Βίλια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα '''Βίλια''' (παλαιότερα Ειδυλλία) είναι ένα ορεινό χωριό της [[Αττική|Αττικής]]ς χτισμένο στις πλαγιές του [[Κιθαιρώνας|Κιθαιρώνα]]. Βρίσκονται σε απόσταση 56 χιλιομέτρων βορειοδυτικά της Αθήνας. Είναι οικοδομημένα αμφιθεατρικά, στο ανατολικό στόμιο του μεγάλου ανοίγματος, το οποίο σχηματίζουν οι οροσειρές του [[Κιθαιρώνας|Κιθαιρώνα]] και στους πρόποδες της κορυφής Λεστόρι. Το υψόμετρο των Βιλίων αρχίζει από τα 500 μέτρα και τελειώνει στα 600 περίπου μέτρα. Είναι κωμόπολη της [[Δυτική Αττική|Δυτικής Αττικής]] και ανήκουν διοικητικά στον [[Δήμος Μάνδρας - Ειδυλλίας|Δήμο Μάνδρας - Ειδυλλίας]], ενώ μέχρι πρόσφατα αποτελούσαν έδρα του [[Δήμος Βιλίων|ομώνυμου]] δήμου.

Νοτιοδυτικά συνορεύει με τα [[Μέγαρα]], βορειοανατολικά με τις [[Ερυθρές Αττικής|Ερυθρές]], ανατολικά με την [[Οινόη Αττικής|Οινόη]] και νοτιοανατολικά με τη [[Μάνδρα Αττικής|Μάνδρα]]. Προς βορρά συνορεύει με τις [[Πλαταιές]] και λοιπά χωριά της [[Βοιωτία|Βοιωτίας]]ς. Καθίσταται προσβάσιμη μέσω της Παλαιάς Εθνικής Οδού Αθηνών-Θηβών.

Σε μικρή απόσταση από τα Βίλια, υπάρχουν τα χαλάσματα ενός άλλου χωριού με το όνομα «'''Παλαιοχώρι'''» ή «'''Παλιοχώρι'''». Για το Παλαιοχώρι υπάρχουν ασαφή στοιχεία στην τοπική παράδοση. Μία πρώτη εκδοχή της παράδοσης είναι ότι το Παλαιοχώρι καταστράφηκε από πειρατές που μπήκαν στο χωριό, το πυρπόλησαν, αιχμαλώτισαν τους κατοίκους και τους μετέφεραν στη [[Καλαβρία]] της [[Ιταλία|Ιταλίας]]ς για να τους πουλήσουν ως δούλους. Οι λίγοι Παλαιοχωρίτες που σώθηκαν έχτισαν τα σημερινά Βίλια περίπου το 1230 μ.Χ. Η δεύτερη εκδοχή, είναι ότι οι κουρσάροι μπήκαν στο χωριό περίπου το 1783 μ.Χ., την εποχή δηλαδή της [[Τουρκοκρατία|Τουρκοκρατίας]]ς (οπότε βρίσκονταν σε έξαρση πειρατικές επιδρομές από Τυνήσιους, Σικελούς, Βενετσιάνους, Κορσικανούς, Αλγερινούς, Γενοβέζους, Τούρκους, ακόμη και από Έλληνες νησιώτες), άρπαξαν και πούλησαν τους κατοίκους στην Καλαβρία. Οι Βιλιώτες έμαθαν το περιστατικό από τους λίγους Παλαιοχωρίτες που σώθηκαν επειδή έλειπαν μακριά με τα κοπάδια τους. Οι λίγοι αυτοί κάτοικοι που διασώθηκαν από την αρπαγή, κατέφυγαν στα Βίλια. Από το Παλαιοχώρι διασώζονται σήμερα ερείπια, καθώς και το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου.

Κατά την [[τουρκοκρατία]], η περιοχή αποτελούσε έκταση του [[Δερβένι|Δερβενίου]] στη Μεγαρίδα, το οποίο διαφέντευε ο Πασάς. Οι Βιλιώτες έδωσαν το παρών στην [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]] και αρκετοί έλαβαν μέρος στην πρώτη πολεμική επιχείρηση. Με επικεφαλής τον Βιλιώτη [[Αναγνώστης Στέφας|Αναγνώστη Στέφα]] λαμβάνουν μέρος στην πολιορκία του [[Ακροκόρινθος|Ακροκορίνθου]]. Η πολιορκία άρχισε από τους επαναστατήσαντες προκρίτους και οπλαρχηγούς της περιοχής της [[Κόρινθος|Κορίνθου]] και των [[Καλάβρυτα|Καλαβρύτων]] στις 27 Μαρτίου. Τους πολιορκητές ενίσχυσαν Βιλιώτες, Μεγαρίτες, [[Κούντουρα Αττικής|Κουντουριώτες]] και Περαχωρίτες που είχαν ήδη επαναστατήσει από τις 23 Μαρτίου υπό τον οπλαρχηγό Γιάννη Χατζημελέτη από τα Κούντουρα. Τον Απρίλιο του 1821 ενισχύουν με την συμμετοχή τους, τους επαναστατήσαντες Θηβαίους από τα αρβανιτοχώρια της [[Βοιωτία|Βοιωτίας]]ς. Με αρχηγούς τον Σταμάτη Λούκο και Αθανάσιο Κριεμάδη 200 Βιλιώτες, μαζί με 200 Κουντουριώτες υπό τους Γιάννη Χατζημελέτη, Γιώργη Λάσκο και Δημήτριο Κριεκούκη, πολέμησαν στους λόφους της [[Θήβα|Θήβας]]ς. Βοήθησαν τους Βοιωτούς στην απελευθέρωση της Θήβας, ενώ στη συνέχεια βοήθησαν στην απόκρουση των επελθόντων [[Οθωμανοί|Τούρκων]] από την [[Χαλκίδα]] για την ανακατάληψη της. Σημαντική ήταν και η συμμετοχή των Βιλιωτών με τους Δερβενοχωρίτες στις επιχειρήσεις καταστροφής του [[Δράμαλης Μαχμούτ πασάς|Δράμαλη]], καθώς από τις 10 Ιουλίου φύλαγαν τα στενά στο [[Μακρυπλάγι Μεγαρίδας|Μακρυπλάγι]] της [[Επαρχία Μεγαρίδας|Μεγαρίδας]], εμποδίζοντας τις ενισχύσεις του [[Χουρσίτ Μεχμέτ Πασάς|Χουρσίτ Πασά]] προς τον Δράμαλη, ο οποίος βρισκόταν στον Αργολικό κάμπο. Οι Βιλιώτες μαζί με τους Μεγαρίτες και άλλους χωρικούς των Μεγάλων Δερβενίων πήραν μέρος στο μεγάλο εγχείρημα του [[Νικηταράς|Νικηταρά]]( Νικήτα Σταματελόπουλου), που αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη νίκη εναντίον του Δράμαλη στο πέρασμά του από την Μεγαρίδα. Ακόμα 150 [[Δερβενοχώρια|Δερβενοχωρίτες]], μεταξύ των οποίων αρκετοί Βιλιώτες, έλαβαν μέρος στις επιχειρήσεις της πολιορκίας στην [[Πάτρα]], υπό τον [[Δημήτριος Φλέσσας|Δημήτριο Ηλία Φλέσσα ]], ανηψιό του [[Παπαφλέσσας|Παπαφλέσσα]].

Ακόμη προσέφεραν την βοηθειά τους και στην πολιορκία της [[χαλκίδα|Χαλκίδος]], της [[Λιβαδειά|Λιβαδειάς]]ς, αλλά και στην [[Ακρόπολη Αθηνών|Ακρόπολη]] των [[Αθήνα|Αθηνών]].

Στη μικρή κωμόπολη ο επισκέπτης συναντά κειμήλια της βυζαντινής και χριστιανικής περιόδου. Ορισμένα από αυτά είναι ο Ιερός Ναός της Μεταμορφώσεως, ο οποίος χρονολογείται στο [[1893]], κατασκευής του αρχιτέκτονος [[Ερνέστος Τσίλλερ|Ερνέστου Τσίλλερ]], ο Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών του [[1637]], η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, η Παναγιά της Γκούρας στο [[Λεστόρι]], ο Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου του 14ου αιώνα μ.Χ και πολλοί άλλοι.

Κάθε χρόνο το καλοκαίρι διοργανώνονται στα Βίλια τα "Λαμπέτεια", πολιτιστικές εκδηλώσεις προς τιμήν της [[Έλλη Λαμπέτη|Έλλης Λαμπέτη]] που καταγόταν από την περιοχή.

Η έδρα των Βιλίων βρίσκεται μόλις μερικά χιλιόμετρα από το επίνειό της, το Πόρτο Γερμενό, σε ένα γραφικό κολπίσκο κάτω από τις πλαγιές του Κιθαιρώνος.