Ρόμπερτ Μπούνζεν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| γνωστός για = για τις ανακαλύψεις του [[Κάίσιο|Καίσιου]] και του [[Ρουβίδιο|Ρουβίδιου]]υ, για το εργαλείο του, το λύχνο Μπούνσεν, και την [[Φασματοσκοπία|φασματοσκοπία]].

Ο '''Ρόμπερτ Βίλχελμ Έμπερχαρντ Μπούνσεν''' (Robert Wilhelm Bunsen, [[30 Μαρτίου]] [[1811]] - [[16 Αυγούστου]] [[1899]]), ήταν [[Γερμανία|Γερμανός]] χημικός, ο οποίος επινόησε την [[Φασματοσκοπία|φασματοσκοπία]] και ανακάλυψε το [[Καίσιο|κάισιο]] το 1860 και το [[Ρουβίδιο|ρουβίδιο]] το 1861, μαζί με τον [[Γκούσταβ Κίρχοφ]]. Δική του επινόηση είναι, επίσης, ο λύχνος υγραερίου που φέρει το όνομά του, ο λύχνος Μπούνσεν.

Απο το [[1990]] θεσμοθετήθηκε το βραβείο Μπούνσεν-Κίρχοφ και ο διακριθείς κερδίζει μαζί με το βραβείο και 2.500 ευρώ. Αυτό το βραβείο απονέμεται σε ενασχολούμενους με την Φασματοσκοπία.

Ο Μπούνσεν γεννήθηκε το 1881, στο [[Γκέτιγκεν]] στην [[Γερμανία]] και ήταν ο μικρότερος από τα τέσσερα αδέρφια του. Ο πατέρας του ήταν βιβλιοθηκάριος στο πανεπιστήμιο του Γκέτιγκεν, όπου στην συνέχεια σπούδασε και ο Μπούνσεν. Ο πατέρας του λεγόταν Κρίστιαν, είχε γεννηθεί το 1770 και πέθανε το 1837. Αφού ολοκλήρωσε το σχολείο του στο Χολσμίντεν, το 1828 αρχίζει να παρακολουθεί μαθήματα χημείας. Τις χρονιές 1832 και 1833 άρχιζε να ταξιδεύει σε κοντινές χώρες της πατρίδας του, την [[Αυστρία]] την [[Γαλλία]] και την [[Γερμανία]]. Στην Αυστρία συναντά τον [[Φριντλιμπ Ρούνγκε]] (Friedlieb Runge) (ο οποίος απομόνωσε την [[Ανιλίνη|ανιλίνη]] και το 1819 την [[καφεΐνη]]), τον Γιούστους φον Λίμπινγκ στο [[Γκίσεν]] και τον Ίλχαρντ Μίτσχερλιχ στη [[Βόννη]].

Το 1833 ο Μπούνσεν γίνεται καθηγητής και δημιουργεί εργαστήρια που αφορούσαν τα μεταλλικά άλατα του [[Αρσενικό (χημικό στοιχείο)|αρσενικώδους οξέος.]] Το 1836 άρχισε να κάνει μαθήματα στο Πολυεθνικό Σχολείο του Κάσσελ, μαζί με τον [[Φρίντριχ Βέλερ]]. Εκεί παρέμεινε για τρία χρόνια, και στην συνέχεια πηγαίνει στο πανεπιστήμιο του [[Μάρμπουργκ]]. Από εκεί άρχιζε να ασχολείται και να κάνει πειράματα με [[κακοδύλιο]] (οργανική ένωση του αρσενικού). Από το 1841 και μετά έγινε γνωστός για τη χρήση του κακοδυλίου επειδή είναι μια ουσία άκρως τοξική και μπορεί να μολύνει πολύ τον αέρα. Ο Μπούνσεν έχει βρεθεί πολλές φορές αντιμέτωπος με τον θάνατο, αφού παραλίγο να πεθάνει από το το κακοδύλιο την ώρα που πειραματιζόταν με αποτέλεσμα να μείνει σχεδόν τυφλός από το αριστερό μάτι. Το 1841, επίσης, κατασκευάζει μια μπαταρία στην οποία έδωσε και το επώνυμό του. Μετά από δέκα χρόνια πηγαίνει στο πανεπιστήμιο του [[Μπρεσλάου]] για να διδάξει.

Το 1855 συνεργάζεται με τον Πίτερ Ντεσάγκα και εφευρίσκουν το λύχνο Μπούνσεν, ο οποίος παρήγαγε πολύ "καθαρή" φλόγα με τη χρήση υγραερίου.