Ο Λευτέρης Βογιατζής γεννήθηκε στην Αθήνα, τοστις 12 Οκτωβρίου 1944. Αδερφός του σημαντικού λυρικού τραγουδιστή Σταμάτη Βογιατζή. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παρακολούθησε για δύο χρόνια το ReinhurtReinhard Seminar στη [[Βιέννη]] και τελείωσε τη σχολή Κ. Μιχαηλίδη στην Αθήνα. Για αρκετά χρόνια δίδαξε στην ιδιωτική εκπαίδευση ωςκαθηγητής Αγγλικών. Στο θέατρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1973. Ακολούθησαν συνεργασίες με τον [[Σπύρος Ευαγγελάτος|Σπύρο Ευαγγελάτο]], και αργότερα με την [[Έλλη Λαμπέτη]]. Τα χρόνια αυτά, έπαιξε πολλούς ρόλους του κλασικού κυρίως ρεπερτορίου.
Το 1981 ίδρυσε την Εταιρία Θεάτρου «Η ΣκηνήΣΚΗΝΗ» με τον Βασίλη Παπαβασιλέιου, τη Σμαράγδα Σμυρναίου, την Άννα Κοκκίνου το Δημήτρη Καταλειφό και τον Τάσο Μπαντή, και μετατ´ την αποχώρησή τους το 1988 τη «Νέανέα ΣκηνήΣΚΗΝΗ». Σκηνοθέτησε και έπαιξε σε πολλές παραστάσεις, ενώ το 1989 ιδρύει το Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος με τον Σπύρο Σακκά και τον φιλόλογο Γ. Λεντάκη και τον ζωγράφο Αλέκο Λεβίδη, στην αρχή της ενασχόλησής του με το αρχαίο ελληνικό δράμα, σκηνοθετώντας την «[[Αντιγόνη (Σοφοκλή)|Αντιγόνη]]» του [[Σοφοκλής|Σοφοκλή]] σε πετάγραση του ποιητή Νίκου Παναγιωτόπουλου.. Ακολουθούν επιτυχημένες παραστάσεις, όπως τα «Με δύναμη από την Κηφισιά», ο «Μισάνθρωπος», «Ελένη», «Η νύχτα της Κουκουβάγιας», οι «Πέρσες», «Τέφρα και σκιά», «Καθαροί, πια» και άλλες μεγάλες θεατρικές επιτυχίες με κύκνειο άσμα του τον Αμφιτρύωνα του Μολιέρου στο Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, τον Αύγουστο του 2012. Στον κινηματογράφο πρωταγωνιστεί σχεδόν αποκλειστικά στις ταινίες του Νίκου Παναγιωτόπουλου, με τον οποίο συνδέει μια μεγάλη φιλία.
Μετά τον θάνατό του στις 2·5·2013 επιβιώνει μέσω των κληρονόμων του, μιας κόρης που ζει στη Βιέννη κι ενός ανιψιού στη Γερμανία, οι οποίοι μετά το πέρας σχολαστικών δικαστικών εκκαθαρίσεων, μέσω Ιδρύματος θα διαχειρίζονται τη ζωντανή μνήμη του έργου των Λευτέρη και Σταμάτη Βογιατζή.
