Μαρία Α΄ της Πορτογαλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Παντρεύτηκε το [[1760]] τον θείο της, αδελφό του πατέρα της, [[Πέτρος Γ΄ της Πορτογαλίας|Πέτρο]], πουο έγινεοποίος με την άνοδοάνοδό της στον θρόνο έγινε συμβασιλέας του ηνωμένου βασιλείου της Πορτογαλίας και της Βραζιλίας. Η πρώτη της πράξη σαν βασίλισσα ήταν να απολύσει τον αντιδημοτικό πρωθυπουργό του πατέρα της, μαρκήσιο του Πομπάλ.

Η Πορτογαλία συμμετείχε στην Λίγκα της Ένοπλης Ουδετερότητας από το [[1782]] και επίσης της παραχωρήθηκε ο κόλπος Ντελαγκόα από την [[Αυστρία]]. Ο Ισπανός κυβερνήτης [[Μανουήλ του Γκοντόι]] επιτέθηκε στην Πορτογαλία το [[1801]], ύστερα από προτροπή του αυτοκράτορα [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα Βοναπάρτη]], αλλά τον ίδιο χρόνο εγκατέλειψε την εκστρατεία. Η συνθήκη του [[Μπαδαχόθ]] πίεσε την [[Πορτογαλία]] να παραχωρήσει στην Ισπανία την [[Ολιβένζα]] και τμήμα της [[Γουιάνα]].

Υπέφερε από θρησκευτικό αμόκ και [[μελαγχολία]], ως εκ τούτου ήταν ιδιόρρυθμη, και δεν μπορούσε να αναλάβει σοβαρές κρατικές υποθέσεις, κάτι που έκανε από το [[1799]] ο αντιβασιλιάς γιος της, [[Ιωάννης ΣΤ΄ της Πορτογαλίας|Ιωάννης]]. Ο Γάλλος στρατηγός Ζυνό υπό τις διαταγές του [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα]] επιτέθηκε στην Πορτογαλία το [[1807]] και κατέλαβε την [[Λισσαβώνα]], ενώ η βασιλική οικογένεια δραπέτευσε στο [[Ρίο ντε Τζανέιρο]] της Βραζιλίας.

Ο Αγγλικός στρατός υπό τον [[Άρθουρ Γουέλλεσλι]] άρχισε να πολιορκεί την Λισσαβώνα. Οι αρχικές όμως νίκες του επί του Ζυνό, εξαλείφθηκαν από τους ανωτέρους του στο Συνέδριο του [[Σίντρα]] στις [[30 Αυγούστου]] [[1808]]. Ο Γουέλλεσλι κατέβηκε ξανά στην Πορτογαλία και επικεφαλής Πορτογαλικών και Αγγλικών δυνάμεων ετοιμάστηκε για νέο πόλεμο κατά των Γαλλο-Ισπανών στην άμυνα της γραμμής των [[Τόρες Βέδρας]] την περίοδο [[1809]] – [[1810]]. Με την οριστική συντριβή του Ναπολέοντα το [[1815]], η Μαρία ανακηρύχθηκε βασίλισσα της Πορτογαλίας και της Βραζιλίας, ως ηνωμένο βασίλειο. Αλλά η υπέργηρη και ιδιότροπη Μαρία παρέμεινε στο [[Ρίο ντε Τζανέιρο]], όπου και πέθανε το [[1816]].