Θεόφιλος ο Κορυδαλλεύς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε το [[1570]]1574 στην [[Αθήνα]]. Το οικογενειακό όνομά του ήταν ''Σκορδαλός'', το οποίο στη συνέχεια άλλαξε στο πιο αρχαϊκό ''Κορυδαλλεύς'', λόγω του ότι ήταν κάτοικος [[Κορυδαλλός Αττικής|Κορυδαλλού]].<ref name="ReferenceA">Ευάγγελος Παπανούτσος, «Θεόφιλος Κορυδαλεύς», Νεοελληνική Φιλοσοφία, τ.Α, εκδ.Βασική Βιβλιοθήκη-35, Αθήνα, χ.χ, σ.52</ref> Φοίτησε αρχικά στο [[Ποντιφίκιο Ελληνικό Κολλέγιο Αγίου Αθανασίου|κολέγιο του Αγίου Αθανασίου]] στη [[Ρώμη]] και συνέχισε με σπουδές ιατρικής και [[φιλοσοφία]]ςφιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της [[Πάδοβα]]. ΑναγορεύτηκεΗ διδάκτωρlicentia docendi του πανεπιστημίουαποδόθηκε στις [[5 Ιουνίου]] του [[1613]]. Τα χρόνια των σπουδών του συνέπεσαν με την αναβίωση της μελέτης του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] και επηρεάστηκε ιδιαιτέρως από τον νεοαριστοτελικό φιλόσοφο και δάσκαλό του [[Τσέζαρε Κρεμονίνι]] ''(Cesare '''Cremonini''')''. Δίδαξε στην Ελληνική κοινοτική σχολή της [[Βενετία]]ςΒενετίας, στηντην [[Αθήνα]], στηντην [[Κεφαλονιά]] και στηντη [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]] μέχρι το [[1622]], οπότε και ο [[Οικουμενικός Πατριάρχης]] [[Κύριλλος Λούκαρις]] τού ανέθεσε τη διεύθυνση της [[Πατριαρχική Ακαδημία|Πατριαρχικής Ακαδημίας]]. Κατάφερε να αναδιοργανώσει την Πατριαρχική Ακαδημία και να της δώσει πανεπιστημιακό χαρακτήρα, περιορίζοντας τον θεολογικό σχολαστικισμό και φέρνονταςθέτοντας στο επίκεντρο της διδασκαλίας τηντο φιλοσοφίααριστοτελικό και την ερμηνεία των αριστοτελικών έργωνέργο. Το πρόγραμμα της Πατριαρχικής Ακαδημίας που κατάρτισε ο Κορυδαλλεύς αποτέλεσε στη συνέχεια το πρότυπο των ελληνικών σχολείων κατά τη διάρκεια της [[Τουρκοκρατία]]ς.

Εν τω μεταξύ ακολούθησε το μοναχικό σχήμα με το όνομα ''Θεοδόσιος'', αργότερα όμως αποσχηματίστηκε. Όταν επέστρεψε στην [[Κωνσταντινούπολη]], εκφώνησε λόγο με την ευκαιρία της ενθρόνισης του νέου Πατριάρχη, στον οποίο όμως εξέφρασε [[Αίρεση|αιρετικές]] θέσεις με αποτέλεσμα να καταδιωχθεί από το πλήθος και να καταλήξει στο σπίτι του άρχοντα [[Δημήτριος Ιουλιανός|Δημητρίου Ιουλιανού]]. Το [[1640]] επανεντάχθηκε στον κλήρο και χειροτονήθηκε [[Μητροπολίτης]] [[Ναύπακτος|Ναυπάκτου]] και Άρτης, αλλά καθαιρέθηκε γρήγορα με αποτέλεσμα να αποσυρθεί στην Αθήνα, στην οποίαόπου συνέχισε να διδάσκει μέχρι το θάνατό του το [[1645]]1646.

Το έργο του αποτελείται κυρίως από φιλοσοφικές πραγματείες και σχόλια στον [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]]. Από τα άλλα έργα του ξεχωρίζουν οι ''Επιστολικοί τύποι'', εγχειρίδιο με οδηγίες για σύνταξη διαφόρων ειδών επιστολών, το οποίο επανεκδόθηκε και αντιγράφτηκε πολλές φορές κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας.