Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «Ιερώνυμος ο Καρδιανός»

Γεννήθηκε περί το 370 π.Χ. στην [[Καρδία]] της Θρακικής χερσονήσου (σημ. χερσόνησος της [[Καλλίπολη]]ς και υπηρέτησε υπό τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο καθώς και υπό τον συμπολίτη του [[Ευμένης ο Καρδιανός|Ευμένη τον Καρδιανό]] κατά τους πολέμους των [[Επίγονοι (Μεγάλου Αλεξάνδρου)|Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου]]. Πήρε μέρος στις μάχες του Ευμένη εναντίον του [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Αντιγόνου]] και στάλθηκε στη Μακεδονία να ζητήσει αμνηστία για τον Ευμένη από τον Αντίπατρο. Ο τελευταίος όμως πέθανε κατά την παραμονή του Ιερώνυμου στην Πέλλα, τα πράγματα άλλαξαν και ο Ιερώνυμος επέστρεψε με τον διορισμό του Ευμένη ως αρχιστρατήγου της Ασίας. Ο αγώνας εναντίον του Αντίγονου συνεχίστηκε ώς το 316, οπότε ο Αντίγονος νίκησε τον Ευμένη στη μάχη της Γαβιηνής. Στη μάχη αυτή ο Ιερώνυμος πληγώθηκε, αιχμαλωτίσθηκε και φυλακίστηκε· τελικά ο Αντίγονος του έδωσε χάρη και τον διόρισε επιστάτη εκμετάλλευσης ασφάλτου στην [[Νεκρά Θάλασσα]]. Αργότερα ακολούθησε τον Αντίγονο και πολέμησε στη [[Μάχη της Ιψού|μάχη της Ιψού]] [[301]] π.Χ. και όταν ο γιΟς του Αντιγόνου ο [[Δημήτριος ο Πολιορκητής]] έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας τοποθέτησε τον Ιερώνυμο αρμοστή στις [[Θεσπιές]] της [[Βοιωτία|Βοιωτίας]]ς (293 π.Χ.). Αργότερα συνόδευσε στην Πελοπόννησο τον διάδοχο του Δημητρίου [[Αντίγονος Γονατάς|Αντίγονο Α΄Γονατά]] στην εκστρατεία εναντίον του [[Πύρρος|Πύρρου]]. Έζησε κατά τον [[Λουκιανός|Λουκιανό]] εκατόν τέσσερα χρόνια.<ref>[[Λουκιανός]], Μακρόβιοι, 22. 3-9</ref> {{cref|α}}

Ο Ιερώνυμος έγραψε το ιστορικό έργο: ''Αι περί Διαδόχων Ιστορίαι'' στο οποίο διαπραγματεύτηκε την ιστορία της περιόδου από τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323) ως τον θάνατο του [[Πύρρος|Πύρρου]] (272 π.Χ.). Από το έργο του σώθηκαν λιγοστά μόνο αποσπάσματα. Είναι όμως γνωστό ότι το χρησιμοποίησαν ως βασική τους πηγή ο [[Διόδωρος ο Σικελιώτης]]<ref>[[Διόδωρος ο Σικελιώτης]], Βιβλιοθήκη, Βιβλία 18-20</ref> και ο [[Αρριανός]],<ref>[[Αρριανός]],«Τα μετ΄Αλέξανδρον» (10 βιβλία), μια ιστορία των γεγονότων που συνέβησαν τα πρώτα χρόνια μετά τον θάνατο του Μεκεδόνα Βασιλιά (323 ως 321 π.Χ,). Το έργο χάθηκε, αλλά περίληψή του δίνει ο [[Πατριάρχης Φώτιος Α΄|Φώτιος]] </ref> καθώς και ο [[Πλούταρχος]] στις βιογραφίες του.<ref>[[Πλούταρχος]], Παράλληλοι βίοι, [[Ευμένης]], [[Πύρρος]], [[Δημήτριος ο Πολιορκητής]].</ref> Ιδιαίτερη επίσης ικανότητα είχε ο Ιερώνυμος στην απεικόνιση και ερμηνεία του χαρακτήρα των ιστορικών προσώπων, όπως μπορεί να εξαχθεί από το βίο του [[Δημήτριος Πολιορκητής|Δημητρίου Πολιορκητή]], γραμμένο από τον [[Πλούταρχος|Πλούταρχο]], ο οποίος άντλησε από τον Ιερώνυμο. Επίσης υπήρξε ο πρώτος Έλληνας ιστορικός που ασχολήθηκε με την [[Ρώμη]], εντελώς πάντως περιστασιακά στο τμήμα του έργου του που αναφερόταν στην σύγκρουση του [[Πύρρος|Πύρρου]] με τους Ρωμαίους.