Σαλβαδόρ Νταλί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Αυτή την περίοδο, ο Νταλί πειραματίζεται με τον [[Κυβισμός|κυβισμό]], αν και οι γνώσεις του γύρω από το νέο αυτό κίνημα είναι αρχικά ελλιπείς και στη Μαδρίτη δεν υπάρχουν άλλοι κυβιστές καλλιτέχνες. Επίσης, έρχεται σε επαφή με το ριζοσπαστικό κίνημα του [[Ντανταϊσμός|ντανταϊσμού]] το οποίο θα επηρεάσει σημαντικά το έργο του σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Συνδέεται παράλληλα φιλικά με τον [[ποίηση|ποιητή]] [[Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα]] και με τον σκηνοθέτη [[Λουίς Μπουνιουέλ]]. Το [[1926]] αποβάλλεται από την ακαδημία λίγο πριν τις τελικές του εξετάσεις, καθώς δηλώνει πως κανένας από τους καθηγητές του δεν είναι άξιος να τον κρίνει. Την ίδια χρονιά, επισκέπτεται για πρώτη φορά το [[Παρίσι]] όπου συναντά τον [[Πάμπλο Πικάσσο|Πικάσσο]], ο οποίος είχε ήδη κάποια γνώση γύρω από το έργο του Νταλί. Τα επόμενα χρόνια, στα έργα του Νταλί αποτυπώνονται ισχυρές επιδράσεις από το έργο του Πικάσο αλλά ταυτόχρονα αρχίζει να διαφαίνεται ένα προσωπικό ύφος στους πίνακες του Νταλί. Οι εκθέσεις έργων του στη [[Βαρκελώνη]] προκαλούν αρκετές συζητήσεις αλλά και διαφωνίες μεταξύ των κριτικών τέχνης.

Το [[1929]], ο Νταλί συνεργάζεται με τον Λουίς Μπουνιουέλ για τη δημιουργία της [[ταινία μικρού μήκους|ταινίας μικρού μήκους]] ''[[Ανδαλουσιανός Σκύλος]]''. Ο Νταλί βοηθά ουσιαστικά στο σενάριο της ταινίας, η οποία αποτελεί έως σήμερα την πιο καθαρή εφαρμογή του υπερρεαλισμού στον κινηματογράφο. Παράλληλα, ο Νταλί γνωρίζει την μελλοντική σύζυγο του και [[μούσες|μούσα]] του, Ελένα Ντμτρίεβνα Ντελούβινα Ντιακόνοβα, [[Ρωσία|ρωσικής]] καταγωγής, περισσότερο γνωστή ως ''Γκαλά'' (από το όνομα Γαλάτεια). Την ίδια περίοδο, γίνεται και επίσημα μέλος του υπερρεαλιστικού κινήματος, αν και το υπερρεαλιστικό στοιχείο υπάρχει στα έργα του ήδη λίγα χρόνια νωρίτερα. Στις αρχές της δεκατίας του [[1930]], ο Νταλί επινοεί επιπλέον την ''Παρανοϊκο-κριτική'' μέθοδο, όπως ο ίδιος την αποκαλεί, που αποτελεί ένα είδος υπερρεαλιστικής τεχνικής με σκοπό την πρόσβαση στο ασυνείδητο προς όφελος της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ο Νταλί στηρίζει την μέθοδο αυτή στην ικανότητα του ανθρώπου να λειτουργεί συνειρμικά, συνδέοντας εικόνες ή αντικείμενα που δεν συνδέονται μεταξύ τους κατ' ανάγκη λογικά. Συνδέεται άμεσα με τον υπερρεαλιστικό αυτοματισμό και τις [[Σίγκμουντ Φρόυντ|φροϋδικές]] θεωρίες γύρω από τα όνειρα.