Πατριάρχης Κύριλλος Ε΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 6:
Το [[1737]] εξελέγη μητροπολίτης [[Μελένικο|Μελενίκου]] και το [[1745]] [[Νικομήδεια|Νικομηδείας]] (1745-1748). Εξελέγη Πατριάρχης το [[1748]], ενώ άλλες πηγές δέχονται το [[1745]] ως χρόνο εκλογής, με μεταγενέστερη επιβεβαίωση της κανονικότητάς της με συνοδική πράξη του Σεπτεμβρίου [[1748]]. Περιγράφεται ως λόγιος και ασκητικός<ref>Κατά τον Σέργιο Μακραίο, ο Κύριλλος «''ην ... την γνώμην ευθύς, τον τρόπον απλούς, ει και τισι ποικίλος εδόκει, προς τας πολλάς μηχανάς των αντιπάλων πολλαχώς αντιτασσόμενος, φιλάρετος, φιλάγαθος, επιεικής, φιλομαθής, τη αναγνώσει των θείων βιβλίων προσκείμενος, βίον ηρημένος τον τελεώτερον, διο και αγρυπνίας μείζονας και νηστείας συνεχεστέρας εποίει, και ακολουθίας εκκλησιαστικάς εφίλει, και προς πάντα γενναίος εδόκει, οξύς τε περί τα πρακτέα, και σφοδρός προς τα δόξαντα, άτρεπτος και αδεής προς τα αντιπίπτοντα. Εντεύθεν και ζηλωτής των ορθοδόξων δογμάτων διάπυρος εγνωρίζετο και παρά παντός του λαού διεθρυλλείτο και διαφερόντως ηγαπάτο, τη αγλαΐα των ιδίων αρετών συμπάντων τας ψυχάς καταθέλγων και εφελκόμενος, ει και τον αληθή ζήλον του ανδρός ποικίλως συγκαλύψαι ετεχνώντο οι διαβάλλοντες, πανούργον αυτόν αποκαλούντες, ώσπερ οι αιρετικοί αιρετικόν εδυσφήμουν τον ορθοδοξότατον...''». Βλ. Εκκλησ. Ιστορία, στου Κ. Σάθα, Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη, εν Βενετία 1872, σ. 206/7. ([http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/gewrgios_metallhnos/confess_one_baptism.htm#03_02 π. Γεώργιος Μεταλληνός - Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα, Εκδόσεις «ΤΗΝΟΣ», Αθήνα 1996])</ref>, με καλή μόρφωση, ενώ αναφέρεται ότι ανέβηκε στην ιεραρχία με την αξία του<ref name="Steven Runciman 2010 412">{{cite book|author=[[Steven Runciman]]|title=Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία|publisher=Εκδόσεις Γκοβόστη|year=2010|pages=412|isbn=9789604461301}}</ref>.
==Οι Πατριαρχίες του==
Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του, επιβάρυνε φορολογικά τις Μητροπόλεις και τις πλουσιότερες Επισκοπές, ενώ ελάφρυνε τις φτωχότερες ενορίες. Τα μέτρα αυτά του δημιούργησαν εχθρούς μεταξύ των Μητροπολιτών, οι οποίοι έπλασαν συκοφαντίες εναντίον του<ref name="Steven Runciman 2010 412"/>. Ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την εκπαίδευση. Επί των ημερών της ποιμαντορίας του μάλιστα, ιδρύθηκε η [[Αθωνιάδα Ακαδημία]]<ref>[http://www.i-m-patron.gr/news2/athonias.html Ιερά Μητρόπολις Πατρών]</ref><ref>{{cite book|author=[[Steven Runciman]]|title=Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία|publisher=Εκδόσεις Γκοβόστη|year=2010|pages=255|isbn=9789604461301}}</ref> στο [[Άγιο Όρος]]. Επί των ημερών του ιδρύθηκαν δύο νοσοκομεία, με δαπάνες του Δημήτριου Ιωσήφ του Αργυροκαστρίτη, στην Αδριανούπολη, το [[1752]] και στην Κωνσταντινούπολη ([[1753]]) με δαπάνες της συντεχνίας των μπακάληδων<ref>Τάσος Γριτσόπουλος, «Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλος Ε΄ο Καρακάλλος», Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, τόμ.29 (1959), σελ.375</ref>. Εργάστηκε ιδιαίτερα για τον περιορισμό της προπαγάνδας της [[Καθολική Εκκλησία|Καθολικής Εκκλησίας]]. Εκτός αυτού, θεώρησε το διά ραντίσματος βάπτισμα, που καθιέρωσε η Καθολική Εκκλησία με την εν Τριδέντω Σύνοδο, ως «μεμολυσμένον» και πήρε το μέτρο του επαναβαπτισμού των Καθολικών που επανέρχονταν στην Ορθοδοξία<ref>[http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/gewrgios_metallhnos/confess_one_baptism.htm#03_02 π. Γεώργιος Μεταλληνός - Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα, Εκδόσεις «ΤΗΝΟΣ», Αθήνα 1996]</ref><ref>Τάσος Γριτσόπουλος, «Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλος Ε΄ο Καρακάλλος», Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών,
Εξαιτίας των μέτρων αυτών<ref name="ReferenceA">Τάσος Γριτσόπουλος, «Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλος Ε΄ο Καράκαλλος», Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, τόμ.29 (1959), σελ.370</ref>, ο Κύριλλος επαύθη το [[1751]] με ενέργειες του Γάλλου πρέσβη και της [[Καθολική Εκκλησία|Ρωμαιοκαθολικής]] κοινότητας του Πέραν, αλλά όταν το [[1752]] παραιτήθηκε ο [[Παΐσιος Β΄]], επανήλθε στο Θρόνο. Στις [[16 Ιανουαρίου]] [[1757]] καθαιρέθηκε ξανά και εξορίστηκε στην [[Κύπρος|Κύπρο]]<ref name="ReferenceA"/>. Αργότερα, πήγε στο Άγιο Όρος και έμεινε στη [[Σκήτη Αγίας Άννας|Σκήτη της Αγίας Άννας]] ως το θάνατό του, στις [[27 Ιουλίου]] του [[1775]], αν και αναφέρεται ότι στο μεσοδιάστημα μετέβη κρυφά στην Κωνσταντινούπολη και επεδίωξε ανεπιτυχώς να επανεκλεγεί το [[1763]].
| |||