Εβδομάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στη [[Χριστιανισμός|Χριστιανική]] Λειτουργική ζωή, η Κυριακή, με την ιδιαίτερη θρησκευτική σημασία της, δεσπόζει των υπόλοιπων ημερών της εβδομάδας.

 

 

Οι πρώτοι μεταστραφέντες Ιουδαίοι Χριστιανοί έμειναν, καθώς φαίνεται, προσκολλημένοι στα έθιμα με τα οποία είχαν ανατραφεί (εφ' όσον αυτά ήταν συμβατά με το νόμο του [[Ευαγγέλιο|Ευαγγελίου]]) και συνέχισαν αρχικά να θεωρούν σημαντικό το Σάββατο (''Ματθ. 28:1, Μάρκ. 15:42, 16:1, Ιωάν. 19:42''). Σύντομα, όμως, ημέρα λατρείας της [[Εκκλησία]]ς γίνεται η πρώτη μέρα της εβδομάδας, η Κυριακή, ως "ημέρα του Κυρίου" (''Πράξ. 20:7'', ''Α' Κορ. 16:2'', ''Αποκ. 1:10''). Παρ' όλ' αυτά, ο κύκλος των επτά ημερών παρέμεινε και συνέχισε να ισχύει όπως και πριν.

:''"{{Πολυτονικό|Καθ' ἡμέραν δὲ Κυρίου συναχθέντες κλάσατε ἄρτον καὶ εὐχαριστήσατε}}."''

 

 

Αν και αυτή η αρχαία αντίληψη υποχώρησε σταδιακά δίνοντας τη θέση της σε έναν ετήσιο κύκλο νέων επετείων και εορτασμών, η εβδομάδα διατήρησε τη σπουδαιότητά της όπως δείχνουν οι ακολουθίες των λεγόμενων '''Κανονικών Ωρών''' (''Divine Office''), όπου στη [[Καθολική Εκκλησία|Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]] επτά (7) υποδιαιρέσεις της ημέρας έχουν οριστεί για [[προσευχή]], αλλά και η υποχρεωτική εβδομαδιαία ανάγνωση ολόκληρου του [[Ψαλμοί|Ψαλτηρίου]], που, όπως μαθαίνουμε από τον λειτουργικό συγγραφέα ''Αμαλάριο'' του Μετς, του 9ου αιώνα, έγινε αποδεκτή στο βασιλικό παρεκκλήσιο του [[Άαχεν]] το έτος 802. Η διαίρεση αυτή του ''Ψαλτηρίου'' σε γενικές γραμμές ήταν ίδια με αυτήν που περιείχε η Ρωμαιοκαθολική [[Ιερά Σύνοψη|Σύνοψη]] μέχρι την έκδοση των Αποστολικών κανόνων, "Θεία Έμπνευση", της 1ης Νοεμβρίου 1911. Επιπλέον, όπως αναφέρει ο ''Αμαλάριος'', η λειτουργική αυτή διαίρεση που είχε δεχτεί η Εκκλησία της Ρώμης ήταν ουσιαστικά ίδια με των Καρλοβιγγειανών, αν και από τον 6ο αιώνα ο [[Βενέδικτος της Νούρσια|Άγιος Βενέδικτος]] είχε καθορίσει σαφώς τον κανόνα σύμφωνα με τον οποίο ολόκληρο το [[Ψαλμοί|Ψαλτήριο]] θα έπρεπε να αναγνωσθεί τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, ενώ μια τέτοια ρύθμιση αποδίδεται και στον [[Πάπας Δάμασος|Πάπα Δάμασο]] (ή ''Δαμάσο'') ([[366]]-[[384]]).

 

* '''Παρατήρηση Α:''' Η μόνη σύγχρονη γλώσσα που ακολουθεί επακριβώς το εκκλησιαστικό-χριστιανικό σύστημα (πλην της Ελληνικής) είναι η [[Πορτογαλική γλώσσα|Πορτογαλική]]: ''sabado, domingo, segunda feira, terça feira, quarta feira, quinta feira, sexta feira.'' Στις διάφορες γλώσσες παρατηρούμε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό αναμίξεως των δύο συστημάτων, καθώς και χρήση άλλων λέξεων για ορισμένες ημέρες, ανάλογα με το πρότυπο που υιοθέτησε κάθε λαός.

* '''Παρατήρηση Β:''' Η σειρά των πλανητών δεν είναι αυθαίρετη αλλά σχετίζεται με τη θεωρία της αρμονίας των σφαιρών που συνήρπαζε πολλούς φιλοσόφους της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα και σύμφωνα με την οποία κάθε ουράνιο σώμα περιστρεφόμενο παράγει συγκεκριμένο ήχο -εκτός από τη Γη που ελογίζετο ακίνητη. Ο Βοήθιος ταύτιζε τη Σελήνη με το (σημερινό) ''ρε'', τον Ερμή με το ''ντο'', την Αφροδίτη με το ''σι'', τον Ήλιο με το ''λα'', τον Άρη με το ''σολ'', τον Δία με το ''φα'' και τον Κρόνο με το ''μι''.<ref>Jacques Chailley, ''Histoire musicale du Moyen Age'', Paris: PUF, 1984, σελ. 18-24</ref> Αν διατάξουμε τις επτά νότες σε διαστήματα τετάρτης, λαμβάνουμε τη σειρά των ημερών της εβδομάδας, όπως αναφέρονται παραπάνω.

 

{{Προβεβλημένο λήμμα}}

 

[[Κατηγορία:Χρόνος]]