Αλαγονία (αρχαία πόλη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 47:
 
== Τουρκοκρατία ==
Την εποχή της Τουρκοκρατίας'''[[Τουρκοκρατία]]ς''' τα παραπάνω έξι χωριά διατήρησαν το καθένα χωριστά το '''Σλαβικό''' του όνομα π.χ. (Σίτσοβα, Τσερνίτσα κ.λ.π.), όλα όμως μαζί ονομάστηκαν '''«πισίναπισινά χωριά», ή «πισινοχώρια»''' γιατί τα χωριά αυτά σε σχέση με το Μιστρά[[Μυστράς|Μυστρά]], που ήτανε το διοικητικό κέντρο της περιοχής ήταν χτισμένα στο [[Δυτικός Ταΰγετος|δυτικό (πισινό) μέρος]] του [[Ταΰγετος|Ταϋγέτου]] ενώ ο Μιστράς[[Μυστράς]] ήτανε χτισμένος στο ανατολικό (μπροστινό) μέρους του [[Ταΰγετος|Ταϋγέτου]]. Στα πισινά χωριά κατά τους χρόνους της δουλείας δεν κατοικήσανε ποτέ [[Τούρκοι]] και έτσι ο πληθυσμός τους ήτανε πάντοτε καθαρά ελληνικός.
Το έτος [[1645]] οι [[Τούρκοι]] επετέθησαν εναντίον των [[Ενετοί|Ενετών]] που κατείχαν την [[Κρήτη]] και κατέλαβαν τα [[Χανιά]].<br>
Στη συνέχεια διαρκώς πολεμώντας υπόταξαν μέσα σε είκοσι πέντε χρόνια ολόκληρη την [[Κρήτη]], εκτός από την πόλη του [[Ηράκλειο|Ηρακλείου]], που λεγόταν τότε '''«Χάνδαξ»''' και ήτανε καλά οχυρωμένη. Οι [[Τούρκοι]] με επιμονή και πείσμα συνέχισαν την πολιορκία του Ηρακλείου από το 1645 μέχρι το 1669 όπου το Ηράκλειο παρεδόθη με συνθήκη στους Τούρκους.
Οι Τούρκοι μπήκαν στην πόλη του [[Ηράκλειο|Ηρακλείου]] που ήτανε έρημη από κατοίκους. Όλοι οι κάτοικοι της πόλεως και πολλοί άλλοι '''Κρητικοί''' που είχαν καταφύγει εκεί, εγκατέλειψαν την πόλη και πέρασαν με παντός είδους πλωτά μέσα, '''Ενετικά''' και '''Κρητικά''', στις απέναντι ακτές της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]] και στα [[Ιόνια νησιά]], παίρνοντας μαζί τους τις οικογένειες τους και ότι άλλο μπορούσαν να μεταφέρουν από τα περιουσιακά τους στοιχεία.<br>
Πολλοί από τους '''Κρητικούς''' που πέρασαν στις απέναντι ακτές της Μάνης[[Μάνη]]ς πίστεψαν ότι δε θα ήταν ασφαλής, αν εγκαθίσταντο στα παράλια χωριά της περιοχής, πουτα οποία διαρκώς κινδυνεύανε από τις επιδρομές των πειρατών, και γι’αυτόγι’ αυτό προτίμησαν να εγκατασταθούν στο εσωτερικό της χώρας. Ήρθαν λοιπόν στα '''πισινά χωριά''' και εγκαταστάθηκαν σ’ αυτά γιατί ούτε '''Τούρκους''' κατοίκους είχαν, ούτε κινδύνευαν από τους πειρατές. Η γνώμη αυτή για την εγκατάσταση '''Κρητικών''' προσφύγων στα πίσω χωριά στηρίζεται:
*α) στο ότι οι κάτοικοι των χωριών αυτών μοιάζουν στη φυσιογνωμία με τους '''Κρητικούς'''.
*β) στην ομοιότητα της προφοράς και ιδίως τωντου «και» που προφέρονται σαν «Τσε» και
*γ) Στα '''Κρητικά επώνυμα''', που έχουν πολλοί κάτοικοι των '''πισινών χωριών'''. <br>
*γ) Στα Κρητικά επώνυμα, που έχουν πολλοί κάτοικοι των πισινών χωριών. Παραθέτουμε χαρακτηριστικά μερικά επώνυμα, που έχουν μέχρι σήμερα άνθρωποι που γεννήθηκαν στα '''πισινά χωριά''' ή κατάγονται από αυτά : '''Αθανασουλάκης, Αποστολάκης, Αλεξανδράκης, Αρφανάκης, Βαλσαμάκης, Βασιλάκης, Γιαννουκάκης, Δημάκης, Ζαχαράκης, Καπετανάκης, Κωνσταντάκης, Λιακάκης, Μυρτιάκης, Οικονομάκης, Παπαδάκης, Ρουσάκης, Στρατηγάκης, Χριστοδουλάκης,'''. .Όλα αυτά τα '''Κρητικά''' επώνυμα και άλλα, που ίσως άλλαξαν με την πάροδο του χρόνου, είναι μία σοβαρή αποδείξειαπόδειξη ότι κάποτε εγκαταστάθηκαν '''Κρητικοί''' στα '''πισινά χωριά''' ύστερα από κάποιο δυσμενές γι’ αυτούς ιστορικό γεγονός. Και τέτοιο γεγονός ασφαλές είναι η άλωση της Κρήτης[[Κρήτη]]ς από τους '''Τούρκους'''. <br>
 
Εκτός όμως από τους '''Κρητικούς''' πρόσφυγες και άλλοι [[Έλληνες]] κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας[[Τουρκοκρατία]]ς άφησαν τον τόπο τους , πουο οποίος δεν τους έδινε ασφάλεια, είτε γιατί ήταν παράλιος, είτε γιατί κατοικούσαν σε αυτόν [[Τούρκοι]], και εγκαταστάθηκαν στα '''πισινά χωριά''' όπου ήταν ασφαλής από τις λεηλασίες των πειρατών και από την αρπακτική μανία των '''Τούρκων'''. Αλλά και οι κλέφτες ακόμη, που είχαν βγει στα βουνά για να πολεμήσουν τους '''Τούρκους''', σε αυτά τα χωριά έβρισκαν έστω και προσωρινά στοργή, ανακούφιση και φιλόξενη στέγη.<br>
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι οι ντόπιοι, που όπως είπαμε παραπάνω είχαν γίνει τελείως [[Έλληνες]], οι '''Κρητικοί''' πρόσφυγες και οι έποικοι από άλλα μέρη είχαν την ίδια Εθνική συνείδηση μιλούσαν την ίδια γλώσσα πίστευαν στην ίδια θρησκεία και είχαν πλήρη επιμειξία μεταξύ τους ώστε σύντομα αποτέλεσαν ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο ελληνικόστο σύνολοοποίο που είχανυπήρχαν μόνο τιςοι συνηθισμένες πνευματικές , οικονομικές και κοινωνικές διαφορές που είναι φυσικό να παρουσιάζονται μεταξύ των ατόμων και των οικογενειών μιας κοινωνίας.
 
== Σχολή Μελέ ==