Ραβέντι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Ρήον το βαρβαρικόν''' ''(Rheum rhabarbarum)'', κοινώς '''ραβέντι''' ή '''ρεβέντι''', είναι ένα είδος φυτού της οικογένειας των [[Πολυγονοειδή|Πολυγονοειδών]] ''(Polygonaceae)''. Είναι ένα [[Χόρτα|ποώδες]] [[πολυετές φυτό]],<ref group="Σημ."> Ένα πολυετές φυτό ''(perennial plant)'' ή απλά πολυετές ''(perennial)'' (από το Λατινικό ''per'', που σημαίνει "μέσα" και ''annus'', που σημαίνει "χρόνος"), είναι ένα φυτό που ζει για περισσότερο από δύο χρόνια.</ref><ref>The Garden Helper. [http://www.thegardenhelper.com/planting.html The Difference Between Annual Plants and Perennial Plants in the Garden.] Retrieved on 2008-06-22.</ref> που αναπτύσσεται από κοντά, πυκνά [[ρίζωμα|ριζώματα]].<ref group="Σημ."> Στη βοτανική και την δενδρολογία, ένα ρίζωμα (από το Αρχαίο Ελληνικό: ῥίζωμα, "μάζα των ριζών", από το ῥιζόω, "αιτία να χτυπήσει η ρίζα") είναι ένα τροποποιημένο υπόγειο στέλεχος του φυτού, που συνήθως βρίσκεται υπογείως, συχνά στέλνοντας ρίζες και βλαστούς από τα μεσογόνατιά του.</ref><ref>{{LSJ|r(I/zwma|ῥίζωμα|ref}}</ref><ref>{{LSJ|r(izo/w|ῥιζόω}}</ref> Παράγει μεγάλα [[Φύλλο (βοτανική)|φύλλα]] που είναι κάπως τριγωνικά, με μακρούς σαρκώδεις [[μίσχος|μίσχους]]·<ref group="Σημ."> Στη βοτανική ένας μίσχος ''(petiole)'', είναι το στέλεχος που αποδίδει το φύλλο λεπίδα ''(leaf blade)'' στο στέλεχος. Ο μίσχος είναι η μετάβαση μεταξύ του στελέχους και του φύλλου λεπίδα. Είναι το στέλεχος που αποδίδει ενιαία λουλούδια στην ταξιανθία, επίσης, είναι τα κλαδιά ή τα στελέχη που συνδέουν το κάθε λουλούδι σε μια ταξιανθία, που περιέχει περισσότερα από ένα λουλούδι.</ref><ref>{{cite book |author=Hickey, M.; King, C. |year=2001 |title=The Cambridge Illustrated Glossary of Botanical Terms |publisher=Cambridge University Press }}</ref><ref name=Beentje>{{cite book|first=H.|last=Beentje|title=The Kew plant glossary|publisher=Kew Publishing|location=London|isbn=9781842464229}}</ref>{{rp|87}}<ref name="Mauseth">{{cite book |last=Mauseth |first=James D |title=Botany: An Introduction to Plant Biology |publisher=Jones & Bartlett Learning |year=2003 |isbn=0-7637-2134-4}}</ref>{{rp|171}} και τα μικρά [[λουλούδι]]α, ομαδοποιούνται σε μεγάλες ενώσεις φυλλωδών πρασινωπό-λευκών με ροζ-κόκκινες [[ταξιανθία|ταξιανθίες]].<ref group="Σημ."> Μια ταξιανθία είναι μια ομάδα ή ένα σύμπλεγμα λουλουδιών τοποθετημένων σε ένα στέλεχος που αποτελείται από ένα κεντρικό κλάδο ή την περίπλοκη σύνθεση των κλαδιών.</ref>

Στη μαγειρική χρήση οι φρέσκοι ωμοί μίσχοι (μίσχοι των φύλλων) είναι τραγανοί (παρόμοιοι με αυτή του [[σέλινο|σέλινου]]υ) με μια ισχυρή, στυφή γεύση. Συνηθέστερα, οι μίσχοι των φύλλων του φυτού, μαγειρεύονται με [[ζάχαρη]] και χρησιμοποιούνται σε πίτες και άλλα γλυκά. Ένας αριθμός των ποικιλιών που έχουν εξημερωθεί για ανθρώπινη κατανάλωση, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν αναγνωριστεί ως ''Rheum'' x ''hybridum'' από τη Βασιλική Εταιρεία Οπωροκηπευτικών ''(Royal Horticultural Society)''.

| colspan="2" valign="top" | 0,02 &nbsp;mg (2%)

| colspan="2" valign="top" | 0,03 &nbsp;mg (3%)

| colspan="2" valign="top" | 0,3 &nbsp;mg (2%)

| colspan="2" valign="top" | 0,085 &nbsp;mg (2%)

| colspan="2" valign="top" | 0,024 &nbsp;mg (2%)

| colspan="2" valign="top" | 6,1 &nbsp;mg (1%)

| colspan="2" valign="top" | 8 &nbsp;mg (10%)

| colspan="2" valign="top" | 0,27 &nbsp;mg (2%)

| colspan="2" valign="top" | 86 &nbsp;mg (9%)

| colspan="2" valign="top" | 0,22 &nbsp;mg (2%)

| colspan="2" valign="top" | 12 &nbsp;mg (3%)

| colspan="2" valign="top" | 0,196 &nbsp;mg (9%)

| colspan="2" valign="top" | 14 &nbsp;mg (2%)

| colspan="2" valign="top" | 288 &nbsp;mg (6%)

| colspan="2" valign="top" | 4 &nbsp;mg (0%)

| colspan="2" valign="top" | 0,1 &nbsp;mg (1%)

Στο [[Ηνωμένο Βασίλειο]] τα πρώτα ραβέντι του έτους συλλέγονται υπό το φως των [[κερί|κεριών]], σε σκοτεινά υπόστεγα, όπου αποκλείεται οποιοδήποτε άλλο φως – μια πρακτική που παράγει ένα πιο γλυκό, πιο τρυφερό κοτσάνι.<ref>McGee, Harold. On Food and Cooking: The Science and Lore of the Kitchen. New York, NY: Scribner, 2004. p 367</ref> Αυτές οι παράγκες είναι διάσπαρτες γύρω από το σημειούμενο «Τρίγωνο Ραβέντι» του ''Γούεικφιλντ'', ''[[Ληντς]]'' και του ''Μόρλεϊ''.<ref name="wgur">{{cite web|author=Wakefield Metropolitan District Council|url=http://www.wakefield.gov.uk/CultureAndLeisure/HistoricWakefield/Rhubarb/default.htm|title=Rhubarb|accessdate=2006-03-12}}</ref>

Ο υποστηρικτής της βιολογικής κηπουρικής, ''Λώρενς Ντ. Χιλς'', απαριθμεί τα αγαπημένα του ραβέντι, για τη γεύση τους, όπως τα: ''Hawke's Champagne'', ''Victoria'', ''Timperley Early'' και ''Early Albert'', συνιστώντας όμως, το ''Perpetual Gaskin'', ως αυτό που έχει το χαμηλότερο επίπεδο οξαλικού οξέος, ώστε να μπορεί να συγκομίζεται για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, χωρίς να αναπτύσσεται πικράδα.<ref>Lawrence D Hills. Organic Gardening. Penguin 1997. page 145</ref>

</ref>

Το χρώμα στα στελέχη του ραβέντι μπορεί να διαφέρει από το συνηθισμένο κόκκινο βυσσινί, από ένα διάστικτο ανοικτό ροζ σε ανοιχτό πράσινο. Οι μίσχοι του ραβέντι ποιητικά περιγράφονται ως «βυσσινί στελέχη». Το χρώμα προκύπτει από την παρουσία των ανθοκυανίνων και ποικίλλει ανάλογα τόσο από την ποικιλία του ραβέντι, όσο και από την τεχνική παραγωγής τους. Το χρώμα δεν έχει σχέση με την καταλληλότητά του για τη μαγειρική:<ref>{{cite web|url=http://www.rhubarbinfo.com/rhubarb-varieties.html |title=Rhubarb Varieties |publisher=Rhubarbinfo.com |date=2004-09-01 |accessdate=2010-03-05}}</ref> Το πράσινο-στέλεχος ραβέντι είναι πιο ανθεκτικό και έχει μεγαλύτερη απόδοση, αλλά οι κόκκινου χρώματος μίσχοι είναι πολύ πιο δημοφιλείς στους καταναλωτές.

Για αιώνες το φυτό φύτρωνε άγριο ​​κατά μήκος της όχθης του ποταμού Βόλγα, για το οποίο το αρχαίο Σκυθικό του [[υδρωνύμιο]] ''(hydronym)''<ref group="Σημ."> Ένα υδρωνύμιο ''(hydronym)'' (από τα Ελληνικά: ὕδωρ, hydor, «νερό» και ὄνομα, onoma, "όνομα") είναι ένα κατάλληλο όνομα ενός σώματος νερού. Η υδρωνυμία ''(hydronymy)'', είναι η μελέτη των υδρωνύμιων και πως τα σώματα του νερού λαμβάνουν τα ονόματά τους και τον τρόπο που μεταδίδονται μέσω της ιστορίας. Μπορεί να εφαρμοστεί σε ποτάμια, λίμνες, ακόμη και σε ωκεάνια στοιχεία.</ref> ήταν ''Rhā''.<ref>Warmington 1974.</ref> Η δαπάνη της μεταφοράς του κατά μήκος όλης της [[Ασία]]<nowiki/>ς έκανε το ραβέντι ακριβό στη μεσαιωνική Ευρώπη. Η τιμή του ήταν αρκετές φορές πάνω από την τιμή άλλων πολύτιμων βοτάνων και μπαχαρικών, όπως η [[κανέλα]], το [[όπιο]] και το [[Κρόκος|σαφράν]]. Επομένως, ο εξερευνητής-έμπορος [[Μάρκο Πόλο]], έψαξε για τον τόπο όπου το φυτό καλλιεργείται και συγκομίζεται· και ανακάλυψε ότι καλλιεργείτο στα βουνά της επαρχίας [[Τανγκούτ]] ''(Tangut)''.<ref name="Lloyd" /><ref group="Σημ."> Η Δυτική Χσία (στα παραδοσιακά Κινέζικα: 西夏, ''Pinyin: Xi Xia, Wade-Giles: Hsi Hsia''), επίσης γνωστή ως η Αυτοκρατορία Τανγκούτ. Και στη φυλή Τανγκούτ όπως και τους Θιβετιανούς ως Μινυάκ ''(Minyak)'', ήταν μια αυτοκρατορία που υπήρχε από το 1038 έως το 1227 μ.Χ., σε ό,τι είναι τώρα οι βορειοδυτικές κινεζικές επαρχίες των ''Ningxia'', [[Γκανσού]], ανατολικό ''Qinghai'', βόρειο ''Shaanxi'', βορειοανατολικό [[Σιντζιάνγκ]], νοτιοδυτική [[Εσωτερική Μογγολία]] και τη νοτιότερη [[Εξωτερική Μογγολία]], διαστάσεων περίπου οκτακοσίων χιλιάδων τ.χλμ.</ref><ref>Wang, Tianshun [王天顺] (1993). Xixia zhan shi [The Battle History of Western Xia] 西夏战史. Yinchuan [银川], Ningxia ren min chu ban she [Ningxia People's Press] 宁夏人民出版社.</ref><ref>Bian, Ren [边人] (2005). Xixia: xiao shi zai li shi ji yi zhong de guo du [Western Xia: the kingdom lost in historical memories] 西夏: 消逝在历史记忆中的国度. Beijing [北京], Wai wen chu ban she [Foreign Language Press] 外文出版社.</ref><ref>[[Li Fanwen|Li, Fanwen]] [李范文] (2005). Xixia tong shi [Comprehensive History of Western Xia] 西夏通史. Beijing [北京] and Yinchuan [银川], Ren min chu ban she [People's Press] 人民出版社; Ningxia ren min chu ban she [Ningxia People's Press] 宁夏人民出版社.</ref> Η αξία των ραβέντι μπορεί να ειδωθεί στην έκθεση της πρεσβείας του ''Ruy Gonzáles de Clavijo'' το 1403-1405, για τον [[Ταμερλάνος|Τιμούρ]] στη [[Σαμαρκάνδη]]: «Το καλύτερο όλων των εμπορευμάτων που έρχονται στην Σαμαρκάνδη, ήταν από την [[Κίνα]]: ειδικά [[μεταξωτό|μεταξωτά]], [[σατέν]], [[μόσχος]], [[ρουμπίνι]]α, [[διαμάντι]]α, [[μαργαριτάρι]]α και ραβέντι ...»<ref>Quoted in Frances Wood, ''The Silk Road: two thousand years in the heart of Asia'', 2002:13f.</ref>

[[πηκτίνη|Πηκτίνη]] ή ζάχαρη με πηκτίνη μπορούν να προστεθούν στο μείγμα για να γίνουν [[μαρμελάδα|μαρμελάδες]].

Ένα παρόμοιο παρασκεύασμα, το οποίο έχει πήξει με άμυλο [[καλαμπόκι|καλαμποκιού]], χρησιμοποιείται σαν γέμιση για την πίτα ραβέντι, τις τάρτες και τα [[θρυμματιζόμενο|θρυμματιζόμενα]].<ref group="Σημ."> Είναι ένα μείγμα από [[αλεύρι]] και [[βούτυρο]], που τρίβεται σαν την υφή της [[φρυγανιά]]ς και μαγειρεύεται (ψήνεται) ως κάλυμμα φρούτων. Είναι ένα θίχουλο, επίσης γνωστό και ως «η καφέ Μπέττυ», είναι ένα πιάτο βρετανικής προέλευσης, που μπορεί να γίνει σε γλυκιά ή αλμυρή εκδοχή, ανάλογα με τα συστατικά που χρησιμοποιούνται, αν και η γλυκιά εκδοχή είναι πολύ πιο συνήθης (βλέπε σχετική φωτογραφία).</ref> Μερικές φορές κομπόστα φράουλας αναμειγνύεται με το ραβέντι στην πίτα φράουλα-ραβέντι. Αυτή η κοινή χρήση έχει οδηγήσει στον αργκό όρο για το ραβέντι «πίτα φυτό» (pie plant), όνομα με το οποίο έγινε ευρύτερα γνωστό στις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη του 19ου αιώνα. Στη νουβέλα της «Τα τέσσερα πρώτα χρόνια», η Αμερικανίδα συγγραφέας ''Laura Ingalls Wilder'', αναφέρεται στο ραβέντι ως «πίτα φυτό». Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή [[φρουτόκρασο|φρουτόκρασου]]υ ''(fruit wine)''.<ref group="Σημ."> Τα φρουτόκρασα (κρασιά από φρούτα -''(fruit wines)'') είναι κρασιά, που έχουν υποστεί την ζύμωση του αλκοολούχου ποτού και που είναι κατασκευασμένα από διάφορα υλικά βάσης (εκτός από τα [[σταφύλι]]α)· μπορούν επίσης, να έχουν πρόσθετες γεύσεις οι οποίες λαμβάνονται από τα φρούτα, τα άνθη και τα βότανα.</ref>

Το ραβέντι περιέχει μόρια κινόνης με βάση τον άνθρακα τα οποία είναι ικανά να μεταφέρουν ηλεκτρικό φορτίο. Το 2014 μια ομάδα επιστημόνων του [[Χάρβαρντ]] δημοσίευσε αποτελέσματα<ref>{{cite journal |title=A metal-free organic-inorganic aqueous flow battery|journal=Nature|date=9 January 2014 |volume=505|issue=7482|pages=195–198 |doi=10.1038/nature12909 |accessdate=5 December 2014 |pmid=24402280}}</ref> που περιγράφουν τη χρήση των κινόνης AQDS, σχεδόν πανομοιότυπης με μια μορφή που βρέθηκε στο ραβέντι, στις μπαταρίες ροής ''(flow-batteries)''.<ref>{{cite web|last1=Spross|first1=Jeff |title=How A New Rhubarb-Based Battery Could Massively Increase Renewable Energy Use |url=http://thinkprogress.org/climate/2014/01/13/3153761/rhubarb-based-battery-make-massively-increase-renewable-energy/ |publisher=Thinkprogress |accessdate=5 December 2014}}</ref><ref group="Σημ."> Μια μπαταρία ροής ''(flow battery)'', ή οξειδοαναγωγική μπαταρία ροής ''(redox flow battery)'' (μετά την αναγωγή-οξείδωση), είναι ένας τύπος επαναφορτιζόμενης μπαταρίας, όπου η επαναφόρτιση παρέχεται από δύο χημικά συστατικά, που διαλύονται σε υγρά που περιέχονται εντός του συστήματος και διαχωρίζονται από μία μεμβράνη.</ref><ref name="journal.frontiersin.org">{{cite journal|last1=Badwal|first1=Sukhvinder P. S.|last2=Giddey|first2=Sarbjit S.|last3=Munnings|first3=Christopher|last4=Bhatt|first4=Anand I.|last5=Hollenkamp|first5=Anthony F.|title=Emerging electrochemical energy conversion and storage technologies|journal=Frontiers in Chemistry|date=24 September 2014|volume=2|doi=10.3389/fchem.2014.00079|url=http://journal.frontiersin.org/Journal/10.3389/fchem.2014.00079/abstract}}</ref>

Τα φύλλα από τα ραβέντι περιέχουν δηλητηριώδεις ουσίες, συμπεριλαμβανομένου του οξαλικού οξέος, το οποίο είναι ένα [[νεφροτοξικό]] και [[διαβρωτικό]] οξύ, που υπάρχει σε πολλά φυτά. Άνθρωποι έχουν δηλητηριαστεί μετά τη λήψη των φύλλων. Μια τέτοια δηλητηρίαση ήταν ένα ιδιαίτερο πρόβλημα στον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], όταν τα φύλλα προτάθηκαν ως πηγή τροφής στη [[Βρετανία]].<ref>{{cite journal | last1 = Robb | first1 = H. F. | year = 1919 | title = Death from rhubarb leaves due to oxalic acid poisoning | url = | journal = J. Am. Med. Assoc | volume = 73 | issue = | pages = 627–628 }}</ref><ref>Cooper, M. R., Johnson, A. W. 1984. "Poisonous plants in Britain and their effects on animals and man." Her Majesty's Stationery Office, London, England.</ref><ref>[http://www.thepoisongarden.co.uk/atoz/rheum_x_hybridum.htm "the poison garden" on rhubarb]</ref>

Το ''LD50'' (διάμεση θανατηφόρος δόση) για το καθαρό οξαλικό οξύ στους αρουραίους είναι περίπου 375 &nbsp;mg / kg [[βάρος σώματος|βάρους σώματος]],<ref>{{cite web|title=Rhubarb poisoning on rhubarbinfo.com|url=http://www.rhubarbinfo.com/rhubarb-poison.html}}</ref> ή περίπου 25 γραμμάρια για κάθε 65 κιλά του ανθρώπου. Άλλες πηγές δίνουν μια πολύ υψηλότερη από του στόματος ''LD_Lo'' (χαμηλότερη δημοσιευθείσα θανατηφόρα δόση) 600 &nbsp;mg / kg.<ref>{{Cite web | author = Safety Officer in Physical Chemistry | title = Safety (MSDS) data for oxalic acid dihydrate | work = | publisher = Oxford University | date = August 13, 2005 | url = http://msds.chem.ox.ac.uk/OX/oxalic_acid_dihydrate.html | accessdate = December 30, 2009}}</ref> Ενώ η περιεκτικότητα σε [[οξαλικό οξύ]] στα φύλλα ραβέντι μπορεί να ποικίλει, μια τυπική τιμή είναι περίπου 0,5%,<ref>GW Pucher, AJ Wakeman, HB Vickery. ''[http://www.jbc.org/cgi/content/citation/126/1/43 THE ORGANIC ACIDS OF RHUBARB (RHEUM HYBRIDUM). III. THE BEHAVIOR OF THE ORGANIC ACIDS DURING CULTURE OF EXCISED LEAVES]'' Journal of Biological Chemistry, 1938</ref> ώστε πρέπει να καταναλωθεί (για έναν άνθρωπο 70 κιλών) η μάλλον απίθανη ποσότητα των 5 χλγρ. των εξαιρετικά ξινών φύλλων για την επίτευξη ''LD50'' του οξαλικού οξέος. Το μαγείρεμα των φύλλων με σόδα μπορεί να τα καταστήσει πιο δηλητηριώδη, παράγοντας διαλυτά οξαλικά.<ref>Everist, Selwyn L., Poisonous Plants of Australia. Angus and Robertson, Melbourne, 1974, p. 583</ref> Ωστόσο, τα φύλλα πιστεύεται ότι περιέχουν επίσης μια πρόσθετη, απροσδιόριστη τοξίνη,<ref>{{cite web|url=http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/002876.htm|title=Rhubarb leaves poisoning|work=Medline Plus Medical Encyclopedia}}</ref> η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει την ανθρακινόνη γλυκοζίτη ''(anthraquinone glycoside)'' (επίσης γνωστή ως σέννα γλυκοζίτες ''(senna glycosides)'').<ref>{{cite web|url=http://www.cbif.gc.ca/pls/pp/ppack.info?p_psn=171&p_type=all&p_sci=sci|title=Canadian Poisonous Plants Information System|publisher=Cbif.gc.ca|date=2009-09-01|accessdate=2010-03-05}}</ref>

Το ''rhubarb curculio'', ''(Lixus concavus)'', είναι ένα [[ρυγχωτό σκαθάρι]] ''(weevil)''. Το ραβέντι είναι ένας ξενιστής, με τις ζημιές του να είναι ορατές κυρίως στα φύλλα και τα στελέχη, με [[κομμίωση]] ''(gummosis)''<ref group="Σημ."> H κομμίωση ''(gummosis)'', είναι ο σχηματισμός μίας μπαλωματικής κομμιώδους ουσίας στην επιφάνεια ορισμένων φυτών, ιδιαιτέρως των οπωροφόρων δέντρων.</ref> και οβάλ ή κυκλικές τροφοδοσίες ή / και περιοχές ωοτοκίας.<ref>{{cite web|url=http://www.entomology.cornell.edu/cals/entomology/extension/idl/upload/Rhubarb-Curculio.pdf|title=Extension & Public Outreach|work=cornell.edu}}</ref>

* [http://www.epicurious.com/recipes/food/views/rhubarb-compote-234450]