Καβείρια μυστήρια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ σήμανση για έλλειψη πηγών |
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές) μ Διόρθωση συντακτικών λαθών του κώδικα με τη χρήση AWB (11457) |
||
Γραμμή 1:
{{πηγές|16|07|2015}}
Τα '''Καβείρια μυστήρια''' ήταν οι θρησκευτικές τελετές που γινόντουσαν προς τιμή των [[Κάβειροι|Καβείρων]], πιθανολογείται να ήταν [[Πελασγοί|πελασγικής]], [[Φρυγία|Φρυγικής]] ή [[Φοίνικες|Φοινικικής]] προέλευσης και τελούνταν στα [[
==Η Μύηση==
Στα Καβείρια Μυστήρια, η μύηση εστιαζόταν κυρίως στα περί γενέσεως και λιγότερο στα περί θανάτου, όπως γινόταν κυρίως στα [[Ελευσίνια Μυστήρια]]. Σε κανένα σημείο της [[Αρχαία ελληνική λογοτεχνία|Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας]] δεν υπάρχει συσχέτιση των Καβειρίων Μυστηρίων με διδασκαλία περί μετεμψύχωσης και αθανασίας της ψυχής. Ούτε από τα μέχρι στιγμής ευρήματα των ανασκαφών, προκύπτει συσχέτιση των Καβειρίων με την μετεμψύχωση.<ref name="Καβείρια Μυστήρια" >[http://www.ysee.gr/index.php?type=article&f=kaveiria Καβείρια Μυστήρια]</ref>
Η μύηση γινόταν όταν η ομάδα ή το άτομο αποφάσιζε να παρουσιαστεί στους θεούς και όχι μόνο κατά την εποχή των εορτών. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή με τη [[Βάπτισμα (Χριστιανισμός)|χριστιανική βάπτιση]]. Σύμφωνα με τον Θέωνα η μύηση στα Καβείρια αποτελούνταν από πέντε μέρη που είναι τα εξής: Καθαρμός, Παράδοση της τελετής, Εποπτεία, Ανάδεση στεφάνων, Τελειοποίηση και ευδαιμονία.
Γραμμή 9:
Όσοι μυούνταν στα μυστήρια των Καβείρων έλεγαν πως αποκτούσαν τη δύναμη να αποφεύγουν τους κινδύνους, να πετυχαίνουν στις πιο αβέβαιες προσπάθειες και να νικούν τους εχθρούς. Στα μυστήρια αυτά μυούνταν άντρες, γυναίκες και παιδιά τη νύχτα, αφού προηγουμένως καθαρίζονταν και πλένονταν. Κατά τη μύηση έβαζαν τον υποψήφιο πάνω σε θρόνο γι’ αυτό και η μύηση ονομαζόταν θρονισμός. Στο κεφάλι του μυούμενου έβαζαν στεφάνι ελιάς και γύρω από την κοιλιά μία κόκκινη λωρίδα που θα τον προφύλαγε από κάθε κίνδυνο. Μετά έπρεπε να κάνουν νηστεία. Παράλληλα, τους υποχρέωναν να παρουσιάσουν και τον κηδεμόνα τους για να βεβαιώσει πως είχαν καλή διαγωγή και για να εγγυηθεί για αυτούς στο μέλλον. Στη συνέχεια ακολουθούσε ο ιερός χορός, όπου οι μυημένοι χόρευαν γύρω του. Στο τέλος, οι μυούμενοι ορκίζονταν πως θα κάνουν ενάρετη ζωή και πως θα τηρήσουν για πάντα αυτά τα μυστικά. Από αυτό το τυπικό περνούσαν όλοι, όποια θέση και αν κατείχαν. Όσο καιρό διαρκούσαν οι μυστηριώδεις γιορτές των Καβείρων, έσβηναν όλες τις φωτιές και άναβαν μια καινούργια με τον ιερό πυρσό που έφερναν από τη [[Δήλος|Δήλο]].
Εκείνοι που επρόκειτο να μυηθούν εξομολογούνταν τα αμαρτήματά τους στον ιερέα που ονομαζόταν [[Κόης|Κόης ή Κοίης]] επίσης υπήρχαν και οι [[Ανακτοτελεστές]] που αποφάσιζαν ποιοι απ’ αυτούς που προσέρχονταν ήταν άξιοι να μυηθούν και η [[Λουτροφόρος]] που ήταν ιέρεια υπεύθυνη για τους καθαρμούς των υποψηφίων. Οι μυήσεις γίνονταν σε ορισμένη εποχή του χρόνου και διαρκούσαν εννέα ημέρες.<ref name="Τα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια">[http://www.matia.gr/7/78/7806/7806_1_08.html Τα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια]</ref>
==Η Λατρεία==
Γραμμή 17:
Η λατρεία των Καβείρων στη Θήβα και την Ανθηδόνα δεν είχε ανήθικους σκοπούς, όπως πιστεύουν συνήθως. Ήταν μια λατρεία για τις τοπικές θεότητες, που γινόταν με ιδιαίτερο και μυστηριώδη τρόπο.Ο σκοπός εκείνων που ήθελαν να μυηθούν ήταν να αποκτήσουν την εύνοια των Καβείρων. Τους θεωρούσαν κατά κάποιο τρόπο μικρούς θεούς (σαν τους αγίους στη σημερινή εποχή) που μπορούσαν να μεσολαβήσουν στους άλλους θεούς για να εκπληρωθούν οι επιθυμίες τους.
Πολίτες από τη [[Ναύπακτος|Ναύπακτο]], που τόλμησαν να μιμηθούν όσα γίνονταν στη Θήβα, τιμωρήθηκαν άμεσα και σκληρά. Μακεδόνες στρατιώτες που, μετά την καταστροφή της Θήβας από τον [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Αλέξανδρο]], τόλμησαν να μπουν στο ιερό των Καβείρων, χτυπήθηκαν από κεραυνούς και αστραπές, και πέθαναν. Ανάλογη τύχη είχαν και οι οπλίτες του [[Μαρδόνιος|Μαρδόνιου]] που τόλμησαν να μπουν στο ναό την εποχή της περσικής επιδρομής. Έχασαν τα λογικά τους και έπεσαν από τον γκρεμό στη θάλασσα.<ref
Στη Βοιωτία η λατρεία τους διακόπηκε για κάποιο χρονικό διάστημα μετά τον πόλεμο των Επιγόνων επειδή, μετά την άλωση της Θήβας, οι Κάβειροι απελάθηκαν από τους [[Αργείοι|Αργείους]]. Ανανεώθηκε από την [[Πελάργη]], κόρη του [[Ποντέας|Ποντέα]], και τον σύζυγό της [[Ισθμιάδης|Ισθιάδη]], που σύστησαν πάλι τη λατρεία και μετέφεραν την έδρα της σε κάποιο χωριό με το όνομα [[Αλεξιάρους]]. Εκεί μαζεύτηκαν ο [[Τηλώνδας]] και όσοι άλλοι ζούσαν από το γένος των Καβείρων και έκαναν γιορτές για να τιμήσουν την επιστροφή των Καβείρων από την εξορία.
| |||