Ο Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας '''Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης''' ([[Διδυμότειχο]] [[1193]] - [[Νυμφαίο]] [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] [[3 Νοεμβρίου]] [[1254]]) ήταν ο δεύτερος [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας|αυτοκράτορας της Νικαίας]] ([[1222]]-[[1254]]), διάδοχος και γαμπρός του [[Θεόδωρος Α' Λάσκαρης|Θεοδώρου Α΄ Λάσκαρη]]. Συνετός κυβερνήτης και ικανός στρατιωτικός, υπήρξε συνεχιστής του έργου του προκατόχου του πετυχαίνοντας να υπερδιπλασιάσει τις κτήσεις που παρέλαβε και να ανορθώσει κοινωνικά και οικονομικά το κράτος, θέτοντας τις βάσεις για την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Η τριανταδιάχρονη βασιλεία του χαρακτηρίζεται από συνεχή πρόοδο σε όλους τους τομείς της ζωής τής εξόριστης αυτοκρατορίας. Αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του αναγνωρίστηκε ως ''Άγιος'' και η μνήμη του ετιμάτο με ιδιαίτερη ευλάβεια από τους μικρασιατικούς πληθυσμούς μέχρι και τις αρχές του 20<sup>ου</sup> αιώνα.
