Κοινωνικός φιλελευθερισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Panosk85 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Δεν ισχύει αυτό. Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός είναι στα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας απέχοντας αρκετά από τον σοσιαλφιλελευθερισμό.
Γραμμή 6:
 
Κοινωνικά φιλελεύθερες πολιτικές έχουν υιοθετηθεί ευρέως σε μεγάλο μέρος του καπιταλιστικού κόσμου, ιδιαιτέρως μετά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Οι κοινωνικά φιλελεύθερες ιδέες και κόμματα τείνουν να θεωρούνται [[Κέντρο (πολιτική)|κεντρώα]] ή [[κεντροαριστερά]], συνυπάρχοντας με τη [[σοσιαλδημοκρατία]] από την οποία όμως διαφοροποιούνται σημαντικά: η σοσιαλδημοκρατία διατηρεί ιστορικούς δεσμούς με το [[εργατικό κίνημα]] και υποστηρίζει έναν πολύ ισχυρότερο έλεγχο της κοινωνίας και της οικονομίας από το κράτος, με στόχο την ευημερία του κοινωνικού συνόλου, μέσω μηχανισμών όπως το [[κράτος πρόνοιας]], η [[μεικτή οικονομία]] κλπ.
 
Σήμερα, ο σοσιαλφιλελευθερισμός έχει εν πολλοίς συγκλίνει προγραμματικά με τον [[δημοκρατικός σοσιαλισμός|δημοκρατικό σοσιαλισμό]] μες στην ευρύτερη Κεντροαριστερά, παρά τις πολύ διαφορετικές απώτερες καταβολές τους και τη [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστικής]] καταγωγής δέσμευση στην κρατική επιτήρηση των ιδιωτών επιχειρηματιών και της αγοράς προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, ως κύριο σημείο διαφοροποίησης μεταξύ τους.
 
Μια πολιτική αντίδραση στρεφόμενη κατά του κοινωνικού φιλελευθερισμού (και ακόμα περισσότερο κατά της [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|μεταπολεμικής]] ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας) στα τέλη του εικοστού αιώνα, συνήθως αποκαλούμενη [[νεοφιλελευθερισμός]], οδήγησε σε [[Μονεταρισμός|μονεταριστικές]] οικονομικές πολιτικές, καθώς και στη μείωση της ισχύος και του εύρους των παρεχόμενων κυβερνητικών υπηρεσιών, με στόχο την «ελαχιστοποίηση του κράτους». Ωστόσο, η έλευση του νεοφιλελευθερισμού δεν είχε ως αποτέλεσμα την επάνοδο του κλασικού φιλελευθερισμού, αφού οι κυβερνήσεις συνέχισαν να παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες και πρόνοια, καθώς και να διατηρούν σημαντικό έλεγχο επί της οικονομικής πολιτικής.