Θέμα Παρίστριον: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Διόρθωση συντακτικών λαθών του κώδικα με τη χρήση AWB (11457)
Γραμμή 1:
[[αρχείοΑρχείο:Byzantine Macedonia 1045CE el.svg|thumb|right|350px|Χάρτης της διοικητικής διαίρεσης του Βυζαντίου (έτος 1045)]]
 
Το '''Παρίστριον''', που σημαίνει "δίπλα στον Ἴστρο", το αρχαίο όνομα του Δούναβη), η '''Παραδουνάβιο/Παραδούναβις''', όνομα που προτιμάται στα επίσημα έγγραφα, ήταν [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινή]] επαρχία που κάλυπτε στην νότια όχθη του Κάτω [[Δούναβης|Δούναβη]] ([[Μοισία|Κάτω Μοισία]]) κατά τους 11ο και 12ο αιώνα<ref name="ODB">{{harvnb|Kazhdan|1991|loc="Paristrion", p. 1589}}.</ref>
 
Αν και οι Βυζαντινοί συγγραφείς χρησιμοποιούν τον όρο για να περιγράψουν τα μέρη κατά μήκος του Δούναβη γενικά, η επαρχία του Παρίστριου φαίνεται ότι αποτελούταν στο μεγαλύτερο μέρος από τη σύγχρονη [[Δοβρουτσά]]<ref>{{harvnb|Stephenson|2000|pp=55, 78}}.</ref>. Δεν είναι βέβαιο το πότε ιδρύθηκε η επαρχία: ο Ρουμάνος μελετητής Nicolae Bănescu θεωρούσε ότι ιδρύθηκε αμέσως μετά το τέλος της εισβολής του [[Σβιάτοσλαβ A΄ του Κιέβου |Σβιάτοσλαβ A΄]], ηγέτη των Ρως, στην Βουλγαρία (970–971), ενώ άλλοι, όπως ο Vasil Zlatarski, δημιουργία του τέλους-μέσα του 11ου αιώνα<ref name="ODB"/>. Την επαρχία κυβερνούσε ''[[Κατεπάνω]]'' ή ''[[Δουξ|Δούκας]]'', και είχε την έδρα της μάλλον στο Δορύστολον (η σύγχρονη [[Σιλίστρα]]), όπου όντως μαρτυρείται η ύπαρξη βυζαντινής ''στρατηγίας'' τη δεκαετία 970<ref name="seals">{{harvnb|Nesbitt|Oikonomides|1991|pp=150–151}}.</ref>. Στον απόηχο της νίκης του εναντίον των Ρως, ο Αυτοκράτορας [[Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής|Ιωάννης Τσιμισκής]] (βασιλεία 969–976) διόρισε τον [[Λέων Σαρακηνόπουλος|Λέοντα Σαρακηνόπουλο]] διοικητή στην βορειοανατολική Βουλγαρία, με βάση τα ''Μικρά Πρεσθλάβα'' / Ιωαννόπολις (Πρεσθλαβίτζα). Ο Σαρακηνόπουλος και οι υπό αυτού, επιδόθηκαν τα επόμενα χρόνια σε οχυρωματικά έργα στην περιοχή της Δοβρουτσά, όπου εγκαταλελειμμένα επιδιορθώθηκαν και επανδρώθηκαν ξανά<ref>{{harvnb|Stephenson|2000|pp=56–58}}</ref>.
 
Όμως η περιοχή γύρισε ξανά σε [[Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία|Βουλγαρικό]] έλεγχο υπό τους αδελφούς [[Δυναστεία Κομητόπουλων|Κομητόπουλους]] το 986 και έμεινε μέχρι το περίπου 1001, όταν και αποκαταστάθηκε ο Βυζαντινός έλεγχος. Ο μελετητής Bănescu πάντως, θεωρεί ότι ο Δορύστολον παρέμεινε συνέχεια σε Βυζαντινά χέρια<ref name="seals"/><ref>{{harvnb|Stephenson|2000|pp=59, 63–64}}.</ref>. Από το τα μέσα της δεκαετίας το 1030, η περιοχή γνώρισε συνεχείς επιδρομές από τους [[Πετσενέγοι|Πετσενέγους]]. Ο πληθυσμός αποσύρθηκε στις λίγες μεγάλες οχυρωμένες πόλεις, και οι Πετσενέγοι ήταν ελεύθεροι να εγκατασταθούν στην επαρχία σαν σύμμαχοι και αποικιστές (δηλαδή σύμφωνα με τον όρο που χρησιμοποιούσαν οι σύγχρονοι συγγραφείς, ως ''μιξοβάρβαροι''), και κρατιόταν σε ειρηνική κατάσταση με υποχωρήσεις και μέσω του εκτεταμένου εμπορίου. Δεν ήταν πριν τη δεκαετία του 1070 όταν οι Πετσενέγοι εξαπέλυσαν ανοιχτή εξέγερση και αποτέλεσαν συνεχή απειλή για τις Βαλκανικές επαρχίες του Βυζαντίου, μέχρι που ηττήθηκαν τελειωτικά στην [[Μάχη του Λεβουνίου]] το 1091. Παρά κάποιες περιστασιακές επιδρομές από τους [[Κουμάνοι|Κουμάνους]] μετέπειτα, το Παρίστριον παρέμεινε κατά κύριο λόγο ειρηνικό ευημερούν κατά το 12ο αιώνα<ref>cf. {{harvnb|Stephenson|2000|pp=80–107}}.</ref> The province seems to have been disbanded by the late 12th century.<ref name="ODB"/>