Γαβριήλ Μαρινάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 7:
Όταν ξέσπασε στην [[Κρήτη]] η [[Κρητική Επανάσταση (1866-1869)|Επανάσταση του 1866]], ο Γαβριήλ συμμετείχε ενεργά σε αυτή. Την [[1 Οκτωβρίου|1η Οκτωβρίου]] [[1866]] συμμετείχε στη Γενική Συνέλευση των επαναστατών στο Φρε Χανίων, μέσω της οποίας έγινε έκκληση προς τους προξένους των Μεγάλων Δυνάμεων στην Κρήτη, ώστε να μεριμνήσουν για την αποφυγή γενικής σφαγής των γυναικόπαιδων από τα οθωμανικά στρατεύματα, όντας παράλληλα πρόεδρος της επαναστατικής επιτροπής Ρεθύμνου<ref>«Η μεγάλη Κρητική Eπανάσταση 1866-1869», Ένθετο εφημερίδας ''Πστρίς'', Δεκέμβριος 2008, Α΄, σ. 42, 52.</ref>. Κατά τα τέλη του ίδιου μήνα, συμμετείχε σε πολεμικό συμβούλιο που έλαβε χώρα στη μονή Αρκαδίου. Εκεί, από κοινού με τους υπόλοιπους μοναχούς και τον οπλαρχηγό Γεώργιο Δασκαλάκη διαφώνησε με την πρόταση του [[Πάνος Κορωναίος|Πάνου Κορωναίου]] να εγκαταλειφθεί το Αρκάδι διότι δεν προσφερόταν για αποτελεσματική άμυνα σε ενδεχόμενη τουρκική επίθεση. Παράλληλα, απέρριψε και έτερη πρόταση του Κορωναίου για καταστροφή των στάβλων και του νερόμυλου που θα μπορούσαν να αποτελέσουν προγεφύρωμα για τις εχθρικές δυνάμεις, πράξη που αποδείχτηκε σημαντικό σφάλμα καθώς οι φόβοι του Κορωναίου επιβεβαιώθηκαν<ref>Κάρολος Ε. Μωραΐτης, ''Ιωάννης Δημακόπουλος ( 1833-1866 ) - Ο ηρωικός φρούραρχος της Ιεράς Μονής Αρκαδίου'', εκδόσεις Πελασγός, 2007, σ. 14 - 15.</ref>.
Στις [[6 Νοεμβρίου]], η μονή κυκλώθηκε από ισχυρά οθωμανικά στρατεύματα, τη στιγμή που εντός αυτής βρίσκονταν περίπου 950 άτομα, εκ των οποίων οι ένοπλοι υπολογίζονταν γύρω στους 300<ref>Μωραΐτης, 2007, σ. 20.</ref>. Δύο ημέρες μετά ξεκίνησαν οι εχθροπραξίες που οδήγησαν στην άλωση της μονής στις 9 Νοεμβρίου. Ο Γαβριήλ συμμετείχε ενεργά στη μάχη μεταφέροντας πολεμοφόδια αλλά, ενθαρρύνοντας τους μαχητές αλλά και συμπολεμώντας στο πλευρό τους<ref>Ιωάννου Π. Λιονή, ''Απομνημονεύματα Παρθενίου Περίδου - Η Κρητική Επανάστασις του 1866'', Εν Αθήναις 1900, σελ. 120</ref>. Από τους περισσότερους ερευνητές εικάζεται πως ο Γαβριήλ σκοτώθηκε κατά την τελευταία ημέρα της πολιορκίας. Ο θάνατός του φέρεται να προήλθε είτε από αυτοκτονία για να μην πιαστεί αιχμάλωτος είτε από πυροβολισμό στη κοιλιά κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυροβολισμών<ref>Μωραΐτης, 2007, σ. 40 - 42.</ref>. Το πτώμα του κακοποιήθηκε από τους αντίπαλους στρατιώτες, οι οποίοι το γύμνωσαν και το αποκεφάλισαν μεταφέροντας το κεφάλι ως τρόπαιο σε διάφορες περιοχές της Κρήτης. Την επόμενη ημέρα της άλωσης, το ακέφαλο σώμα του Γαβριήλ θάφτηκε στον αυλόγυρο του ναού της μονής<ref>Μωραΐτης, 2007, σ. 44.</ref>.
==Παραπομπές==
| |||