Μυθολογία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Saloydos (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
μ μη τεκμηριωμένες και ανομοιόμορφες αλλαγές ιδιαιτέρως στον πρόλογο
Γραμμή 1:
Η '''Μυθολογία''' είναι διακριτός [[επιστήμη|επιστημονικός]] κλάδος που ασχολείται με τη μελέτη των [[μύθος|μύθων]], δηλαδή των ιστοριών που ένας ιδιαίτερος πολιτισμός θεωρεί αληθινές και χαρακτηρίζουν ένα ιδιαίτερο [[θρησκεία|θρησκευτικό]] ή πίστη.
Σύμφωνα με τα κατά ποιον μέρη της τραγωδίας από τον ορισμό που ο ίδιος ο Αριστοτέλης μας παρέδωσε,ο ''μυθος'' είναι ένα από αυτά.
Μύθος σύμφωνα με τον Αριστοτέλη είναι η πλοκή το σενάριο αν θέλετε της τραγωδίας.αρα:μυθος+λεξη = ένα ιστορικό γεγονός το σενάριο η εξιστόρηση του και λέξη η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε για την εξιστόρηση του.
Οπότε μυθολογία σημαίνει μια ιστορία ένα πραγματικό γεγονός το οποίο συνέβη στο απώτατο παρελθόν και μας παραδίδεται μέσω μιας συγκεκριμένης μορφής ενός κώδικα ο οποίος είναι η γλώσσα.
 
== Ο χώρος της μυθολογίας ==
 
Οι μύθοι είναι γενικά ιστορίες βασισμένες στην [[παράδοση]] και το [[θρύλος|θρύλο]], προορισμένες αρχικά να ερμηνεύσουν το πώς ξεκίνησε η δημιουργία σε κοσμικό και τοπικό επίπεδο με μύθους της δημιουργίας ή ιδρυτικούς μύθους. Για παράδειγμα, υπάρχουν μύθοι δημιουργίας σε όλες τις μυθολογίες του πλανήτη που ασχολούνται με [[κοσμολογία|κοσμολογικά]] προβλήματα (η δημιουργία του σύμπαντος, των άστρων κ.λπ.) Υπάρχουν, επίσης, ιδρυτικοί μύθοι, που ερμηνεύουν αιτιολογικά την έναρξη λειτουργίας μιας πόλης. Η [[Αθήνα]], η [[Ρώμη]], το [[Bυζάντιο]] (η [[Κωνσταντινούπολη]]) και πάμπολλες άλλες, είναι πόλεις που διαθέτουν τον ιδρυτικό τους μύθο. Οι μύθοι ερμηνεύουν, επίσης, φυσικά φαινόμενα, ανεξήγητα [[πολιτισμός|πολιτισμικά]] κενά και ό,τι άλλο δεν μπορεί να ερμηνευθεί ορθολογικά. Ωστόσο, δε δημιουργήθηκαν όλοι οι μύθοι για ερμηνευτικούς σκοπούς. Στους περισσότερους εμπλέκεται μια υπερφυσική δύναμη ή [[θεότητα]], αλλά αυτό δεν αποκλείει από την επικράτεια της μυθολογίας θρύλους και απλές αφηγήσεις που πέρασαν μέσω της προφορικής παράδοσης από γενεά σε γενεά. Οι [[Αδελφοί Γκριμ]], για παράδειγμα, έδειξαν με πειστικό τρόπο ότι υπάρχει μυθολογικό περιεχόμενο ακόμα και στα ταπεινότερα [[παραμύθι|παραμύθια]].
Τα παραμύθια όμως είναι πάρα του μύθου δηλαδή παρακάμπτουν το μύθο την ιστορία τη πραγματική και σκοπό έχουν να διδάξουν κάποια ηθική αξία και όχι να εξιστορήσουν κάποιο πραγματικό γεγονός το οποίο έχει συμβεί στο παρελθόν.Η μυθολογία είναι η προϊστορία ενός λαού το παραμύθι είναι ένα φανταστικό προϊόν μυθοπλασίας όπερ σημαίνει φανταστικό σενάριο.
 
Το παραμύθι αφ΄ εαυτού δεν είναι μύθος με την αυστηρή του έννοια, αλλά διαθέτει μυθολογικό περιεχόμενο. Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα με μυθολογικό περιεχόμενο που δεν ανήκουν στην επικράτεια της μυθολογίας, αν και συχνά συγχέονται με το μύθο:
 
* Φιλοσοφική [[αλληγορία]]
Γραμμή 19 ⟶ 16 :
Ποια είναι η γενεσιουργός αιτία του μύθου; Ο [[Ρόμπερτ Γκρέιβς]] (Robert Graves) αναφερόμενος στον [[Ελληνική μυθολογία|ελληνικό μύθο]] έδωσε έναν ορισμό αρκετά περιεκτικό: "Ο αληθινός μύθος μπορεί να οριστεί ως αποτέλεσμα της τελετουργικής μίμησης που τελείτο σε δημόσιους εορτασμούς, και σε πολλές περιπτώσεις καταγράφτηκε με εικονιστικό τρόπο". Το πιθανότερο είναι ότι ο Γκρέιβς επηρεάστηκε -όπως και τόσοι άλλοι- από τον [[Τζέιμς Φρέιζερ]] και το έργο του ο ''Χρυσός Κλώνος'', έτσι ώστε να θεωρεί πως ο μύθος γεννιέται από πολλές πολιτισμικές ανάγκες. Για να απαντήσουμε σε ένα τέτοιο ερώτημα χρειάζεται καταρχήν να αναρωτηθούμε ποιες είναι οι ανάγκες που ικανοποιούν οι μύθοι. Οι μύθοι "ενεργοποιούν" τις πολιτισμικές δομές ή την ταυτότητα μιας φυλής, μιας πόλης, ενός έθνους, συνδέοντάς την με συμπαντικές αλήθειες. Τέτοιου είδους μύθοι αιτιολογούν για παράδειγμα την κατοχή μιας περιοχής από κάποιον λαό.
 
Οι μυθολογικές μορφές τις περισσότερες φορές συνδέονται με κάποιες [[θρησκεία|θρησκείες]], όπως και οι μυθολογίες. Ορισμένοι χρησιμοποιούν τις λέξεις ''μύθος'' και ''μυθολογία'', προκειμένου να χαρακτηρίσουν τις ιστορίες κάποιας θρησκείας ως ψευδείς ή τουλάχιστον αμφίβολες. Ο όρος χρησιμοποιείται συχνά με αυτόν τον τρόπο για να περιγράψει θρησκείες που ιδρύθηκαν από αρχαίες κοινωνίες και περιέχουν στοιχεία από τη [[Ρωμαϊκή μυθολογία|Ρωμαϊκή]], την [[Ελληνική μυθολογία|Ελληνική]] ή τη [[Σκανδιναβική μυθολογία]]. Ωστόσο, είναι σημαντικό να διατηρούμε κατά νου ότι ενώ κάποιοι βλέπουν το Σκανδιναβικό και το Κελτικό πάνθεο ως απλά παραμύθια, υπάρχουν σήμερα κοινότητες στην [[Ευρώπη]] που το βλέπουν ως ραχοκοκκαλιά της θρησκείας τους, αν και οι σύγχρονες εκδοχές αυτών των πίστεων λίγο μοιάζουν με τις αρχαίες θρησκείες, (Βλ. [[Νεοπαγανισμός]]). Από την άλλη, υπάρχουν πολλοί που δε θεωρούν ως ιστορικά αληθείς τους μύθους που περιβάλλουν την προέλευση και την ανάπτυξη θρησκειών, όπως οι εβραιογενεις θρησκείεςο [[Χριστιανισμός]], ο [[Ιουδαϊσμός]] ή το [[Ισλάμ]]. Σε κάθε περίπτωση, αντί να εμπλέκεται κανείς με την ιστορικότητα ή μη τέτοιων ιδρυτικών ουσιαστικά μύθων είναι προτιμότερο να στρέφεται προς το δυναμισμό τους και τις ανάγκες που ικανοποιούν για την ανθρώπινη ψυχή.
 
Ορισμένοι άνθρωποι, ιδιαίτερα όσοι ακολουθούν αποκαλυπτικές θρησκείες που δικαιολογούν την ύπαρξή τους με όρους αυθεντικότητας των γραφών, πιθανώς προσβάλλονται, όταν χαρακτηρίζεται κάποια όψη της πίστης τους ως έκφραση του μύθου. Μια όψη της [[θεμελιοκρατία|θεμελιοκρατίας]] στην αυστηρή της έννοια απαιτεί να εκλαμβάνεται ως αληθές λεπτομερειακά ό,τι καταγράφεται στις ιερές γραφές. Όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα συμφωνούν ότι κάθε θρησκεία έχει ένα σώμα μύθων που εκφράζουν βαθύτερες αλήθειες, αόρατες στο εξωτερικό τους επίπεδο.