελείται πλέον μόνο στην βουλγαρική, από Βούλγαρους ιερείς.<ref>[http://www.kathimerini.gr/438308/article/epikairothta/ellada/h-voylgarikh-eisvolh-sthn-anat-makedonia Η βουλγαρική εισβολή στην Ανατ. Μακεδονία]</ref> Όμως το πιο απάνθρωπο μέτρο είναι η λεγόμενη "ομηρία", η εκτόπιση Ελλήνων πολιτών ηλικίας 17-60 ετών σε διάφορες περιοχές της Βουλγαρίας και της σημερινής FYROM (η οποία ήταν τότε επίσης υπό βουλγαρική κατοχή), όπου και αναγκάζονται να εκτελούν καταναγκαστικά έργα και πεθαίνουν κατά χιλιάδες, λόγω των απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης, υποσιτισμού, εξάντλησης, ασθενειών κ.τ.λ. Επιτροπή του αμερικανικού Ερυθρού Στρατού, που ήρθε με τη λήξη του πολέμου στην Ανατολική Μακεδονία για να παράσχει ανθρωπιστική βοήθεια, υπολόγισε ότι ο συνολικός αριθμός Ελλήνων πολιτών της Ανατολικής Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης που εκτοπίστηκε ανέρχεται στις 200.000, απ' τους οποίους γύρω στις 60.000 πέθαναν και δε γύρισαν ποτέ, ενώ πολλοί απ' όσους επέστρεψαν ήταν σε τόσο άθλια κατάσταση ώστε είχαν καταστεί ανίκανοι για κάθε εργασία.<ref>[https://archive.org/stream/reliefworkineast00amerrich#page/37/mode/1up Relief work in eastern Macedonia, σελ. 37]</ref> [[Αρχείο:To ηρώο της κοινότητας Εμμανουήλ Παπά.jpg|μικρογραφία|To ηρώο της κοινότητας Εμμανουήλ Παπά. Διακρίνονται τα ονόματα των 110 κατοίκων που πέθαναν εκτοπισμένοι στη Βουλγαρία την περίοδο 1916-18, κάτω απ' την επιγραφή "ΕΝ ΟΜΗΡΙΑ ΥΠΟ ΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΕΣ 1916-1918)]] Ανάμεσα σ' αυτές τις 200.000 ομήρων ή "ντουρντουβάκια", όπως είναι γνωστοί στην τοπική παράδοση (παραφθορά του βουλγαρικού όρου "τρούντοφ βόινικ"=βοηθητικός στρατιώτης, όπως τους αποκαλούσαν οι Βούλγαροι) υπήρχαν και 200 περίπου κάτοικοι της Δοβίστας, απ' τους οποίους οι 110 πέθαναν στο [[Κίτσεβο]] της σημερινής FYROM και στο [https://bg.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D0%B0%D1%80%D0%BD%D0%BE%D0%B1%D0%B0%D1%82 Κάρνομπατ] της Βουλγαρίας. Τα ονόματά τους είναι γραμμένα στη στήλη των πεσόντων, στο ηρώο που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού.