Σηκός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πηγές|31|12|2014}}<br>

Μερικοί ναοί, ιδίως στην [[Σικελία]] (π.χ. στον [[Σελινούντας Σικελίας|Σελινούντα]]) και από τους αρχαίους χρόνους μέχρι και την κλασική εποχή συναντάμε και έναν δεύτερο εσωτερικό χώρο, τον λεγόμενο [[άδυτον]] που βρίσκονταν πίσω από τον σηκό και ήταν χωρισμένος με τοίχο.

Ο σηκός ήταν ένας κλειστός χώρος χωρίς παράθυρα. Το φως έμπαινε από την είσοδο. Στους μεγαλύτερους ναούς, ο σηκός περιείχε [[κίονας|κίονες]] που στήριζαν την οροφή. Οι αρχαιότεροι ναοί (π.χ. στην Δήλο) περιείχαν μια κεντρική κιονοστοιχία. Αργότερα συναντάμε συνήθως δύο κιονοστοιχίες, οι οποίες διεμοίραζαν τον χώρο του σηκού σε τρεις διαδρόμους: δύο στενούς πλαϊνούς και έναν φαρδύτερο στην μέση. Η διαρρύθμιση αυτή έγινε κανόνας, αφού αργότερα, στον [[δωρικός ρυθμός|δωρικό ρυθμό]] συναντούμε τις εσωτερικές κιονοστοιχίες, ακόμα και σε μικρούς ναούς που δεν είχαν ανάγκη στηρίγματος. Ιδικά στους ναούς δωρικού ρυθμού συναντάμε διώροφες κατασκευές, που διεμοίραζαν τον σηκό σε πάνω και κάτω όροφο. Στον πάνω όροφο, την [[Hyperoa]], π.χ. στον [[Ναός της Αφαίας|ναό της Αφαίας]] στην [[Αίγινα]], βρισκόταν έκθεση αγαλμάτων δεξιά και αριστερά.

Στον σηκό του Παρθενώνα, οι κιονοστοιχίες αντί να χωρίζουν τον χώρο σε διαδρόμους τον περιβάλουν σε ημικύκλιο σχηματισμό '''U'''.

<br {{clear="both">}}

|colspan="2" align="center"|Το άγαλμα της [[Αθηνά|Αθηνάς]]ς (που κρατάει την [[Νίκη (μυθολογία)|Νίκη]]) μέσα στον σηκό<br />του Παρθενώνα. Από σύγχρονο αντίγραφο του Παρθενώνα<br />στο [[Νάσβιλ]].