Λουδοβίκος Ερρίκος Α΄ του Κοντέ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Λουδοβίκος Ερρίκος Ιωσήφ των Βουρβόνων Κοντέ''' ([[18 Αυγούστου]] [[1692]] -– [[27 Ιανουαρίου]] [[1740]]), αρχηγός του κλάδου των Βουρβόνων [[Κοντέ]]. Μεγαλύτερος γιος του [[Λουδοβίκος Γ΄ του Κοντέ|Λουδοβίκου Γ΄ των Βουρβόνων του Κοντέ]] και της [[Λουίζα Φραγκίσκη των Βουρβόνων|Λουίζας Φραγκίσκης των Βουρβόνων]] (1673 -– 1743), νόθας κόρης του [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΔ΄]].

Μετά τον θάνατο πολλών μελών της βασιλικής οικογένειας, άρχισε να ισχυροποιείται η θέση του. Ήταν πρωθυπουργός (κατά το διάστημα [[1723]] -έως [[1726]]) επί [[Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΕ΄]] και αποκαλείτο ''«o Κύριος Δούκας»'' ([[γαλλικά|γαλ.]] ''Monsieur le Duc''). Σύμφωνα με αναφορές, ήταν πολύ ψηλός, αδύνατος και απασχολούσε τα σατιρικά έντυπα της εποχής του, που πάντοτε είχαν και υπερβολές. Είχε επίσης χάσει και το ένα του μάτι σε κυνηγετικό ατύχημα πριν γίνει 25 ετών. Έμενε στην γνωστή πολυτελή κατοικία του Σαντιγί.

Παράλληλα είχε γίνει υπερβολικά πλούσιος. Κατά την διάρκεια της αντιβασιλείας, τα έσοδα από την φορολόγηση των επαρχιών του επέφεραν σύνταξη 1,8 εκατομμυρίων λιβρών. Σύμφωνα με τοναναφορά ιστορικότου ιστορικού Μπερνιέ το 1984,<ref>Olivier Bernier ([[1984]]), Louis the Beloved</ref> είναι δύσκολο να γίνουν υπολογισμοί για την αξία των χρημάτων τηνσε εποχήεποχές προ της [[Βιομηχανική Επανάσταση|βιομηχανικής επανάστασης]]. Η καλύτερη αποτίμηση είναι ότι μια λίβρα αντιστοιχούσε σε 4,5 [[Δολάριο ΗΠΑ|δολάρια]]. Οι τεράστιες απώλειες της τράπεζας εκείνο τον καιρό δημιούργησαν υποψίες για κατάχρηση, αλλά δεν βρέθηκαν υποψίες εναντίον του.

Η περίοδος της αντιβασιλείας τελείωσε όταν έφθασε ο Λουδοβίκος σε ηλικία ενηλικίωσης (Φεβρουάριοςτον Φεβρουάριο του 1723) και την πρωθυπουργία ανέλαβε αρχικά ο Ντιμπουά, και στην συνέχεια ο δούκας της Ορλεάνης, που πέθανε (Δεκέμβριοςτον Δεκέμβριο του 1723) από χτύπημα. Ο βασιλιάς είχε ανάγκη από έναν πρωθυπουργό:. κατάΣύμφωνα με μιακάποιες ιστορίααναφορές ο Λουδοβίκος Κοντέ επελέγη με υπόδειξη του επισκόπου του Φρεζύ, παιδαγωγού του βασιλιά που τον εμπιστευόταν τυφλά, κάτι που ο ίδιος ο βασιλιάς σιωπηλά συμφώνησε. ΚατάΣύμφωνα με άλλες πληροφορίες, τον προτίμησε ανάμεσα στους υπόλοιπους συγγενείς του για την συγκεκριμένη θέση. Ο Γάλλος δικηγόρος και συγγραφέας ντ' Ανγκερβίλ λέειαναφέρει το 1781<ref>Mouffle d'Angerville (1781), The Private Life of Louis XV</ref> ότι τον επέλεξε λόγω της εμπειρίας του, γιατίδιότι ήταν ο μόνος που είχε φτάσει τα 30, επίσης λόγω του πλούτου και της επιρροής του. Πίστευε ότι το οικονομικό του πνεύμα θα βοηθούσε το κράτος να φτάσει σε ψηλό επίπεδο συναλλαγών με τις υπόλοιπες χώρες.

Ο Λουδοβίκος Ερρίκος Α΄ σταμάτησε τότε την καταδίωξη των [[Ουγενότοι|Ουγενότων]], συχνό φαινόμενο την εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ΄, αλλά πήρε μέτρα κατά των [[προτεσταντισμός|Προτεσταντών]]. Σε ηλικία έντεκα ετών, το [[1713]] στις Βερσαλλίες, νυμφεύτηκε την [[Μαρία Άννα των Βουρβόνων]]-Κοντί, η οποία όμως πέθανε το 1720 και ο βασιλιάς αρραβωνιάστηκε το 1721 την [[Μαριάννα Βικτωρία των Βουρβόνων]], ινφάντα της Ισπανίας, κόρη του Ισπανού βασιλιά [[Φίλιππος Ε΄ της Ισπανίας|Φίλιππου Ε΄]], όταν εκείνη ήταν τριών ετών και ο Λουδοβίκος Ερρίκος 19. Ο βασιλιάς ήταν σε κατάλληλη ηλικία για τεκνοποίηση, αλλά η ινφάντα ήθελε περίπου μια δεκαετία ακόμα. Αυτό δημιούργησε τεράστιες ανησυχίες στην οικογένεια, διότι με έναν υποθετικό θάνατο του βασιλιά, το Γαλλικό στέμμα θα περνούσε στον βασιλιά της Ισπανίας ή στους αντίπαλους οίκους της Ορλεάνης και του Κοντέ.

Τελικά μετά από πολλές διαπραγματεύσεις, αποφασίστηκε σαν νύφη στονγια τον νεαρό βασιλιά η [[Μαρία Λετσίνσκα]], κόρη του έκπτωτου βασιλιά της [[Πολωνία]]ς [[Στανισλάς Λετσίνσκι]] ([[1704]] – [[1709]]). Ο βασιλιάςΛουδοβίκος Ερρίκος έμαθε πως η Μαρία είχε ήδη λογοδοθεί με τον δούκα της Ορλεάνης και τελικά αποφάσισε να στηρίξει τον γάμο αυτόν, που έγινε με κάθε μεγαλοπρέπεια στο [[Φονταινεμπλώ]].

== ΠηγέςΠαραπομπές ==