Αλουσιάνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
Ο Αλουσιανός ήταν ο δεύτερος γιος του αυτοκράτορα [[Ιβάν Βλάντισλαβ της Βουλγαρίας|Ιβάν Βλάντισλαβ]] και της [[Μαρία (σύζυγος Ιβάν Βλάντισλαβ|Μαρίας]]. Με τον θάνατο του πατέρα του και την πτώση του [[Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία|πρώτου βουλγαρικού Βασιλείου]], μαζί με τους αδερφούς του [[Περσιανός|Περσιανό]], [[Τραϊανός Βλάντισλαβ|Τραϊανό]] και ο [[Ααρών Ραδομηρός|Ααρών]] και τη μητέρα του παραδόθηκαν στον βυζαντινό αυτοκράτορα [[Βασίλειος Β΄|Βασίλειο Β΄]] το 1018.
Επί [[Μιχαήλ Δ΄ ο Παφλαγών|Μιχαήλ Δ΄]] ο Αλουσιανός διορίσθηκε πατρίκιος, στρατηγός και διοικητής της Θεοδοσιούπολης<ref>
Αργότερα το 1040 συμμετείχε στην [[Εξέγερση του Πέτρου Δελεάνου]], ξαδέλφου του, εγκαταλείποντας την βυζαντινή αυλή<ref name="ODB70">Kazhdan (1991), p. 70</ref>. Ο Αλουσιανός έγινε δεκτός από τον [[Πέτρος Δελεάνος|Πέτρο]], ο οποίος του έδωσε ένα σώμα στρατού με την οποίο επιτέθηκε στην [[Θεσσαλονίκη]]<ref>[http://1gym-triandr.thess.sch.gr/activ_gr.files/periballon.files/KEITEIXH.htm Πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης]</ref>. Η πολιορκία όμως απέτυχε, και ο βουλγαρικός στρατός ηττήθηκε από τους Βυζαντινούς. Ο Αλουσιανός μόλις που δραπέτευσε και επέστρεψε στην
[[Αρχείο:Alusian appears before Peter Delyan and the Bulgarian camp.jpg|μικρογραφία|Ο Αλουσιανός προκαλεί τον Πέτρο Δελεάνο σε δείπνο και τον τύφλωσε, από το Χρονικό του Σκυλίτζη]]
Μια νύχτα το 1041, κατά τη διάρκεια του δείπνου, ο Αλουσιανός εκμεταλλεύτηκε τη μέθη του Πέτρου, έκοψε τη μύτη του και τον τύφλωσε με ένα μαχαίρι κουζίνας<ref>Joannes Scylitzes, σελ 414</ref>. Γρήγορα ο Αλουσιανός ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας στη θέση του Πέτρου από τα στρατεύματά του, αλλά τα στρατεύματα του συνωμότησαν και λιποτάκτησαν στους Βυζαντινούς. Δεδομένου ότι τα βουλγαρικά και βυζαντινά στρατεύματα προετοιμάζονταν για τη μάχη, Ο Αλουσιανός μόνος χωρίς επαρκή στρατό, έρημος στον εχθρό, παρέδωσε τον Πέτρο στον αυτοκράτορα<ref name="ODB70">Kazhdan (1991), p. 70</ref>. Ως ανταμοιβή, αποκαταστάθηκαν τα κτήματα του και του δόθηκε ο υψηλός τίτλος του μάγιστρου<ref name="ODB70">Kazhdan (1991), p. 70</ref>.
Μετέπειτα τύχη του Αλουσιανού είναι άγνωστη, αλλά οι απόγονοί του, ο [[Οικογένεια Αλουσιανών|Αλουσιανοί]], συνέχισαν να ευημερούν στις τάξεις της βυζαντινής αριστοκρατίας, μέχρι τον 14ο αιώνα<ref name="ODB70">Kazhdan (1991), p. 70</ref>.
Γραμμή 27:
*{{citation | first = John Van Antwerp | last = Fine | title = The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest | publisher = University of Michigan Press | year = 1994 | isbn = 978-0-472-08260-5 | url=http://books.google.com/books?id=Hh0Bu8C66TsC}}
* {{citation | editor-first = Alexander | editor-last = Kazhdan |editor-link=Alexander Kazhdan | title = [[Oxford Dictionary of Byzantium]] | publisher = Oxford University Press | year = 1991 | isbn = 978-0-19-504652-6}}
* Joannes Scylitzes, [https://books.google.gr/books?id=79jH-QXdf0EC&pg=PA413&lpg=PA413&dq=%CE%91%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82&source=bl&ots=zqNkLUq4Tt&sig=s2J-jG5pg4a-A6yZtM9C2yFIsjQ&hl=el&sa=X&ved=0CEYQ6AEwDWoVChMIgsXE57L-xwIVSVosCh0XbwfL#v=onepage&q=%CE%91%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82&f=false Historiarum compendium]
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Alusian of Bulgaria}}
| |||