Ούγος της Προβηγκίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Spiros790 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ + {{Authority control}}
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
 
== Βασιλιάς της Ιταλίας ==
Οι υποστηριχτές του Βερεγκάριου όρισαν βασιλιά της Ιταλίας τον Ούγο ([[925]]), ενώ ο Ροδόλφος διώχθηκε από την [[Ιταλία]] ([[926]]). Ο Ούγος διέσχισε τις [[Άλπεις]] προκειμένου να στεφθεί βασιλιάς, την ίδια ώρα που ο [[Λουδοβίκος της Προβηγκίας]] έδινε την κομητεία της [[Βιέννη (Γαλλία)|Βιέννης]] στον [[Κάρολος Κωνσταντίνος της Βιέννης|Κάρολο – Κωνσταντίνο]]. Μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου στις [[5 Ιουνίου]] [[928]] κατάφερε να ενσωματώσει στο βασίλειο[[Βασίλειο της Ιταλίας (Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία)|Βασίλειο της Ιταλίας]] τμήματα της Προβηγκίας. Εφάρμοσε σωστή κεντρική διοίκηση, αντιμετώπισε επιτυχώς τις επιδρομές των [[Μαγυάροι|Μαγυάρων]] επιδρομέων.
 
Ο Ούγος παραχώρησε στον γιο του [[Ερβέρτος Β΄ των Βερμαντουά|Ερβέρτου Β΄ των Βερμαντουά]], [[Όντο των Βερμαντουά|Όντο]], την [[Βιέννη (Γαλλία)|Βιέννη]] στην θέση του Καρόλου – Κωνσταντίνου. Βρισκόταν ακόμα σε σύγκρουση με τον Ροδόλφο της Βουργουνδίας, ελπίζοντας να έχει την υποστήριξη του Γάλλου μονάρχη [[Ροδόλφος της Γαλλίας|Ροδόλφου]]. Ο Ροδόλφος της Γαλλίας κατάφερε να αποκτήσει τον έλεγχο της Βιέννης και της [[Λυών]], ενώ ο Ούγος επέστρεψε πίσω στην [[Ιταλία]] και δέχθηκε το αυτοκρατορικό στέμμα. Κατάφερε μετά από πίεση να πείσει τους ευγενείς να αναγνωρίσουν σαν διάδοχο του τον γιο του, [[Λοθάριος Β΄ της Ιταλίας|Λοθάριο]], ο οποίος στέφθηκε μαζί του τον Απρίλιο του [[931]]. Την ίδια χρονιά κατηγόρησε τον ετεροθαλή αδελφό του, [[Λαμβέρτος της Τοσκάνης|Λαμβέρτο της Τοσκάνης]], για προδοσία και τον εξόρισε, αλλά ο πραγματικός λόγος εξορίας ήταν ότι ο Λαμβέρτος του στάθηκε εμπόδιο στην πραγματοποίηση του δεύτερου γάμου του.