Σκόρδο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Σκόρδο''' (επιστημονική ονομασία: ''Allium sativum'', ''Άλλιον το ήμερον'') είναι μονοετές ή και πολυετές, ποώδες [[φυτό]] το οποίο ανήκει στο γένος [[Άλλιο]] και στην οικογένεια των Λειριοειδών ή Υακινθοειδών. Η καταγωγή του είναι από τις περιοχές της κεντρικής και ανατολικής [[Ασία|Ασίας]]ς. Χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα ως άρτυμα στην παρασκευή φαγητών, και για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες.

Κάθε κολεός σχίζεται σε μία μορφή σχήματος λογχοειδούς φύλλου που είναι λίγο μικρότερο από αυτό του [[κρεμμύδι|κρεμμυδιού]] και λίγο στενότερο και μικρότερου από το φύλλο του [[Πράσο|πράσουπράσο]]υ.

Στην Ελλάδα καλλιεργούνται 30.000 [[στρέμμα|στρέμματα]]τα και η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 18,000 τόνους με κυριότερες περιοχές παραγωγής τη [[Μακεδονία]], τη [[Θράκη]], και τον Πλατύκαμπο Λάρισας. Οι σπουδαιότερες ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ελλάδα είναι τα άσπρα, οι γίγαντες και τα κοινά.

Χρησιμοποιείται σε ψητά, βραστά, σε σάλτσες, σε σαλάτες ([[σκορδαλιά]]), σε [[τουρσί|τουρσιά]].Το σκόρδο μπορεί να τρώγεται ωμό για να σκοτώνει τα βακτηρία, να βελτιώνει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και να προλαμβάνει, ίσως και τον καρκίνο. Κατά το μαγείρεμα, το σκόρδο παύει να είναι μικροβιοκτόνο επειδή καταστρέφεται πλήρως η αλλισίνη. Ωστόσο δεν χάνει όλες τις θεραπευτικές του ιδιότητες και μπορεί να μειώσει τη χοληστερίνη, να διατηρεί το αίμα αραιό και να λειτουργεί ως [[αποσυμφορητικό]], ως [[αντιβηχικό]], ως [[ρυθμιστής βλεννών]] και ως προληπτικό της [[βρογχίτιδα|βρογχίτιδας]]ς. Το καλύτερο είναι να τρώγεται και με τους δύο τρόπους.

Έχει έντονη οσμή και χαρακτηριστική καυστική γεύση που οφείλεται σε αιθέρια έλαια πλούσια σε [[θειούχες ενώσεις]] όπως η [[αλλιίνη]], η [[αλλισίνη]] και το [[αχοένιο]]. Είναι πλούσιο σε [[βιταμίνες]] Β1, Β2, Β3 και περιέχει [[ασβέστιο]], [[σίδηρος|σίδηρο]], [[φώσφορος|φώσφορο]], [[σελήνιο]], [[θειάφι]] και αλλά στοιχεία χρήσιμα για το οργανισμό, όπως λευκωματούχες ουσίες, λιπαρές, αμυλώδες, κυτταρίνη, τεφρά. Το κυριο συστατικό του ειναι αλλισίνη οπου οταν δημιουργίτε κατα την κοπή το σκόρδο με την αντίδραση της αλλιινάση με την αλλιίνη και μετατρέπετε σε θειοθειική Αλλισίνη <ref>Lawson LD. The composition and chemistry of garlic cloves and processed garlic. In: Koch HP, Lawson LD, eds. Garlic: The Science and Therapeutic Application of Allium sativum L. and Related Species. 2nd Ed. Baltimore, MD: Williams & Wilkins; 1996:37-107.</ref> Τα θεραπευτικά χημικά του σκόρδου όμως ποικίλουν αρκετά και ανάλογα με τις συνθήκες του εδάφους. Σε αυτή την αιτία αποδίδουν οι ερευνητές τα ποικίλα αποτελέσματα των πειραμάτων τους σχετικά με τις θεραπευτικές ιδιότητες του σκόρδου. Το ιδανικότερο είναι να καλλιεργείται ελεγχόμενα από τον ίδιο τον καταναλωτή ώστε να ελέγχεται η ποιότητα του εάν θέλει να το χρησιμοποίησει θεραπευτικά. Στην κατανάλωσή του για να διατηρεί της φαρμακευτικές τις ιδιότητες πρέπει να καταναλώνετε όσο πιο πολύ φρέσκα γίνεται και ωμό

<ref> Lawson LD, Wang ZJ, Papadimitrou D. Allicin release under simulated gastrointestinal condition for garlic powder tablets employed in clinical trials on serum cholesterol. Planta Med. 2001;67:13-18.</ref> οπού υπολείπεται σημαντικά από το μαγειρεμένο.

Μπορεί να προκαλέσει άσθμα.<ref>Canduela V, Mongil I, Carrascosa M, Docio S, Cagigas P. Garlic: always good for the health? Br J Dermatol 1995;132(1):161–2.</ref><ref>Falleroni AE, Zeiss CR, Levitz D. Occupational asthma secondary to inhalation of garlic dust. J Allergy Clin Immunol. 1981;68:156–160.</ref> και να προκαλέσει φλεγμονές και καψίματα στις βλεννογόνες μεμβράνες επαλείφοντας τον λάρυγγα.

Μπορεί να αδειάσει το [[Ασβέστιο|ασβέστιο]] από τον οργανισμό.