Θυλακίνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές) μ Διόρθωση συντακτικών λαθών του κώδικα με τη χρήση AWB (11457) |
||
Γραμμή 15:
| ordo = [[Δασυουρόμορφα]]
| familia = †[[Θυλακινίδες]]
| genus = †''
| species = [[extinction|†]]'''''T. cynocephalus'''''
| binomial = ''Thylacinus cynocephalus'' '''(Θυλακίνος ο κυνοκέφαλος)'''
Γραμμή 36:
[[File:Beutelwolf fg01.jpg|left|upright|thumb|Τα κρανία του θυλακίνου (αριστερά) και του λύκου, είναι παρόμοια, αν και τα δύο είδη έχουν αρκετά μακρινή συγγένεια. Υπάρχουν μελέτες οι οποίες δείχνουν πως το κρανίο της [[Κόκκινη αλεπού|κόκκινης αλεπούς]] (''Vulpes vulpes)'', εμφανίζει ακόμα περισσότερες ομοιότητες με αυτό του θυλακίνου.<ref>{{cite journal|journal=Australian Journal of Zoology|volume=34|issue=2|year=1986|pages=109–117|title=Comparison of Skull Shape in Marsupial and Placental Carnivores|author=Werdelin, L. |doi=10.1071/ZO9860109}}</ref>]]
Ο σύγχρονος θυλακίνος εμφανίστηκε περίπου πριν από τέσσερα εκατομμύρια έτη. Τα είδη της οικογένειας [[Θυλακινίδες]] χρονολογούνται από την αρχή της [[Μειόκαινη|Μειόκαινης περιόδου]]. Από τη δεκαετία του 1990, έχουν ανακαλυφθεί τουλάχιστον επτά απολίθωματα στην [[Αυστραλία]], και συγκεκριμένα στην περιοχή του βορειοανατολικού [[Κουίνσλαντ]].<ref name="AM2">{{cite web|url=http://www.amonline.net.au/fossil_sites/riversleigh.htm|archiveurl=http://web.archive.org/web/20060614005704/http://www.amonline.net.au/fossil_sites/riversleigh.htm|archivedate=14 June 2006|title=Riversleigh|publisher=Australian Museum|year=1999| accessdate =21 November 2006}}</ref><ref name="AM3">{{cite web|url=http://www.amonline.net.au/thylacine/08.htm|archiveurl=http://web.archive.org/web/20090602070740/http://www.amonline.net.au/thylacine/08.htm|archivedate=2 June 2009|title= Is there a fossil Thylacine?|publisher=Australian Museum|year=1999| accessdate =21 November 2006}}</ref> Ο [[θυλακίνος του Ντίκσον]] (''Nimbacinus dicksoni'') είναι το παλαιότερο των επτά ειδών που έχουν ανακαλυφθεί, και χρονολογείται στα 23 εκατομμύρια έτη πριν. Το θυλακινοειδές αυτό, ήταν αρκετά μικρότερο σε σχέση με τους πιο πρόσφατους συγγενείς του.<ref name="LK1">{{cite web|url=http://www.lostkingdoms.com/facts/factsheet22.htm|archiveurl=http://web.archive.org/web/20060319063950/http://www.lostkingdoms.com/facts/factsheet22.htm|archivedate=19 March 2006|title=Lost Kingdoms: Dickson's Thylacine (''Nimbacinus dicksoni'')|publisher=Australian Museum|year=1999| accessdate =21 November 2006}}</ref> Το μεγαλύτερο είδος, ο [[θυλακίνος ο ισχυρός]] (''Thylacinus potens''), είχε μέγεθος [[λύκος|λύκου]] και ήταν το μόνο είδος της οικογενείας που επέζησε ως τα τέλη της Μειόκαινης περιόδου.<ref name="LK2">{{cite web|url=http://www.lostkingdoms.com/facts/factsheet38.htm|archiveurl=http://web.archive.org/web/20050325033506/http://www.lostkingdoms.com/facts/factsheet38.htm|archivedate=25 March 2005|title=Lost Kingdoms: Powerful Thylacine (''Thylacinus potens'')|publisher=Australian Museum|year=1999| accessdate =21 November 2006}}</ref> Στα τέλη της [[Πλειστόκαινο
Ένα παράδειγμα της συγκλίνουσας εξέλιξης της με άλλα είδη, είναι οι πολλές ομοιότητες που εμφανίζει ο θυλακίνος με τα μέλη των [[Κυνίδες|Κυνιδών]] του Βορείου Ημισφαιρίου, όπως, κοφτερά δόντια, δυνατά σαγόνια, βάδιση στα δάκτυλα (δακτυλοβάμονα ζώα) και γενική ομοιότητα σωματότυπου. Μια και ο θυλακίνος κατελάμβανε τον ίδιο, περίπου, [[οικοθέση|οικολογικό θώκο]] με τους σκύλους, ανέπτυξε πολλά ίδια χαρακτηριστικά, παρόλα αυτά όμως, δεν έχει καμία συγγένεια με αυτούς.<ref name="PWS2">{{cite web|url=http://www.parks.tas.gov.au/factsheets/threatened_species/Thylacine.pdf|title=Threatened Species: Thylacine – Tasmanian tiger, ''Thylacinus cynocephalus''|publisher=Parks and Wildlife Service, Tasmania|date=December 2003| accessdate =22 November 2006|format=PDF| archiveurl = http://web.archive.org/web/20061002050127/http://www.parks.tas.gov.au/factsheets/threatened_species/Thylacine.pdf| archivedate = 2 October 2006}}</ref>
Γραμμή 42:
== Ανακάλυψη και ταξινόμηση ==
[[File:Thylacine rock art at Ubirr.jpg|thumb|[[Ζωγραφική σπηλαίου]] η οποία απεικονίζει θυλακίνο, στο [[Ουμπίρρ]] (Ubirr), [[Εθνικό Πάρκο Κακαντού]], [[Αυστραλία]]]]
Έχουν ανακαλυφθεί πολυάριθμες αναπαραστάσεις και εγχαράξεις σε βράχους του θυλακίνου σε δείγματα παλαιολιθικής τέχνης τα οποία χρονολογούνται τουλάχιστον από το 1000 π.Χ..<ref name="rockart">{{cite web|url=http://www.abc.net.au/science/news/ancient/AncientRepublish_1265476.htm|title=Rock art shows attempts to save thylacine|author=Salleh, Anna |publisher=ABC Science Online|date=15 December 2004| accessdate =21 November 2006}}</ref> Πετρόγλυφες απεικονίσεις του θυλακίνου υπάρχουν στην περιφέρεια [[Ντάμπιερ Ροκ Αρτ]] (''Dampier Rock Art'') της χερσονήσου [[Μπάραπ]] (''Burrup'') <nowiki/>στη δυτική [[Αυστραλία]].
Κατά την άφιξη των πρώτων Ευρωπαίων εξερευνητών τον 17ο αιώνα, το ζώο είχε ήδη εξαφανιστεί από την ηπειρωτική Αυστραλία, ενώ είχε γίνει σπάνιο και στην [[Τασμανία]]. Είναι πιθανό πως οι Ευρωπαίοι το πρωτοσυνάντησαν το 1642 όταν ο [[Άμπελ Τάσμαν]] έφτασε στην Τασμανία την οποία και ονόμασε από το επώνυμο του. Η εξερευνητική αποστολή που αποβιβάστηκε, ανέφερε πως είδε τα χνάρια άγριων ζώων με νύχια σαν της τίγρης.<ref name="REMP">Rembrants. D. (1682) , (6), 179–86. Quoted in [[#Paddle|Paddle (2000)]], p. 3.</ref> Το 1772, ο [[Μαρκ Ζοσέφ Μαριόν ντυ Φρέσν]] (Marc-Joseph Marion du Fresne), έφτασε στη περιοχή με το πλοίο του, το ''Μασκαρέν'' (''Mascarin'') και όπως ανέφερε είδε μια «τιγρόγατα».<ref name="ROTHP">Roth, H. L. (1891), London. Truslove and Shirley. [[#Paddle|Paddle (2000)]], p. 3.</ref> Δεν μπορεί όμως να υπάρξει απόλυτη ταυτοποίηση με τον θυλακίνο από την περιγραφή αυτή, μια και μπορεί να πρόκειται για τον [[στικτός δασύουρος|στικτό δασύουρο]] (''Dasyurus maculatus''), ένα σαρκοβόρο μαρσιποφόρο σε μέγεθος γάτας το οποίο περιγράφεται με παρόμοιο τρόπο.
Η πρώτη αδιαμφισβήτη συνάντηση του θυλακίνου με τους Ευρωπαίους εξερευνητές, έγινε από τους Γάλλους στις 13 Μαΐου του 1792, όπως προκύπτει από τις σημειώσεις στο ημερολόγιο του φυσιοδίφη [[Ζακ Λαμπιγιαρντιέρ]] (Jacques Labillardière), στην εξερευνητική αποστολή υπό τον γάλλο αξιωματικό [[Ντ' Αντρεκαστό]]. (D'Entrecasteaux). Το 1805, ο [[Γουίλλιαμ Πάτερσον]] ο οποίος ήταν υποδιοικητής της Τασμανίας, έστειλε μια λεπτομερή αναφορά προς έκδοση από την εφημερίδα [[Σίντνεϊ Γκαζέττ]] (''Sydney Gazette)''.<ref name="LTT1">[[#Paddle|Paddle (2000)]], p. 3.</ref>
Γραμμή 50:
[[File:Didelphis cynocephala and Didelphis ursina, 1808.jpg|upright|thumb|left|Ο [[διάβολος της Τασμανίας]] (κορυφή), και ο θυλακίνος, είχαν ταξινομηθεί ως [[Δίδελφυς]] (''Didelphis)'', από την αρχική περιγραφή του Χάρις, το 1808. Η σχετική απεικόνιση είναι η αρχαιότερη γνωστή μη ιθαγενής απεικόνιση του θυλακίνου. ]]
Η πρώτη επιστημονική περιγραφή έγινε από τον Αναπληρωτή Γενικό Επιθεωρητή της Τασμανίας, [[
Η διαπίστωση πως τα αυστραλιανά μαρσιποφόρα ήταν θεμελιωδώς διαφορετικά από τα έως τότε γνωστά θηλαστικά, οδήγησε στην καθιέρωση του σύγχρονου συστήματος ταξινόμησης, και το 1796, ο [[Ετιέν Ζοφρουά ντε Σεν Ιλέρ]] δημιούργησε το γένος [[Δασύουρος]] όπου και τοποθέτησε τον θυλακίνο το 1810. Για να αποσαφηνίσει την μείξη της ελληνικής και λατινικής ονοματολογίας, το όνομα του είδους αλλάχτηκε σε ''κυνοκέφαλος'' (''cynocephalus)''. Το 1824, απέκτησε το δικό του [[γένος (βιολογία)|γένος]], ''Θυλακίνος'' (''Thylacinus)'', από τον [[Κούνρααντ Γιάκομπ Τέμμινκ]] (''Coenraad Jacob Temminck'').<ref name="LTT2">[[#Paddle|Paddle (2000)]], p. 5.</ref> Το κοινό του όνομα, θυλακίνος, προέρχεται απευθείας από το όνομα του γένους του, το οποίο ετυμολογικά προέρχεται από την ελληνική λέξη ''θύλακος'' (''thýlakos''), η οποία υποδηλώνει τον θύλακα των [[μαρσιποφόρα|μαρσιποφόρων]].<ref name="OED">{{cite book|title=The Concise Oxford Dictionary of English Etymology|editor=Hoad, T. F. |year=1986|location=Oxford|publisher=Oxford University Press|isbn = 978-0-19-863120-0}}</ref>{{Ref label|A|a|none}}
Γραμμή 67:
Ο θυλακίνος μπορούσε να ανοίγει τις γνάθους του υπό ασυνήθιστη γωνία, που έφθανε τις 120 μοίρες.<ref name="APTTR">{{cite web|url=http://animal.discovery.com/news/afp/20031020/thylacine.html|archiveurl=https://web.archive.org/web/20121008035435/http://animal.discovery.com/news/afp/20031020/thylacine.html|archivedate=2012-10-08|title=Extinct Thylacine May Live Again|author=AFP|publisher=Discovery Channel|date=21 October 2003| accessdate =28 November 2007}}</ref> Η ικανότητα αυτή φαίνεται μερικώς στην βιντεοσκόπηση του [[Ντέιβιντ Φλέι]] (''David Fleay''), σε ένα άτομο σε αιχμαλωσία, το 1933. Τα σαγόνια του ήταν καλοσχηματισμένα αλλά αδύναμα, ενώ διέθετε 46 δόντια.<ref name="AM1" /><ref name="Jaws"/>
[[File:Thylacine-footprint.png|thumb|Τα αποτυπώματα του θυλακίνου είναι αρκετά χαρακτηριστικά και ξεχωρίζουν από τα άλλα ντόπια και εισηγμένα είδη.]]
Τα αποτυπώματα του θυλακίνου μπορούσαν εύκολα να ξεχωρίσουν από άλλα γηγενή ή εισηγμένα είδη ζώων, μια και σε αντίθεση με τις αλεπούδες, γάτες, σκύλους, [[
Οι αρχικές επιστημονικές έρευνες υπέθεσαν ότι, ο θυλακίνος διέθετε πολύ οξεία όσφρηση την οποία χρησιμοποιούσε για να ανιχνεύει τη λεία του,<ref name="tasparks" /> αλλά μετέπειτα ανάλυση της δομής του εγκεφάλου του αποκάλυψε πως οι ''οσφρητικοί βολβοί'' ήταν υποανεπτυγμένοι, έτσι είναι πιο πιθανό πως βασιζόταν στην όραση και την ακοή για το κυνήγι του.<ref name="ABRS" /> Μερικοί παρατηρητές περιέγραψαν πως ανέδιδε μια δυνατή και ξεχωριστή μυρωδιά, άλλοι περιέγραψαν μια ελαφριά, καθαρή, οσμή ζώου, και κάποιοι άλλοι ανέφεραν την απουσία οσμής. Είναι όμως πιθανό, πως ο θυλακίνος ανέδιδε οσμή όταν ένιωθε εξιταρισμένος, όπως κάνει και ο κοντινός συγγενής του, ο διάβολος της Τασμανίας.<ref name="P49">[[#Paddle|Paddle (2000)]], p. 49.</ref>
Γραμμή 98:
Μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2011, αναφέρει πως τα οδοντικά και βιοχημικά στοιχεία δείχνουν ότι το ζώο ήταν υπερσαρκοφάγο, το οποίο κατανάλωνε μόνο σάρκα από [[σπονδυλωτά]].<ref name="autogenerated1" /> Ο θυλακίνος ήταν αποκλειστικά σαρκοφάγα, και το στομάχι του ήταν μυώδες, και μπορούσε να διογκωθεί επιτρέποντας στο ζώο να καταναλώσει μεγάλες ποσότητες τροφής με τη μία, πιθανή προσαρμογή για να ανταπεξέρχεται το ζώο στις μεγάλες περιόδους που θα περνούσε αποτυγχάνοντας στο κυνήγι ή/και όταν η τροφή ήταν δυσεύρετη.<ref name="ABRS" /> Η σκελετική ανάλυση και οι παρατηρήσεις του ζώου σε αιχμαλωσία, προτείνουν πως προτιμούσε να απομονώνει 1 ζώο από το κοπάδι και να το καταδιώκει, μέχρι αυτό να εξουθενωθεί. Μερικές μελέτες συμπεραίνουν πως το ζώο μπορεί να κυνηγούσε διαχωρισμένο σε μικρές ομάδες, με την κύρια ομάδα να κατευθύνει τον όγκο της λείας προς την τοποθεσία όπου, οι μικρότερες ανέμεναν έχοντας στήσει την ενέδρα τους.<ref name="museum" /> Οι κυνηγοί που χρησιμοποιούν παγίδες, το έχουν χαρακτηρίσει ως ''αρπακτικό ενέδρας''.<ref name="ABRS" />
Η λεία του θυλακίνου πιστεύεται πως περιελάμβανε [[καγκουρό]], [[γουαλλάμπι]] (''wallabi'', είδος μικρού καγκουρό), [[
Οι ευρωπαίοι άποικοι πίστευαν πως ο θυλακίνος επιτίθετο στα [[Πρόβατο|πρόβατα]] και [[Όρνιθα|πουλερικά]] των κτηνοτρόφων και γεωργών.<ref name="P79">[[#Paddle|Paddle (2000)]], pp. 79–138.</ref> Κατά τον 20ό αιώνα, ο θυλακίνος συχνά χαρακτηρίζονταν ως ''πότης αίματος'', και η δοξασία αυτή φαίνεται να προέρχεται από μία μόνο δευτερογενή αφήγηση<ref>Smith, Geoffrey Watkins (1909)
[http://www.worldcat.org/title/naturalist-in-tasmania/oclc/504699783 "A Naturalist in Tasmania."]. Clarendon Press: Oxford.
Το 2011, μελέτη του [[Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας|Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας]] η οποία εφήρμοσε εξελιγμένες τεχνικές αναπαράστασης και προσομοίωσης με τη χρήση ηλεκτονικών υπολογιστών, ανέφερε πως οι θυλακίνοι είχαν αναπάντεχα αδύναμα σαγόνια. Τα αρπακτικά συνήθως κυνηγούν λεία η οποία βρίσκεται ως και τα δικά τους επίπεδα μεγέθους, αλλά ένα ενήλικο άτομο γύρω στα 30 κιλά βρέθηκε πως δε θα ήταν ικανό να κυνηγήσει λεία μεγαλύτερη από 5 κιλά. Έτσι οι αναλυτές αυτοί, θεωρούν πως οι θυλακίνοι έτρωγαν μόνο μικρά ζώα όπως τα [[μπάντικουτ]] (''bandicoots'') και τα [[οπόσουμ]], ζώα με τα οποία επίσης τρέφονταν ο [[διάβολος της Τασμανίας]] και η [[δασύουρος τίγρη]]. Ένας τέτοιος βαθμός εξειδίκευσης πιθανώς έκανε τον θυλακίνο ευάλωτο απέναντι στις μικρές διαταραχές του οικοσυστήματος.<ref name="Jaws">[http://www.sciencedaily.com/releases/2011/08/110831210058.htm "Tasmanian Tiger's Jaw Was Too Small to Attack Sheep, Study Shows"]. ''Science Daily''. 1 September 2011.</ref><ref>[http://www.abc.net.au/science/articles/2011/09/01/3307455.htm "Tasmanian tiger was no sheep killer"]. ''ABC Science''. 1 September 2011.</ref>
Γραμμή 111:
=== Εξαφάνιση από την ηπειρωτική Αυστραλία ===
Είναι πιθανό πως ο θυλακίνος έφτασε κοντά στην εξαφάνιση στην [[Αυστραλία]] πριν από 2.000 χρόνια, και πιθανώς νωρίτερα όσον αφορά στην [[Νέα Γουινέα]].<ref name="P2324">[[#Paddle|Paddle (2000)]], pp. 23–24.</ref> Η ολοκληρωτική εξαφάνιση αποδίδεται στον ανταγωνισμό με τους ιθαγενείς και την εξάπλωση των [[ντίνγκο]].
Παρόλα αυτά, υπάρχουν αμφιβολίες για το κατά πόσο τα ντίνγκο επηρέασαν τον θυλακίνο, μια και τα ντίνγκο κυνηγούν κυρίως την ημέρα σε αντίθεση με τον θυλακίνο που κυνηγούσε κατά τη νύκτα. Επιπρόσθετα, ο θυλακίνος ήταν πιο δυνατός σωματικά, κάτι που θα τού έδινε πλεονέκτημα σε αναμετρήσεις έναντι των ντίνγκο.<ref>{{cite web|url=http://www.naturalworlds.org/thylacine/introducing/whatis/what_is_a_thylacine_1.htm|title=Introducing the Thylacine|publisher=The Thylacine Museum| accessdate =23 May 2007}}</ref> Πρόσφατες μορφολογικές εξετάσεις του ντίνγκο και του θυλακίνου δείχνουν πως αν και το δάγκωμα του ντίνγκο ήταν πιο αδύναμο, το κρανίο του μπορούσε να αντέξει μεγαλύτερες πιέσεις, επιτρέποντας του να δαγκώσει και να σύρει μεγαλύτερη λεία από ότι θα μπορούσε ο θυλακίνος. Ο τελευταίος ήταν, επίσης, πολύ λιγότερο ευέλικτος ως προς τις διατροφικές συνήθειές του, σε σχέση με το παμφάγο ντίνκγο.<ref>{{cite news|url=http://www.smh.com.au/news/national/tigers-demise-dingo-did-do-it/2007/09/05/1188783320057.html |title=Tiger's demise: dingo did do it – National – smh.com.au |work=Sydney Morning Herald |accessdate=3 November 2008 | date=6 September 2007}}</ref> Το περιβάλλον δράσης τους ήταν σίγουρα κοινό, μια και απολιθώματα θυλακίνου έχουν ανακαλυφθεί κοντά σε αντίστοιχα των ντίνγκο. Η υιοθέτηση του ντίνγκο από τους ανθρώπους ως συντρόφου κατά το κυνήγι, ενδέχεται να αύξησε την δυσκολία επιβίωσης του θυλακίνου.<ref name="Dingo" />
Γραμμή 172:
Το 1930 σκοτώθηκε ο τελευταίος γνωστός άγριος θυλακίνος, στα βορειονατολικά του νησιού, όπου το ζώο, το οποίο αναφέρεται πως ήταν αρσενικό, είχε θεαθεί να κυκλοφορεί κοντά στο σπίτι του ανθρώπου που το σκότωσε για αρκετές εβδομάδες.<ref name="NW">{{cite web|url=http://www.naturalworlds.org/thylacine/history/persecution/persecution_10.htm|title=HISTORY – PERSECUTION – (page 10)|publisher=The Thylacine Museum|year=2006| accessdate =27 November 2006}}</ref> [[File:"Benjamin".jpg|thumb|Ο τελευταίος γνωστός θυλακίνος -ο ''Μπέντζαμιν''- φωτογραφημένος το 1933.]]
Ο τελευταίος αιχμαλωτισμένος θυλακίνος, αργότερα γνωστός με το όνομα Μπέντζαμιν<ref name="P198">[[#Paddle|Paddle (2000)]], pp. 198–201.</ref>, είχε αιχμαλωτιστεί το 1933 και στάλθηκε στον [[Ζωολογικός κήπος του Χόμπαρτ|ζωολογικό κήπο του Χόμπαρτ]] όπου και έζησε εκεί για τρία έτη. Το φύλο του ζώου υπήρξε σημείο συζήτησης από τον καιρό που πέθανε στον ζωολογικό κήπο. Πρόσφατες λεπτομερείς εξετάσεις ενός στιγμιότυπου από την ασπρόμαυρη ταινία που κινηματογραφήθηκε το 1933, επιβεβαιώνουν πως το ζώο ήταν αρσενικό, όπου μεγεθύνοντας την εικόνα και αυξομειώνοντας την αντίθεση και φωτεινότητα στο στιγμιότυπο όπου κάθεται στα δύο πίσω του πόδια, φαίνονται ευκρινώς τα αρσενικά γενετικά όργανα.<ref>{{cite journal|last1=Sleightholme|first1=Stephen|title=Confirmation of the gender of the last captive Thylacine|journal=Royal Zoological Society of NSW|date=29 January 2012|issue=4 |year= 2011|volume =35|pages=953–956|doi=10.7882/AZ.2011.047}}</ref>
Ο τελευταίος θυλακίνος πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου του 1936. Πιστεύεται πως πέθανε ως αποτέλεσμα παραμέλησης, καθώς είχε κλειδωθεί εκτός του περιφραγμένου και σκεσπαστού οικήματός του, σε περίοδο όπου επικρατούσαν άσχημες καιρικές συνθήκες, με πολύ υψηλές θερμοκρασίες κατά την ημέρα, και πολύ χαμηλές κατά τη νύκτα.<ref name="P195">[[#Paddle|Paddle (2000)]], p. 195.</ref><ref name="NS">{{cite web|url= http://www.newscientist.com/article/mg17022915.100 |title=Rough Justice |publisher=New Scientist |date=19 May 2001 |author=Dayton, Leigh |accessdate=15 February 2010}}</ref>
Αν και είχε ήδη οργανωθεί ένα κίνημα προστασίας του θυλακίνου από το 1901, εν μέρει από την ανάγκη προμήθειας δειγμάτων του προς συλλέκτες του εξωτερικού, οι πολιτικές δυσκολίες εμπόδισαν την κάθε μορφή προστασίας μέχρι και το 1936, στις 10 Ιουλίου του 1936, μόλις 59 ημέρες πριν τον θάνατο του τελευταίου ζώου.<ref name="P184">[[#Paddle|Paddle (2000)]], p. 184.</ref>
Γραμμή 181:
=== Έκτοτε αναζητήσεις ===
Τα αποτελέσματα των μεταγενέστερων αναζητήσεων, έδειξαν πως υπήρχε μια ισχυρή πιθανότητα πως το είδος επιζούσε στη [[Τασμανία]] κατά τη δεκαετία του 1960, μια και ανακαλύφθηκαν αποτυπώματα στο έδαφος τα οποία έμοιαζαν να ανήκουν στο ζώο, μακρινοί ήχοι που ήταν παρόμοιοι με το κάλεσμα του θυλακίνου, και πολλές ανέκδοτες μαρτυρίες από ανθρώπους που ισχυρίζονταν πως είχαν δει το ζώο.
Παρά τα δεδομένα αυτά όμως, δε βρέθηκαν ποτέ αδιαμφισβήτητα στοιχεία που να υποστηρίζουν πως συνέχιζε να επιβιώνει στη φύση.<ref name="PWS2" /> Μεταξύ του 1967 και 1973 διενεργήθηκε και η πιο έντονη και λεπτομερής αναζήτηση που έχει γίνει ποτέ, με τη συμμετοχή ζωολόγων και κατοίκων της περιοχής, σε όλη την δυτική ακτή της Τασμανίας. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης αυτόματες κάμερες καταγραφής, άμεσοι έλεγχοι σε περίπτωση ισχυρισμού πως θεάθηκε το ζώο, και το 1972 δημιουργήθηκε μια επιπλέον εξερευνητική ομάδα η οποία ολοκλήρωσε το έργο της χωρίς να βρει κανένα στοιχείο για την ύπαρξή του.<ref>{{Cite journal| author= Park, Andy |title= Tasmanian tiger – extinct or merely elusive?|journal=Australian Geographic |volume= 1|issue=3 |pages= 66–83|date=July 1986}}</ref>
Γραμμή 190:
Οι αρχές της Αυστραλίας διαθέτουν 3.800 αναφορές θέασης του ζώου από το 1936, έτος τελικής εξαφάνισης του θυλακίνου στην Τασμανία,<ref name="ARFRA">{{cite web|url=http://arfra.webs.com/informationfaq.htm|title=ARFRA Information/FAQ|publisher=Australian Rare Fauna Research Association|year=2003| accessdate =22 November 2006}}</ref> ενώ διάφοροι άλλοι οργανισμοί αναφέρουν τα δικά τους χαμηλότερα σύνολα.<ref name="sight" /><ref name="TT">{{cite web|url=http://www.tasmanian-tiger.com/sightings.htm|title=Thylacine Sightings Map|author=Emburg, Buck and Emburg, Joan |publisher=Tasmanian-tiger.com| accessdate =22 November 2006}}</ref>
<nowiki> </nowiki>Οι θεάσεις επικεντρώνονται πιο συχνά στην περιοχή της νότιας Βικτώριας,<ref name="smhcbd">{{cite news|url= http://www.smh.com.au/news/Tassie-Tiger/Thyla-seen-near-CBD/2003/08/18/1061059765660.html |title= Thyla seen near CBD? |publisher=The Sydney Morning Herald |date=18 August 2003 |accessdate=15 February 2010}}</ref> με μερικές από αυτές να έχουν δημιουργήσει αρκετή δημοσιότητα με την ύπαρξη μεγάλου πλήθους βιντεοσκοπήσεων, φωτογραφιών, αποτυπωμάτων και ηχητικών ντοκουμέντων<ref>{{cite news | author=Hall, Phil | title =The Bootleg Files: "Footage of the Last Thylacine" | publisher=Film Threat | date =16 February 2007 | url =http://www.freerepublic.com/focus/f-news/1788641/posts | accessdate=14 February 2009}}</ref><ref name="smhburn">{{cite news|url= http://www.smh.com.au/news/Tassie-Tiger/Mystery-that-burns-so-bright/2002/09/25/1032734210053.html |title=Mystery that burns so bright |publisher=The Sydney Morning Herald|date=9 May 2000|accessdate=15 February 2010}}</ref><ref>{{cite journal | url = http://books.google.com/?id=_7sirll_RDUC&lpg=PA44&dq=Thylacine%201985%20Kevin%20Cameron&pg=PA44 |last= Douglas |first= Athol |year= 1985 |title= Tigers in Western Australia |journal= New Scientist |volume= 110 |issue= 1505 |pages= 44–47 |publisher= Reed International Limited |accessdate=16 October 2012}}</ref><ref name="smhbush">{{cite news|url=http://www.smh.com.au/news/Tassie-Tiger/New-bush-sighting-puts-tiger-hunter-back-in-business/2002/09/25/1032734216943.html |title=New bush sighting puts tiger hunter back in business |author=Woodford, James |publisher=The Sydney Morning Herald|date=30 January 1995| accessdate =21 November 2006}}</ref><ref name="smhij">{{cite news |url=http://www.smh.com.au/news/tassie-tiger/tassie-tiger-sighting-claim-in-irian-jaya/2002/09/25/1032734218360.html |title=Tassie tiger sighting claim in Irian Jaya |author=Williams, Louise |publisher=The Sydney Morning Herald|date=15 April 1997|accessdate =21 November 2006}}</ref><ref name="smhclaim">{{cite news|url=http://www.smh.com.au/news/National/Tourist-claims-to-have-snapped-Tasmanian-tiger/2005/03/01/1109546854027.html?oneclick=true |title=Tourist claims to have snapped Tasmanian tiger |publisher=The Sydney Morning Herald|date=1 March 2005| accessdate =21 November 2006}}</ref><ref name="smhclone">{{cite news | url = http://www.smh.com.au/news/Science/Clone-again/2005/05/14/1116024405941.html| title = Researchers revive plan to clone the Tassie tiger|author=Dasey, Daniel |publisher=Sydney Morning Herald|date=15 May 2005| accessdate =22 November 2006}}</ref> τα οποία όμως δεν έχουν επαληθευθεί αδιαμφισβήτητα ή έχουν αποδειχθεί ως μη γνήσια.
Λόγω της έντονης ενασχόλησης σχετικά με την επανανακάλυψη του θυλακίνου, το είδος θεωρείται συχνά ως [[κρυπτοειδές]].<ref>{{Cite book|last1=Eberhart|first1=George M.|url=https://docs.google.com/viewer?url=http://www.beastofbala.com/files/25.pdf|title=Mysterious Creatures: A Guide to Cryptozoology|year=2002|publisher=Abc-Clio Incorporated|location=Santa Barbara, California|isbn=979-1-576-07283-6|pages=547–550 (section regarding Thylacine)}}</ref><ref>{{Cite book|last1=Coleman|first1=Loren|authorlink1=|last2=Clark|first2=Jerome|authorlink2=|asin=0684856026|title=Cryptozoology A To Z: The Encyclopedia of Loch Monsters, Sasquatch, Chupacabras, and Other Authentic Mysteries of Nature|year=1999|publisher=Touchstone (original edition), Simon & Schuster|isbn=978-0-684-85602-5|pages=238–239 (section regarding Thylacine)}}</ref>
Γραμμή 196:
=== Προσφορά αμοιβών ===
Το 1983, ο Αμερικάνος μεγιστάνας των [[ΜΜΕ]], [[Τεντ Τέρνερ]] (''Ted Turner''), πρόσφερε αμοιβή 100.000 δολαρίων Αμερικής για την απόδειξη της συνέχισης της ύπαρξης του θυλακίνου,<ref name="theage">{{cite news|url=http://www.theage.com.au/news/Science/Extinct-or-not-the-story-wont-die/2005/03/25/1111692630378.html
|title=Extinct or not, the story won't die|author=Steger, Jason |work=The Age | location=Melbourne|date=26 March 2005| accessdate =22 November 2006}}</ref> όμως το 2000 η προσφορά αυτή φαίνεται πως είχε αποσυρθεί.<ref name="MM">{{cite web|url=http://net.pembrokesc.vic.edu.au/home/tiger/expd5.html|title=Reward Monies Withdrawn|author=McAllister, Murray |year=2000| accessdate =22 November 2006 |archiveurl=http://web.archive.org/web/20071213055235/http://net.pembrokesc.vic.edu.au/home/tiger/expd5.html |archivedate=13 December 2007}}</ref>
Τον Μάρτιο του 2005, το αυστραλιανό περιοδικό Δε Μπούλετιν (''The Bulletin)'', ως μέρος της 125ης επετείου του, πρόσφερε 1.25 εκατομμύρια σε δολάρια Αυστραλίας για την ασφαλή αιχμαλώτιση ενός ζωντανού θυλακίνου. Η προσφορά διήρκησε μέχρι και τον Ιούνιο του ίδιου έτους και κατόπιν αποσύρθηκε, χωρίς αποτελέσματα.
Ακολούθησαν και άλλες προσφορές αμοιβών, κυρίως από τουριστικούς πράκτορες,<ref name="smhclone" /><ref name="theage" /> και ο αριθμός και ύψος των ανταμοιβών προκάλεσε την μεγάλη αύξηση του αριθμού των εξερευνητών, επιστημόνων, και απλών ερασιτεχνών, οι οποίοι εξακολουθούν να αναζητούν τον θυλακίνο ως σήμερα.<ref>{{cite journal
|last=Barrow|first=Mark V.
|title=Framing The Thylacine
Γραμμή 213:
Τα στοιχεία καταγραφής από όλα τα δείγματα, πολλά από τα οποία σήμερα βρίσκονται σε συλλογές στην Ευρώπη, διατηρούνται στη ''Διεθνή Βάση Δεδομένων Δειγμάτων Θυλακίνου'' (International Thylacine Specimen Database). Η βάση αυτή είναι το αποτέλεσμα μια τετραετούς έρευνας για την καταγραφή και ψηφιοποίηση όλων των διαθέσιμων πληροφοριών σχετικά με τον θυλακίνο, όπου και αν βρίσκονται, όπως μουσεία, πανεπιστήμια, ή και ιδιωτικές συλλογές<ref name="CM2" />. Τα στοιχεία αυτά, φυλάσσονται στον [[Ζωολογικός Σύλλογος του Λονδίνου|Ζωολογικό Σύλλογο του Λονδίνου]] (Zoological Society of London).
Το [[Μουσείο Αυστραλίας]] στο [[Σίδνεϊ]], ξεκίνησε ένα πρόγραμμα [[κλωνοποίηση
[[File:Thylacinus cynocephalus.jpg|thumb|left|Σκελετός θυλακίνου, στο [[Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Παρισιού]]]]
Στα τέλη του 2002 οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα, σημείωσαν μια αρχική επιτυχία καθώς κατάφεραν να εξάγουν τις [[DNA|γενετικές πληροφορίες]] (DNA) από τα δείγματα.<ref name="AMC">{{cite web |url=http://australianmuseum.net.au/The-Thylacine |archiveurl=http://web.archive.org/web/20100414003805/http://australianmuseum.net.au/The-Thylacine |archivedate=14 April 2010 |title=Attempting to make a genomic library of an extinct animal |publisher=Australian Museum |year=1999 |accessdate =22 November 2006}}</ref>
Γραμμή 223:
To 2008 ερευνητές του [[Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης|πανεπιστημίου της Μελβούρνης]] και του [[Πανεπιστήμιο του Τέξας|πανεπιστημίου του Τέξας]] στο [[Ώστιν (Τέξας)|Ώστιν]], ανέφεραν πως κατάφερουν να επανασυστήσουν τη λειτουργία του γονιδίου ''[[Col2A1]] ''το απέκτησαν από ένα δείγμα 100 ετών το οποίο ήταν διατηρημένο σε [[αιθανόλη]] και βρισκόταν σε συλλογή μουσείου. Το γενετικό αυτό υλικό φέρεται να είχε αποτελέσματα σε δοκιμές σε ποντίκια, και η έρευνα ελπίζει πως με την πάροδο του χρόνου θα καταφέρει να αναστρέψει την εξαφάνιση του θυλακίνου.<ref>{{cite journal |title=Resurrection of DNA function ''in vivo'' from an extinct genome |journal=PLoS ONE |volume=3 |issue=5 |pages=e2240 |year=2008 |pmid=18493600 |pmc=2375112 |doi=10.1371/journal.pone.0002240|author1=Pask |first1=A. J. |last2=Behringer |first2=R. R. |last3=Renfree |first3=M. B. |bibcode=2008PLoSO...3.2240P }}</ref><ref>{{cite journal|author=Sanderson, Katharine |title=Tasmanian tiger gene lives again|journal= Nature News |date=20 May 2008|doi=10.1038/news.2008.841}}</ref> Το ίδιο έτος, μια άλλη ομάδα ερευνητών κατάφεραν να διαβάσουν με επιτυχία την αλληλουχία του μιτοχονδριακού γονιδιώματος από δύο δείγματα θυλακίνου σε μουσεία, κάτι που τους κάνει να θεωρούν πως είναι εφικτή η πλήρης ανάγνωση του γονιδιώματος, και τα αποτελέσματα τους δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό [[Τζίνομ Ρισέρτς]] (''Genome Research'') το 2009.<ref name="GR1" />
Η συζήτηση σχετικά με τα ηθικά ερωτήματα και δυνατότητες της αποεξαφάνισης, συνεχίζεται έως σήμερα, με τη θυλακίνη να αποτελεί ένα από τα σημεία αναφοράς.<ref>Brand, Stewart (February 2013). [http://www.ted.com/talks/stewart_brand_the_dawn_of_de_extinction_are_you_ready.html "Stewart Brand: The dawn of de-extinction. Are you ready?"]. ''ted.com''.
== Αφιερώσεις και αναφορές ==
Γραμμή 230:
Οι περισσότερο γνωστές αναπαραστάσεις του θυλακίνου είναι αυτές του έργου ''Τα θηλαστικά της Αυστραλίας'' (''The Mammals of Australia)'' του [[Τζον Γκούλντ]] (''John Gould'', 1845–63), οι οποίες συχνά αναπαράγωνται στις πιο σύγχρονες δημοσιεύσεις και γενικότερες χρήσεις του υλικού.<ref name="UT">{{cite web|url=http://www.utas.edu.au/library/exhibitions/thylacine/exotic.html|title=The Exotic Thylacine |last=University Librarian |date=24 September 2007|work=Imaging the Thylacine|publisher=University of Tasmania |accessdate=30 April 2009}}</ref><ref name="Ockham's Razor">{{cite web|url=http://www.abc.net.au/rn/ockhamsrazor/stories/2004/1130006.htm|title=John Gould's place in Australian culture|last= Stephens|first=Matthew|author2=Williams, Robyn |date=13 June 2004|work=Ockham's Razor |publisher=Australian Broadcasting Corporation|accessdate=28 April 2009|authorlink2=}}</ref><ref>Government Tourist Bureau, Tasmania. Tasmania: The Wonderland. Hobart: Government Printer, Tasmania, 1934</ref>
Ο θυλακίνος έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως ως σύμβολο της [[Τασμανία]]ς, με το ζώο να αναπαριστάται στον επίσημο θυρεό του νησιού,<ref name="logo">{{cite web|url=http://www.utas.edu.au/library/exhibitions/thylacine/official.html |title=Imaging the Thylacine |accessdate=13 April 2010 |publisher=University of Tasmania |date=24 September 2007}}</ref> καθώς και στα λογότυπα των δημοτικών, τουριστικών και άλλων αρχών της, καθώς και σε αθλητικές ομάδες, ταινίες, παιδικά παραμύθια, και γραμματόσημα.<ref name="stamp">{{cite web|url=http://www.pibburns.com/cryptost/thylacin.htm|title=Thylacine Stamps|date=6 July 2003|author=Burns, Philip R. | accessdate =21 November 2006}}</ref><ref>{{cite web|title=The Hunter|url=http://www.penguin.com.au/products/9780143565215/hunter|work=The Hunter|publisher=Penguin Books Australia. 19 October 2011|accessdate=5 February 2012}}</ref><ref name="rileydeadthings">{{cite web|url=http://www.prlog.org/11898964-halo-hunter-corona-sky-production-breaks-records.html|title=Thylacine Anttagonist in Hit Novel|date=13 June 2012|author=Riley, Reese | accessdate =6 June 2012}}</ref> Από το 1998 μάλιστα, ο θυλακίνος απεικονίζεται και σε όλες τις πινακίδες κυκλοφορίας οχημάτων της Τασμανίας.
== Σημειώσεις ==
'''i.''' {{Note_label|I|i|none}} Ο όρος ''σύγχρονη εποχή'' χρησιμοποιείται υπό την ευρεία έννοια για να δηλώσει την [[Ολόκαινος εποχή|Ολόκαινο]] γεωλογική εποχή, που ξεκίνησε πριν 12.000 έτη, περίπου.
== Παραπομπές ==
Γραμμή 263:
* [http://www.nma.gov.au/collections/thylacine Διατηρημένο σώμα Θυλακίνου στο Εθνικό Μουσείο Αυστραλίας, Κανμπέρα]
* [http://wherelightmeetsdark.com/index.php?module=wiki&page=PostExtinctionThylacineSightingGoogleEarthTour Διαδραστικός χάρτης των δηλωθέντων εμφανίσεων του Θυλακίνου μετά την εξαφάνιση του]
{{authority control}}▼
[[Κατηγορία:Μαρσιποφόρα]]
Γραμμή 268 ⟶ 270 :
[[Κατηγορία:Τασμανία]]
[[Κατηγορία:Πανίδα της Αυστραλίας]]
▲{{authority control}}
| |||