Δουκάτο της Εδέσσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Το '''Δουκάτο της Εδέσσης''' ήταν διοικητική διαίρεση της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]] στην Μεσοποταμία με κέντρο την [[Έδεσσα Μεσοποταμίας|Έδεσσα]] η σημερινή [[Ούρφα]] της [[Τουρκία]]ς. Το Δουκάτο δημιουργήθηκε μετά το 1031 και την ανακατάληψη της Έδεσσας από τον [[Γεώργιος Μανιάκης|Γεώργιο Μανιάκη]] και διοικούνταν αρχικά από έναν στρατηγό κι έπειτα από αξιωματικό με τον τίτλο του [[Δούξ (τίτλος)|δουξ]] ενώ κάποιοι έφεραν τον τίτλο του [[κατεπάνω]]<ref>Λεβενιώτης, 216</ref>.
[[Αρχείο:The seizure of Edessa in Syria by the Byzantine army and the Arabic counterattack from the Chronicle of John Skylitzes.jpg|μικρογραφία|Η κατάληψη της Έδεσσας από τους βυζαντινούς]]
Στο Δουκάτο περιλαμβάνονταν τα πρώην θέματα [[Στρατηγίς των Λιμνίων|Λιμνίων]] και [[Στρατηγίς Αετού|Αετού]] την [[Στρατηγίς Χασαναρά]] και άλλες μικρότερες περιοχές, αναφέρεται με μεικτό πληθυσμό τόσο σε εθνικότητα όσο και σε θρησκεία<ref>Λεβενιώτης, 216</ref>. Από το 1085 δέχτηκε συνεχείς επιθέσεις και λεηλασίες από τους Τούρκους, το 1067 ο δουξ [[Λέων Αρβαντηνός]] έχασε σε μάχη από τους Τούρκους, αιχμαλωτίστηκε και απελευθερώθηκε με καταβολή λύτρων<ref>Λεβενιώτης, 289\90</ref>. Το 1070-71 ο δουξ [[Βασίλειος Αλουσιανός]] αντιμετώπισε πολύμερη πολιορκία από τον [[Αλπ Αρσλάν]] ενώ το Δουκάτο αναγνώριζε την βυζαντινή κυριαρχία τυπικά<ref>Λεβενιώτης, 293</ref>. Το 1077 σε μια εμφύλια αντιπαράθεση ο [[Βασίλειος Αποκάπης]] πολιόρκησε και κατέλαβε την Έδεσσα , σκότωσε τον προηγούμενο δούξ κι ανέλαβε νέος δούξ<ref>Λεβενιώτης, 294</ref>. Μετά τον θάνατο του το 1083 η πόλη εναλλάσσονταν συχνά δούκες ενώ η αυτοκρατορική εξουσία δεν αναγνωριζόταν πάντα, ταυτόχρονα οι Τούρκοι εμίρηδες λεηλατούσαν την ύπαιθρο και πολιορκούσαν την Έδεσσα<ref>Λεβενιώτης, 296</ref>.
Τον Φεβρουάριο του 1087 η πόλη παραδόθηκε στον εμίρη Μελικσάχ, αλλά συνέχισαν να διορίζονται βυζαντινοί διοικητές της πόλης, και από τον εμίρη δικοί του διοικητές<ref>Λεβενιώτης, 297</ref>. Μέχρι το 1098 που τα εδάφη του Δουκάτου έφτασαν οι σταυροφόροι, πόλεις του δουκάτου ή πρώην βυζαντινοί αξιωματούχοι κατα διαστήματα επαναστατούσαν από τον Τούρκο εμίρη και αναγνώριζαν τον βυζαντινό αυτοκράτορα<ref>Λεβενιώτης, 302</ref>. Το 1098 ο δουξ [[Θεόδωρος Χετάμης]], βυζαντινός αξιωματούχος, δολοφονήθηκε, ο θάνατος του και το ίδιο έτος θεωρήτε ότι έληξε η βυζαντινή κυριαρχία στην περιοχή<ref>Λεβενιώτης, 216</ref>.
| |||