Laissez-faire: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ως σύλληψη, το laissez-faire στηρίζεται στα ακόλουθα αξιώματα: <ref> name="Gaspard, Toufick, ''A Political Economy of Lebanon 1948–2002: The Limits of Laissez-faire'', Boston: Brill, 2004. Print<"/ref>:

# Οι επιχειρήσεις είναι δημιουργήματα του Κράτους και ως εκ τούτου θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά από το σύνολο των πολιτών λόγω της τάσης τους να διαταράσσουν την αυθόρμητη τάξη όπως την όρισε ο [[Άνταμ Σμιθ]]<ref>Adam Smith, ''Wealth of Nations'', "The exclusive privileges of corporations, statutes of apprenticeship, and all those laws which restrain, in particular employments, the competition to a smaller number than might otherwise go into them, have the same tendency, though in a less degree. They are a sort of enlarged monopolies, and may frequently, for ages together, and in whole classes of employments, keep up the market price of particular commodities above the natural price, and maintain both the wages of the labour and the profits of

Αυτά τα αξιώματα αποτελούν τα βασικά στοιχεία της σύλληψης του laissez-faire, αν και μια άλλη βασική αρχή που συχνά αγνοείται είναι ότι οι αγορές πρέπει να είναι ανταγωνιστικές, μια αρχή στην οποία οι πρώιμοι υποστηρικτές του laissez-faire είχαν δώσει αρκετή έμφαση<ref name="Gaspard, Toufick 2004"/>. Για μεγιστοποίηση της ελευθερίας και για να αφεθούν οι αγορές να αυτο-ρυθμιστούν, οι πρώιμοι υποστηρικτές του ''laissez-faire'' πρότειναν έναν «ενιαίο φόρο» (''Impôt unique''), έναν φόρο επί της ιδιοκτησίας που θα αντικαθιστούσε όλους τους φόρους που πλήττουν τον πλούτο τιμωρώντας την παραγωγή<ref>{{cite web|last1=Gaffney|first1=Mason|title=The Taxable Surplus of Land: Measuring, Guarding and Gathering It|url=http://schalkenbach.org/on-line-library/works-by-m-mason-gaffney-2/the-taxable-surplus-of-land-measuring-guarding-and-gathering-it/|accessdate=9 Δεκεμβρίου 2014}}</ref>.