Θειικός χαλκός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Συνηθέστερη παραγωγή του άνυδρου χαλκού γίνεται από την ένυδρη μορφή του που προέρχεται ως προϊόν επεξεργασίας (αντίδρασης) [[μονοξείδιο χαλκού|μονοξειδίου χαλκού]], (CuO), και [[θειικό οξύ|θειικού οξέος]]<ref>[http://books.google.gr/books?id=Zk0z22smWUoC&pg=PA72&lpg=PA72&dq=copper+ii+sulfate+hydrate+preparation&source=bl&ots=vcbqgMI0pe&sig=gzA96F8zKcOiMLxmYI7E4GmzR-g&hl=el&sa=X&ei=estfVJ8Wks9oot-C2AE&ved=0CGgQ6AEwCQ#v=onepage&q=copper%20ii%20sulfate%20hydrate%20preparation&f=false H. Wayne Richardson, ''Handbook of Copper Compounds and Applications'', CRC Press, 16 Ιαν 1997, σελ. 72]</ref> και στη συνέχεια κρυσταλλώνεται κατά μόριο με πέντε μόρια ύδατος, σε κυανούς τρικλινείς κρυστάλλους, οι οποίοι στη συνέχεια υποβαλλόμενοι σε ξήρανση στους 100&nbsp;°C χάνουν τα τέσσερα μόρια ύδατος ενώ προχωρώντας τη ξήρανση στους 200&nbsp;°C χάνουν και το υπόλοιπο 1/5 του ύδατος μετατρεπόμενοι έτσι σε άνυδρο χαλκό λαμβάνοντας τη μορφή λευκής σκόνης.