Πασχάλης Τσιάγκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Πασχάλης Α. Τσιάγκας - το επίθετό του εμφανίζεται και ως Τσάγκας<ref name=Christidis>[http://www.serrelib.gr/pdf/dromoiserron.pdf Νικόλαος Χρ. Χρηστίδης, ''Οι δρόμοι των Σερρών και η ονοματολογία των'', Σέρρες 2012, σ. 171.]</ref> - γεννήθηκε το [[1873]] στα [[Λιβαδοχώρι Σερρών|Σακάφτσια ( νυν Λιβαδοχώρι)]] [[Νομός Σερρών|Σερρών]] και σε νεαρή ηλικία χειροτονήθηκε ιερέας. Αρχικά υπηρέτησε ως εφημέριος στη γενέτειρά του<ref name=Christidis/>. Όντας πιστός στο [[Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως]] και ενάντιος στην [[Βουλγαρική Εξαρχία|βουλγαρική Εξαρχία]] έγινε στόχος [[Κομιτατζής|κομιτατζήδων]], οι οποίοι στις [[15 Σεπτεμβρίου]] του [[1905]] προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν. Η απόπειρα απέτυχε και στη συνέχεια ο Τσιάγκας ειδοποίησε τις [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανικές]] αρχές οι οποίες καταδίωξαν και εξόντωσαν το σώμα των κομιτατζήδων<ref>[http://www.serrelib.gr/pdf/makedonikos_agonas.pdf Κυριάκος Παπακυριάκος, ''Ο Μακεδονικός Αγώνας στο Νομό Σερρών'', Σέρρες 2012, σ. 140.]</ref>. Έπειτα από αυτό το γεγονός, πριν λήξει το [[1905]] μετατέθηκε για λόγους ασφαλείας σε ενορία της πόλης των [[Σέρρες|Σερρών]]<ref name=Christidis/><ref name=Papakiriakos>Κυριάκος Παπακυριάκος, 2012, σ. 141.</ref> ενώ η περιουσία του λεηλατήθηκε<ref name=Papakiriakos/>. Μάλιστα, το βράδυ της [[4 Οκτωβρίου|4ης Οκτωβρίου]] του [[1906]], ομάδα [[Κομιτατζής|κομιτατζήδων]] επιτέθηκε εναντίον της οικίας του με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ο πατέρας του ( πυροβολήθηκε στην προσπάθειά του να αμυνθεί ) και η σύζυγός του ( κάηκε ζωντανή από φωτιά που άναψαν οι επιτιθέμενοι ) και να τραυματιστούν σοβαρά η μητέρα του και ο ετεροθαλής αδελφός του. Μάλιστα, και ο ίδιος ο Τσιάγκας υπέστη εγκαύματα<ref name=Christidis/><ref name=Papakiriakos/>.

Έπειτα από αυτό το συμβάν, ο Τσιάγκας σχημάτισε αντάρτικο σώμα δύναμης έξι ανδρών και έδρασε στην περιοχή της [[Βισαλτία]]ς υπό το πολεμικό όνομα «καπετάν Ανδρούτσος»<ref name=Papakiriakos/>. Στις [[24 Φεβρουαρίου]] του [[1907]] - και ενώ την προηγούμενη ημέρα είχε καταδιώξει ομάδα κομιτατζήδων - ο ίδιος και το αντάρτικο σώμα του περικυκλώθηκαν στη Νικοσλάβη ( νυν [[Νικόκλεια Σερρών|Νικόκλεια]] ) από [[Οθωμανοί|οθωμανικό]] απόσπασμα<ref name=Tsamis>Παύλου Λ. Τσάμη, ''Μακεδονικός Αγών'', ΕΜΣ, Θεσσαλονίκη 1975, σ. 404.</ref>. Μετά την άρνησή του να παραδοθεί, ξεκίνησε μάχη κατά την οποία σκοτώθηκαν τρεις από τους άνδρες του ενώ παρόμοια τύχη είχε και ο ίδιος<ref name=Tsamis/>. Μάλιστα, το σώμα του, υπέστη κακοποίηση τόσο πριν όσο και μετά το θάνατό του ενώ οι αρχές δεν επέτρεψαν να γίνει θρησκευτική ταφή. Μετά τη διάλυση του μικρού του αντάρτικου αποσπάσματος, ακολούθησαν διώξεις εναντίον [[Έλληνες|Ελλήνων]] χωρικών της ευρύτερης περιοχής<ref name="ReferenceA">Κυριάκος Παπακυριάκος, 2012, σ. 141 - 142.</ref>.

Ο Πασχάλης Τσιάγκας ήταν ο πρώτος ιερέας του [[Μακεδονικός Αγώνας|Μακεδονικού Αγώνα]] που πολέμησε και σκοτώθηκε ως οπλαρχηγός σώματος<ref>[http://www.aposerres.gr/index.php?page=article&article_id=1479&print=1 Από Σέρρες, Σάκης Αραμπατζής, ''Σαν Σήμερα 24/2''.]</ref>. Στις [[Σέρρες]], υπάρχει δρόμος που φέρει το όνομά του<ref name=Christidis/> καθώς και προτομή προς τιμήν του σε πάρκο της συνοικίας Καλκανίου<ref>[http://www.serrelib.gr/pdf/agalmatapolis.pdf Νικόλαος Χρ. Χρηστίδης, ''Αγάλματα & μνημεία των Σερρών'', Σέρρες 2010, σ. 17 - 18.]</ref>. Ο γιος του Νικόλαος, τέθηκε υπό την προστασία της τοπικής μητρόπολης και ακολούθησε στρατιωτική καριέρα, φτάνοντας μέχρι το βαθμό του [[Υποστράτηγος|υποστράτηγου]] του [[Μηχανικό|Μηχανικού]]<ref>Κυριάκος Παπακυριάκος, 2012, σ. 141 - 142.<name="ReferenceA"/ref>.

*Νικόλαος Χρ. Χρηστίδης, ''Οι δρόμοι των Σερρών και η ονοματολογία των'', Σέρρες 2012.