Κοζαρτσάνκα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
#100wikidays |
Δημιουργήθηκε από μετάφραση της σελίδας "Kozarčanka" |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Kozarčanka_-_Milja_Marin.jpg|thumb|''Kozarčanka'' από τον Ζορζ Σκρίγκιν. Το θέμα της φωτογραφίας είναι η Μίλια Μάριν.]]
'''''Κοζαρτσάνκα '''''
Το θέμα του πορτρέτου είναι η Μίλια Μάριν (1926-2007, το γένος Τόρομαν), μια
== Ιστορικό ==
Τον Απρίλιο του 1941, στο [[Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας]] είχαν εισβάλει, κατέλαβαν και διαμέλισαν οι [[δυνάμεις του Άξονα]], με επικεφαλής την [[ναζιστική Γερμανία]]. Ένα φασιστικό κράτος-μαριονέτα γνωστό ως [[Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας]] (Nezavisna država Hrvatska ή NDH) ανακηρύχθηκε στις 10 Απριλίου, και περιελάμβανε το σύνολο σχεδόν της σύγχρονης Κροατίας, όλη τη σύγχρονη [[Βοσνία-Ερζεγοβίνη]] και μέρη της σύγχρονης [[Σερβία|Σερβίας]].<span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTERoberts198715.E2.80.9319_1-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTERoberts198715.E2.80.9319_1-0">[[#cite_note-FOOTNOTERoberts198715.E2.80.9319-1|<span class="mw-reflink-text"><nowiki>[1]</nowiki></span>]]</span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTERoberts198715.E2.80.9319_1-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTERoberts198715.E2.80.9319_1-0"></span> Με επικεφαλής το κροατικό εθνικιστικό κίνημα [[Ουστάσι]], μία από τις πολιτικές του NDH ήταν να εξαλείψει τον Σερβικό πληθυσμό του κράτος με μαζικές δολοφονίες, απελάσεις και αναγκαστικής αφομοίωση.<span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEVucinich1949355.E2.80.93358_2-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEVucinich1949355.E2.80.93358_2-0">[[#cite_note-FOOTNOTEVucinich1949355.E2.80.93358-2|<span class="mw-reflink-text"><nowiki>[2]</nowiki></span>]]</span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEVucinich1949355.E2.80.93358_2-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEVucinich1949355.E2.80.93358_2-0"></span> Κινήματα αντίστασης σύντομα δημιουργήθηκε ως απάντηση στην κατοχή, μία εκ των οποίων διοργανώθηκε από το [[Κομμουνιστικό Κόμμα της Γιουγκοσλαβίας]]. Με επικεφαλής τον [[Γιόσιπ Μπροζ Τίτο]], το Κόμμα αποφάσισε στις 4 Ιουλίου να ξεκινήσει μια πανεθνική ένοπλη εξέγερση και τα μέλη των δυνάμεων υπό την ηγεσία του έγιναν γνωστά ως Παρτιζάνοι,<span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTERoberts198720.E2.80.9324_3-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTERoberts198720.E2.80.9324_3-0">[[#cite_note-FOOTNOTERoberts198720.E2.80.9324-3|<span class="mw-reflink-text"><nowiki>[3]</nowiki></span>]]</span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTERoberts198720.E2.80.9324_3-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTERoberts198720.E2.80.9324_3-0"></span> αναφερόμενα επίσης ως ο Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός της Γιουγκοσλαβίας. Τον Δεκέμβριο του 1943 και τον Ιανουάριο του 1944, η 11η Ταξιαρχία της Κράινα, του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού θα έπληττε τους Γερμανούς και Ουστάσι στην περιοχή του όρους Κοζάρα, στη βόρεια Βοσνία, για να ανακουφίσει την πίεση από τους παρτιζάνους στην Μπάνια και την ανατολική Βοσνία, όπου ο άξονας διενεργούσαν σημαντική αντιπαρτιζανικές επιθέσεις.<span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEMilinovi.C4.87Karasijevi.C4.871982141.2C_165.2C_186_4-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEMilinovi.C4.87Karasijevi.C4.871982141.2C_165.2C_186_4-0">[[#cite_note-FOOTNOTEMilinovi.C4.87Karasijevi.C4.871982141.2C_165.2C_186-4|<span class="mw-reflink-text"><nowiki>[4]</nowiki></span>]]</span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEMilinovi.C4.87Karasijevi.C4.871982141.2C_165.2C_186_4-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEMilinovi.C4.87Karasijevi.C4.871982141.2C_165.2C_186_4-0"></span>
== Φωτογραφία και θέμα ==
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1943 έως 1944, το ταξίδι των στρατιωτών του Θεάτρου της Εθνικής Απελευθέρωσης συνάντησε μια φάλαγγα Παρτιζάνων από την 11η Ταξιαρχία της Κράινα στην περιοχή της Κνεσπόλιε, στην Κοζάρα περιοχή. Ο επικεφαλής της ενότητας [[Μπαλέτο|μπαλέτου]] του θεάτρου ήταν ο Γκεόργκι "Ζωρζ" Σκρίγκιν, ένας Γιουγκοσλάβος χορευτής μπαλέτου της ρωσικής καταγωγη΄ς.<span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTER.R.2007para._1.E2.80.934_5-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTER.R.2007para._1.E2.80.934_5-0">[[#cite_note-FOOTNOTER.R.2007para._1.E2.80.934-5|<span class="mw-reflink-text"><nowiki>[5]</nowiki></span>]]</span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTER.R.2007para._1.E2.80.934_5-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTER.R.2007para._1.E2.80.934_5-0"></span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTETodi.C4.87201340_6-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTETodi.C4.87201340_6-0">[[#cite_note-FOOTNOTETodi.C4.87201340-6|<span class="mw-reflink-text"><nowiki>[6]</nowiki></span>]]</span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTETodi.C4.87201340_6-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTETodi.C4.87201340_6-0"></span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEArsenev2012para._1.E2.80.933_7-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEArsenev2012para._1.E2.80.933_7-0">[[#cite_note-FOOTNOTEArsenev2012para._1.E2.80.933-7|<span class="mw-reflink-text"><nowiki>[7]</nowiki></span>]]</span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEArsenev2012para._1.E2.80.933_7-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEArsenev2012para._1.E2.80.933_7-0"></span> Ο Σκρίγκιν ήταν επίσης ένας διεθνώς αναγνωρισμένος καλλιτεχνικός φωτογράφος, και είχε λάβει σημαντικά βραβεία σε διάφορες εκθέσεις φωτογραφίας κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1930.<span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEArsenev2012para._1.E2.80.933_7-1" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEArsenev2012para._1.E2.80.933_7-1">[[#cite_note-FOOTNOTEArsenev2012para._1.E2.80.933-7|<span class="mw-reflink-text"><nowiki>[7]</nowiki></span>]]</span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEArsenev2012para._1.E2.80.933_7-1" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEArsenev2012para._1.E2.80.933_7-1"></span> Μεταξύ 1942 και 1945, ο Σκρίγκιν τράβηξε περίπου 500 πολεμικές φωτογραφίες, μερικές από τις οποίες θα γίνονταν θρυλικές στη [[Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας|σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία]].<span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEMali.C4.87199729_8-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEMali.C4.87199729_8-0">[[#cite_note-FOOTNOTEMali.C4.87199729-8|<span class="mw-reflink-text"><nowiki>[8]</nowiki></span>]]</span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEMali.C4.87199729_8-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEMali.C4.87199729_8-0"></span> Ο διοικητής της 11ης Ταξιαρχία Κράινα ήταν επίσης παρών στη φάλαγγα, και ο Σκρίγκιν του ζήτησε να φωτογραφήσει μια γυναίκα Παρτιζάνα. Ο διοικητής επέλεξε πέντε νέες νοσηλεύτριες από την φάλαγγα, μεταξύ των οποίων ο Σκρίγκιν επέλεξε την δεκαεπτάχρονη Μίλια Τόρομαν.<span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTER.R.2007para._1.E2.80.934_5-1" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTER.R.2007para._1.E2.80.934_5-1">[[#cite_note-FOOTNOTER.R.2007para._1.E2.80.934-5|<span class="mw-reflink-text"><nowiki>[5]</nowiki></span>]]</span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTER.R.2007para._1.E2.80.934_5-1" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTER.R.2007para._1.E2.80.934_5-1"></span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEKova.C4.8Devi.C4.872007para._1.E2.80.937_9-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEKova.C4.8Devi.C4.872007para._1.E2.80.937_9-0">[[#cite_note-FOOTNOTEKova.C4.8Devi.C4.872007para._1.E2.80.937-9|<span class="mw-reflink-text"><nowiki>[9]</nowiki></span>]]</span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEKova.C4.8Devi.C4.872007para._1.E2.80.937_9-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEKova.C4.8Devi.C4.872007para._1.E2.80.937_9-0"></span> Ήταν [[Σερβοβόσνιοι|Σερβοβόσνια]] από το χωριό [[Μπρέκινια |Μπρέκινια]] κοντά στην [[Ντούμπιτσα]], στους πρόποδες του όρους Κοζάρα.<span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTELuki.C4.87198436_10-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTELuki.C4.87198436_10-0">[[#cite_note-FOOTNOTELuki.C4.87198436-10|<span class="mw-reflink-text"><nowiki>[10]</nowiki></span>]]</span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTELuki.C4.87198436_10-0" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTELuki.C4.87198436_10-0"></span> Ο Σκρίγκιν της φόρεσε μια ζακέτα, κρέμασε μια καραμπίνα στον ώμο της, έδωσε κλίση στο δίκοχο με το [[κόκκινο άστρο]] στο κεφάλι της, ίσιωσε τα μαλιά της και της είπε να χαμογελάσει.<span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEKova.C4.8Devi.C4.872007para._1.E2.80.937_9-1" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEKova.C4.8Devi.C4.872007para._1.E2.80.937_9-1">[[#cite_note-FOOTNOTEKova.C4.8Devi.C4.872007para._1.E2.80.937-9|<span class="mw-reflink-text"><nowiki>[9]</nowiki></span>]]</span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEKova.C4.8Devi.C4.872007para._1.E2.80.937_9-1" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEKova.C4.8Devi.C4.872007para._1.E2.80.937_9-1"></span> Στη συνέχεια τη φωτογράφισε με την Rolleiflex κάμερα που είχε.<span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEMali.C4.87199729_8-1" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEMali.C4.87199729_8-1">[[#cite_note-FOOTNOTEMali.C4.87199729-8|<span class="mw-reflink-text"><nowiki>[8]</nowiki></span>]]</span><span class="mw-ref" id="cxcite_ref-FOOTNOTEMali.C4.87199729_8-1" rel="dc:references" contenteditable="false" data-sourceid="cite_ref-FOOTNOTEMali.C4.87199729_8-1"></span>
Στις πολεμικές φωτογραφίες του ο Σκρίγκιν έννωνε δυο αποκλίνουσες αρχές: σκληρό ρεαλισμό, ως προς το περιεχόμενο, και [[πικτοριαλισμός|πικτοριαλισμό]], ως προς τη μορφή.{{Πρότυπο:Sfn|Malić|1997|p = 29}} Το 1968 δημοσίευσε μια μονογραφία για την πολεμική φωτογραφία του, με τίτλο ''Rat i pozornica'' (''Πόλεμος και Σκηνή''), στην οποία η φωτογραφία με την Μίλια Τόρομαν έχει τίτλο ''Kozarčanka'' (''Κοζαρτσάνκα'', ''Γυναίκα από το Κοζάρα''). Η λεζάντα φέρει υπόμνημα που δεν αναφέρει το όνομά της: "Ως κοπέλα συνελήφθει κατά της διάρκεια της Πρώτης Εχθρικής Επίθεσης. Κατάφερε να διαφύγει — ακόμη και από τη Γερμανία — και έφτασε στο Κοζάρα, όπου έγινε μαχήτρια των δυνάμεων του Κοζάρα." Η συγγραφέας Νατάσα Βιτορέλλι περιγράφει την Κοζαρτσάνκα::{{Πρότυπο:Sfn|Vittorelli|2015|pp = 126–30}}
[[Αρχείο:Žorž_Skrigin_(1943).jpg|thumb|Ζορζ Σκρίγκιν, αυτοπορτραίτο (1943)]]
Λίγο μετά τον πόλεμο, το 1946, η Μίλια Τορόμαν παντρεύτηκε τον Πέρο Μάριν,{{Πρότυπο:Sfn|R.R.|2007|loc = para. 1–4}} που πολεμούσε με τους Παρτιζάνου από την εξέγερστη στο Κόζαρα στα τέλη Ιουλίου 1941.{{Πρότυπο:Sfn|Kovačević|2007|loc = para. 1–7}}{{Πρότυπο:Sfn|Ćurguz|Vignjević|1982|p = 218}} Το ζευγάρι έζησε στο Πρίεντορ, τη μεγαλύτερη πόλη στην περιοχή, και έκανε πέντε παιδιά. Σε μια συνέντευξη που έδωσε το 2007, η Μίλια Μάριν εξήγησε ότι κατά τη στιγμή που ελήφθη η φωτογραφία δεν ένιωθε διάθεση να χαμογελάσει, λόγω των κακουχιών που σχετίζονται με τον πόλεμο που η ίδια και η οικογένειά της είχαν υποστεί. Παρόλα αυτά, δεν είχε κανένα πρόβλημα να ακολουθήσει το αίτημα του Σκρίγκιν, και έδωσε ένα φωτεινό χαμόγελο.{{Πρότυπο:Sfn|Kovačević|2007|loc = para. 1–7}} Η Μάριν δήλωσε επίσης ότι δεν κουβαλούσε ποτέ όπλο πριν τη φωτογραφία, ούτε μετά.{{Πρότυπο:Sfn|Vittorelli|2015|pp = 126–30}} Πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 2007, σε ηλικία 81.{{Πρότυπο:Sfn|R.R.|2007|loc = para. 1–4}}
== Θρύλος ==
Μετά τον πόλεμο, στον οποίο ο Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός ήταν νικηφόρος, η ''Κοζαρτσάνκα ''έγινε ένα εικονικό πορτρέτο του πολέμου στη Σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία.{{Πρότυπο:Sfn|Vittorelli|2015|pp = 126–30}}{{Πρότυπο:Sfn|Batinić|2015|pp = }} Ήταν ένα από τα σύμβολα της μαζικής συμμετοχής των γυναικών ως εθελοντριών στων αγώνα των Παρτιζάνων, που έτσι νομιμοποιούνταν επιπλέον ως σκοπός για όλο του Γιουγκοσλαβικό έθνος.{{Πρότυπο:Sfn|Vittorelli|2015|pp = 126–30}} Η επίσημη αφήγηση του αγώνα των Παρτιζάνων προωθημένη από τη μεταπολεμική κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας, υπό την ηγεσία του Τίτο, υπηρέτησε για να νομιμοποιήσει το καθεστώς και να δημιουργήσει ένα κοινό εθνικό αίσθημα στην πολυεθνοτική χώρα. Οι γυναίκες παρτιζάνοι κατείχαν μια σημαντική θέση σε αυτήν την αφήγηση.{{Πρότυπο:Sfn|Batinić|2015|pp = }} Η ''Κοζαρτσάνκα ''προβλήθηκε σε ευρέως διαδεδομένα σχολικά εγχειρίδια, καθώς και πολεμικές μονογραφίες και αφίσες.{{Πρότυπο:Sfn|Kovačević|2007|loc = para. 1–7}}{{Πρότυπο:Sfn|Todić|2013|pp = 45–46}} Η μαζική εικόνα δόξασε την ομορφιά και ενθουσιασμό του επαναστάτη.{{Πρότυπο:Sfn|Todić|2013|pp = 45–46}} Μια τροποποιημένη έκδοση της ''Κοζαρτσάνκα ''(χωρίς το τυφέκιο) εμφανίστηκε ως εξώφυλλο σε άλμπουμ του 1986 από το Γιουγκοσλαβικό ποπ συγκρότημα [[Ντίνο Μέρλιν|Merlin]]. Το πίσω μέρος του εξώφυλλο προέβαλλε μια φωτογραφία της ηθοποιού [[Μέριλιν Μονρόε]].{{Πρότυπο:Sfn|Vittorelli|2015|pp = 126–30}} Για τη μυθική αύρα γύρω από την ηρωίδα που εκπροσωπούνταν στην ''Κοζαρτσάνκα'', οποιαδήποτε ακριβής γνώση γι 'αυτήν ήταν περιττή και θα μπορούσε ακόμη και να είναι επιβλαβής. Έτσι η ταυτότητά της παραμένει εν πολλοίς άγνωστη στο ευρύ κοινό μετά την πτώση του κομμουνισμού στη Γιουγκοσλαβία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όταν το ιδεολογικό μήνυμα της φωτογραφίας έγινε άνευ σημασίας.{{Πρότυπο:Sfn|Todić|2013|pp = 45–46}}
== Παραπομπές ==
{{Reflist|30em}}
[[Κατηγορία:Σερβοβόσνιοι]]
| |||