Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1806–1812): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σε αυτό το σημείο ο πόλεμος αν δεν υπογράφονταν οι [[συνθήκες του Τιλσίτ]] (''Peace of Tilsit''). Ο [[Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας]], μετά από προτροπή του Ναπολέοντα να υπογράψει ανακωχή με τους Τούρκους, χρησιμοποίησε την παύση των πολεμικών επιχειρήσεων για να μεταφέρει περισσότερους Ρώσους στρατιώτες από την [[Πρωσία]] στη [[Μπεσαράβια]]. Όταν ο στρατός του Νότου έφτασε τις 80.000 άνδρες και οι εχθροπραξίες ξανάρχισαν, ο εβδομηνταεξάχρονος επικεφαλής διοικητής [[Προζορόβσκι]] (''Prozorovsky'') σημείωσε μικρή πρόοδο για περισσότερο από ένα χρόνο. Τον [[Αύγουστος|Αύγουστο]] του [[1809]] αντικαταστάθηκε από τον [[Πρίγκηπας Μπαγρατιόν|Πρίγκηπα Μπαγρατιόν]] (''Pyotr Bagration'') ο οποίος άμεσα πέρασε το [[Δούναβης|Δούναβη]] και κατέλαβε την επαρχία [[Δοβρουτσά]] (''Dobruja''). Ο Μπαγρατιόν κινήθηκε για να πολιορκήσει την πόλη [[ΣιλίστριαΣιλίστρα]] (''Silistria''), όμως, μαθαίνοντας ότι ο [[τουρκικός στρατός]], δύναμης 50.000 ανδρών, πλησιάζει την πόλη, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Δοβρούτσα και να υποχωρήσει στη Μπεσαράβια.

Το [[1810]] οι εχθροπραξίες άρχισαν εκ νέου από τα αδέρφια [[Καμένσκι]] (''Kamensky''), τα οποία νίκησαν τις Οθωμανικές ενισχύσεις που κατευθύνονταν προς τη ΣιλίστριαΣιλίστρα και εκδίωξαν τους Τούρκους από το [[ΠαζαρντζίκΠάζαρτζικ]] (''Pazardzhik'') στις [[22 Μαΐου]]. Η ήττα αυτή των Τούρκων έφερε τη ΣιλίστριαΣιλίστρα σε δεινή θέση και η φρουρά της πόλης παραδόθηκε στις [[30 Μαΐου]]. Δέκα μέρες αργότερα, ο Καμένσκι άρχισε την πολιορκία ενός άλλους ισχυρού [[οχυρό|οχυρού]], αυτού της πόλης [[Σούμλα]] (''Shumla''). Η έφοδος του προς το [[φρούριο]] αποκρούστηκε με μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές (Ανάμεσα στούς νεκρούς ήταν ο [[Εμμανουήλ Παπαδόπουλος]] Ρώσος Υποστράτηγος, Ελληνικής καταγωγής), ενώ περισσότερη αιματοχυσία επήλθε κατά τη δολοφονική έφοδο στην πόλη [[Ρους]] (''Rousse''), στις [[22 Ιουλίου]]. Το οχυρό της Ρους αντιστάθηκε στις επιθέσεις των Ρώσων μέχρι τις [[9 Σεπτεμβρίου]], και μετά από τον αιφνιδιασμό ενός μεγάλου Τουρκικού αποσπάσματος και την εκδίωξή του στο [[Μπατίν]] (''Batyn'') από τον στρατό του Καμένσκι στις [[26 Αυγούστου]]. Λίγο αργότερο ο Καμένσκι πέθανε και ο νέος διοικητής, [[Μιχαήλ Κουτουζόβ]] (''Mikhail Kutuzov''), εγκατέλειψε τη Σιλίστρια και άρχισε σταδιακά να υποχωρεί προς το Βορρά.