Πατριάρχης Ιγνάτιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ {{Authority control}} |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 18:
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε το [[798]] και ήταν γιος του αυτοκράτορα [[Μιχαήλ Α']] Ραγκαβέ και της Προκοπίας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Νικήτας. Όταν ο [[Λέων Ε']] ο Αρμένιος εκθρόνισε τον πατέρα του το [[813]], ο νεαρός Νικήτας ευνουχίστηκε<ref>{{cite book|author=Steven Runciman|authorlink=Στήβεν Ράνσιμαν|title=Η Βυζαντινή Θεοκρατία|publisher=Εκδόσεις Δόμος|year=2005|pages=94|isbn=9607217225}}</ref> και εκάρη μοναχός. Μόνασε στα [[Πριγκιπονήσια]], γνωστό τόπο εξορίας μελών βασιλικών οικογενειών και συνδέθηκε με τους κύκλους των ''Ζηλωτών''. Αναδείχθηκε μάλιστα ηγούμενος της Μονής Αρχιστρατήγου του Ανατέλλοντος.
Μετά το θάνατο του αυτοκράτορα [[Θεόφιλος (αυτοκράτορας)|Θεόφιλου]] και την αποκατάσταση των Εικόνων, η Βασιλομήτωρ Θεοδώρα επέλεξε τον Ιγνάτιο, ως σταθερό αντίπαλο της Εικονομαχίας, για να διαδεχτεί τον Πατριάρχη [[Πατριάρχης Μεθόδιος Α΄|Μεθόδιο]] που υποστήριζε τη μετριοπαθή μερίδα. Όταν ο Ιγνάτιος, ως Πατριάρχης πλέον, καθαίρεσε το [[853]] τον ηγέτη των μετριοπαθών ''Γρηγόριο Ασβεστά'', αρχιεπίσκοπο [[Συρακούσες|Συρακουσών]], ο τελευταίος απευθύνθηκε στον [[Πάπας Λέων Δ΄|Πάπα Λέοντα Δ΄]] με κατηγορίες περί αντικανονικότητας της εκλογής του Ιγνάτιου και έτσι εγκαινιάστηκε μια περίοδος διαμάχης μεταξύ των θρόνων Ρώμης και Κωνσταντινούπολης.
Ο Ιγνάτιος ήρθε σε σύγκρουση με τον Καίσαρα [[Βάρδας|Βάρδα]], θείο του αυτοκράτορα [[Μιχαήλ Γ']] και ισχυρό άνδρα μετά την απομάκρυνση της Θεοδώρας από την εξουσία. Τον προσέβαλε αρχικά με την άρνησή του να στείλει τη Θεοδώρα σε μοναστήρι χωρίς τη θέλησή της και κατόπιν, το [[858]], τον κατηγόρησε για μοιχεία με τη νύφη του και τον αφόρισε<ref>{{cite book|author=Steven Runciman|authorlink=Στήβεν Ράνσιμαν|title=Η Βυζαντινή Θεοκρατία|publisher Εκδόσεις Δόμος|year=2005|pages=95|isbn=9607217225}}</ref>. Η αυστηρή αυτή στάση του Ιγνάτιου προς τον Βάρδα είχε ως αποτέλεσμα να κατηγορηθεί για συμμετοχή σε συνωμοσία, να εξαναγκαστεί σε παραίτηση και να εξοριστεί στη [[Αντιρόβυθος|νήσο Τερέβινθο]]. Στη θέση του εξελέγη ο [[Πατριάρχης Φώτιος Α΄|Φώτιος]], ο οποίος μέσα σε ελάχιστες μέρες από λαϊκός ανήλθε στις τρεις βαθμίδες της ιεροσύνης. Αρχικά η εκλογή του Φώτιου δεν ενόχλησε τον Ιγνάτιο, όταν όμως ο λόγιος πατριάρχης ήρθε σε αντίθεση με τους Ζηλωτές Στουδίτες, τότε οι υποστηρικτές του Ιγνατίου απευθύνθηκαν για υποστήριξη στον [[Πάπας Νικόλαος Α΄|Πάπα Νικόλαο Α΄]]. Αυτός αρχικά δεν αντέδρασε, εξάλλου είχε αμφισβητηθεί η κανονικότητα της εκλογής και του Ιγνατίου, αργότερα όμως καταδίκασε τον Φώτιο. Οπωσδήποτε, πίσω από την παπική καταδίκη υπήρχε η αξίωση για το [[Παπικό πρωτείο|πρωτείο]] και η προσπάθεια της Ρώμης να αποκτήσει επιρροή στην αρτιγέννητη εκκλησία της [[Βουλγαρία|Βουλγαρίας]].
Το [[867]] ο [[Βασίλειος Α']] ο Μακεδών δολοφόνησε τον [[Μιχαήλ Γ']] και ανέβηκε στο θρόνο. Επιδιώκοντας τη συμμαχία με τον Νικόλαο Α΄ και τον [[Λουδοβίκος Β΄ της Γερμανίας|Λουδοβίκο Β΄]], αυτοκράτορα της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]], ο Βασίλειος εξόρισε το Φώτιο και αποκατέστησε τον Ιγνάτιο στον πατριαρχικό θρόνο. Μετά την αποκατάστασή του από σύνοδο, στην οποία συμμετείχαν αντιπρόσωποι του Πάπα και θεωρείται από τους Δυτικούς ως η Η΄ Οικουμενική, ο Ιγνάτιος δεν υποχώρησε στο βουλγαρικό ζήτημα και το [[870]] η βουλγαρική εκκλησία επανήλθε στη βυζαντινή σφαίρα επιρροής.
Γραμμή 53 ⟶ 37 :
* [http://www.ec-patr.org/list/index.php?lang=gr&id=85 Οικουμενικό Πατριαρχείο]
* [http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/10/23.htm Αγιολόγιον]
* {{cite book|author=Steven Runciman|authorlink=Στήβεν Ράνσιμαν|title=Η Βυζαντινή Θεοκρατία|publisher=Εκδόσεις Δόμος|year=2005|isbn=9607217225}}
| |||