Εξέγερση του Ίλιντεν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 44:
Η βουλγαρική πολιτική αδυνατούσε να πείσει τον τοπικό πληθυσμό να επαναστατήσει, ώστε να καταφέρει να δημιουργήσει μια τέτοια κατάσταση, που να αναγκάσει τις [[Μεγάλες Δυνάμεις]] να ενδιαφερθούν για τον χριστιανικό πληθυσμό της περιοχής, να επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις και να υπαχθεί η περιοχή στην [[Βουλγαρία]], στα όρια που προέβλεπε η [[Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου]]. Γι' αυτό τον λόγο, δημιουργήθηκε η [[Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση|Εσωτερική Μακεδονο-Ανδριανουπολιτική Επαναστατική Οργάνωση]] (ΕΜΑΕΟ) ώστε να οργανώσει και να προκαλέσει μια βουλγαρόφιλη εξέγερση, με την ψευδεπίγραφη υπόσχεση αυτοδιάθεσης στον τοπικό πληθυσμό. Βασική επιδίωξη της ΕΜΑΕΟ ήταν έπειτα από την αυτονόμηση της Μακεδονίας και της Θράκης, να ενταχθούν οι δυο περιοχές στο Βουλγαρικό Βασίλειο, όπως έγινε στην περίπτωση της [[Ανατολική Ρωμυλία|Ανατολικής Ρωμηλίας]], όταν με την [[Συνθήκη του Βερολίνου (1878)|Συνθήκη του Βερολίνου]] (1878), η περιοχή αυτονομήθηκε και αργότερα, με [[πραξικόπημα]] ενάντια στην οθωμανική αρχή, προσαρτήθηκε στην Βουλγαρία.
 
Αυτή λοιπόν η βουλγαρόφιλη Εσωτερική Μακεδονο-Ανδριανουπολιτική Επαναστατική Οργάνωση, ιδρύθηκε στη [[Θεσσαλονίκη]] το 1893. Η οργάνωση άλλαζε διάφορα ονόματα πριν και μετά την εξέγερση. Ήταν μια οργάνωση κυρίως βουλγαρική και υποστήριζε την ιδέα της αυτόνομης Μακεδονίας αλλά και των περιοχών της [[Αδριανούπολη|Αδριανούπολης]] με την Θράκη, που ανήκαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Η οργάνωση είχε ως σύνθημα το «Η Μακεδονία για τους Μακεδόνες». <ref name=Jelavich1983/> Σύντομα στην οργάνωση αυτή δημιουργήθηκαν δύο ρεύματα. Το ένα, οι ''Αυτονομιστές'', υποστήριζε την αυτονόμηση της Μακεδονίας ως υπόσχεση για την διαφύλαξη της υπόσχεσης της αυτονομίας και αυτοδιάθεσης της περιοχής, ενώ η άλλη ομάδα, που δημιουργήθηκε από μέλη του [[Ανωτάτη Μακεδονο-Αδριανουπολική Επιτροπή|Ανώτατου Μακεδονικου Κομιτάτου]] (Върховен македоно - одрински комитет, ВМОК), μιας οργάνωσης που ιδρύθηκε το 1894 στην [[Σόφια]], υποστήριζε την άμεση προσχώρηση στην Βουλγαρία. Τα μέλη της ομάδας αυτής ονομάστηκαν ''Ενωτικοί'' ή ''Βερχοβιστές'', σε αντίθεση με τους Αυτονομιστές, <ref>'Supremists''σσ. σουπρεμιστές από την γαλλική λέξη ''suprême'', που σημαίνει υπέρτερος, δηλ. υπέρτατος. </ref> επειδή πίστευαν στον υπέρτατο στόχο, την άμεση προσάρτηση της Μακεδονίας στην Βουλγαρία. Και τα δύο ρεύματα, υποστήριζαν εν κατακλείδι, όταν θα το επέτρεπαν οι συνθήκες, την ένωση με την Βουλγαρία.<ref name=Jelavich1977>{{Citation | title = The Establishment of the Balkan National States, 1804-1920 | first1 = C. | last1 = Jelavich | first2 = B. | last2 = Jelavich | year = 1977 | publisher = University of Washington Press | isbn = 0-295-95444-2 }} Volume 8 of the 11 volume series ''A History of East Central Europe''.</ref>
 
Υποτιθέμενος σκοπός της οργάνωσης ήταν η αυτονόμηση, δηλαδή η απελευθέρωση των υπόδουλων Χριστιανών από τον Σουλτάνο και τους Οθωμανούς, την στιγμή που οι κάτοικοι της περιοχής έβλεπαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία να καταρρέει και να δημιουργούνται τα πρώτα βαλκανικά κράτη, με εξαίρεση την Ελλάδα που είχε ήδη δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό κράτος πριν από τα μέσα του 19ου αιώνα. Πραγματικός σκοπός της οργάνωσης της εξέγερσης, ήταν η ευαισθητοποίηση των Μεγάλων Δυνάμεων πάνω στο [[Μακεδονικό ζήτημα]] και η τελική βουλγαροποίηση της περιοχής. Η διοίκηση της οργάνωσης έχοντας βουλγαρικό εθνικό φρόνημα, πίστευε ότι ούτε η Σερβία ούτε η Ελλάδα θα μπορούσαν να προσαρτήσουν το σύνολο της Μακεδονίας (όπως και έγινε), σε αντίθεση την Βουλγαρία, που είχε δημιουργήσει αντάρτικες ομάδες και αποστολές παραστρατιωτικών αρκετά παλαιότερα (σσ. [[κομιτατζήδες]]) και πίστευε ότι σε κάθε περίπτωση θα είχε το πλεονέκτημα.