Ο '''Μονόκερως''' ([[Λατινικάλατινικά]]: '''Monoceros''', [[συντομογραφία]]: '''Mon''') είναι [[αστερισμός]] που σημειώθηκε για πρώτη φορά το [[1624]] από τον [[Bartsch]], και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η [[Διεθνής Αστρονομική Ένωση]].
Ο αστερισμός του Μονόκερω εισήχθηκε από τον Εβέλιους[[Εβέλιος|Εβέλιο]]. Μέρος αυτού βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο. Εκτείνεται μεταξύ του [[Ωρίων (αστερισμός)|Ωρίων]]α και της Ύδρας, νότια των [[Δίδυμοι|Διδύμων]] και βόρεια του Μεγάλου Κυνός. Περιλαμβάνει 76 ορατούς αστέρες από 3ου μέχρι 6ου μεγέθους.
Στον αστερισμό αυτό εμφανίσθηκαν δυοδύο καινοφανείς αστέρες. Ο ένας το [[1918]] στο μέγιστο της λαμπρότητάς του ως 5.5 μεγέθους, ορατός για γυμνού οφθαλμού, μετέπεσε όμως αργότερα στο ελάχιστο, και έκτοτε παραμένει ως 15ου μεγέθους. Ανακαλύφθηκε από τον Βολφ. Ο έτερος ανακαλύφθηκε το [[1939]] από τους Χουίπλ και Βάσμαν που πιθανώς έφθασε στο μέγιστο της λαμπρότητάς του 4.5 βαθμού και στη συνέχεια περιέπεσε στο 15.8 βαθμό όπου και παραμένει.
Από τους πλέον αξιόλογους μεταβλητούς αστέρες του αστερισμού αυτού είναι ο '''Τ''' και ο '''U''' αμφότεροι ορατοί δια γυμνού οφθαλμού, περισσότερο λαμπροί, ο μεν Τ μεταξύ 5.8 - 6.8 και λόγω εκλείψεως μεταβλητός με περίοδο 27 ημερών και ο U με περίοδο 92 ημερών μεταξύ 5.6 και 7.3 συγκαταλεγμένοι στους μακροπερίοδους μεταβλητούς.
