Γρηγοριανό ημερολόγιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Ανατολική [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] επί αιώνες δεν δεχόταν να χρησιμοποιήσει το Γρηγοριανό ημερολόγιο με τον φόβο μήπως αυτό γίνει αιτία παραπλάνησης του πληρώματος, δηλαδή των πιστών. Όταν το [[1582]] ο πάπας [[Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄|Γρηγόριος ΙΓ΄]] κάλεσε μέσω επιστολής τον πατριάρχη [[Ιερεμίας Β΄ Τρανός|Ιερεμία Β΄ τον Τρανό]] να το εισαγάγει και στην Ορθόδοξη εκκλησία, ο πατριάρχης δεν το δέχτηκε ύστερα από συνοδική απόφαση, θεωρώντας ότι αποτελεί απόπειρα προσηλυτισμού. Η εξέλιξη του πολιτισμού, όμως, επέβαλε νέες ανάγκες και το θέμα άρχισε να αντιμετωπίζεται από άλλη σκοπιά. Ο [[Οικουμενικός Πατριάρχης]] [[Πατριάρχης Άνθιμος Ζ΄|Άνθιμος Ζ΄]], το [[1895]], εξέφρασε την ευχή να υπάρξει ενιαίο ημερολόγιο για όλους τους χριστιανικούς λαούς. Και ο [[Ιωακείμ Γ΄ Μεγαλοπρεπής|Ιωακείμ Γ΄]] έστειλε το [[1902]] εγκύκλιο σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες να μελετήσουν το ζήτημα του ημερολογίου και ζητούσε τις απόψεις τους. Η Εκκλησία της Ελλάδος απάντησε ότι δεν απορρίπτει καταρχήν την προοπτική αλλαγής του ημερολογίου. Συστήθηκε μάλιστα επιτροπή μελέτης, η οποία αποφάνθηκε το [[1919]] ότι: «η μεταβολή, μη προσκρούουσα εις δογματικούς και κανονικούς λόγους, ηδύνατο να γίνη μετά συνεννόησιν πασών των αυτοκεφάλων Εκκλησιών, ιδία δε του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Περιμένοντας να γίνει μια τέτοια συνεννόηση, η Εκκλησία της Ελλάδος συνέχισε να χρησιμοποιεί το Παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο, συμφώνησε δε να εισαγάγει η Πολιτεία το Γρηγοριανό ημερολόγιο μόνο για πολιτική χρήση. Με βασιλικό διάταγμα εισήχθη στην Ελλάδα το Γρηγοριανό ημερολόγιο την [[16 Φεβρουαρίου]] [[1923]] η οποία ορίστηκε ως [[1 Μαρτίου]] [[1923]]. Αλλά λίγες μέρες αργότερα τα πράγματα έμπλεξαν, όταν ήρθε η 25η Μαρτίου και θα έπρεπε να χωριστεί η γιορτή του Ευαγγελισμού από την γιορτή της Εθνεγερσίας. Τότε έγινε σαφές ότι η συνύπαρξη δύο ημερολογίων θα προκαλούσε προβλήματα. Η Εκκλησία της Ελλάδος για να αρθεί το αδιέξοδο, αποφάσισε να χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο για τις θρησκευτικές γιορτές με εξαίρεση τη γιορτή του Πάσχα. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο συγκατατέθηκε στην αλλαγή με τηλεγράφημα του πατριάρχη [[Πατριάρχης Γρηγόριος Ζ΄|Γρηγορίου Ζ΄]] της [[23 Φεβρουαρίου]] [[1924]], το οποίο ανέφερε: «Συνοδική αποφάσει ενεκρίθη οριστικώς προσαρμογή εορτολογίου και πολιτικού ημερολογίου από 10ης προσεχούς Μαρτίου». Έτσι την [[10 Μαρτίου|10η Μαρτίου]] [[1924]] εισήχθη το Γρηγοριανό ημερολόγιο στη χώρα μας και για εκκλησιαστική χρήση και η μέρα αυτή υπολογίστηκε σαν [[23 Μαρτίου]].

 

 

Ωστόσο, όλα τα παραπάνω αφορούν σε πολιτικές υιοθεσίες του ημερολογίου - καμία από τις εθνικές εκκλησίες (στην ελληνική ήδη αναφερθήκαμε) δεν το αποδέχτηκαν. Αντίθετα, ένα [[Ορθόδοξο Πασχάλιο|Αναθεωρημένο Ιουλιανό ημερολόγιο]] προτάθηκε τον Μάιο του 1923 που παρέλειψε 13 ημέρες το 1923 και χρησιμοποίησε διαφορετικό κανόνα για τα δίσεκτα έτη το οποίο έχει το ίδιο πρακτικό αποτέλεσμα με το Γρηγοριανό μέχρι και το έτος [[2800]]. Οι [[Ορθοδοξία|ορθόδοξες]] εκκλησίες της [[Βουλγαρία]]ς, της [[Ρουμανία]]ς, της [[Πολωνία]]ς και μερικών ακόμα της Ανατολικής [[Μεσόγειος|Μεσογείου]] (της [[Κωνσταντινούπολη]]ς, της [[Αλεξάνδρεια]]ς, της [[Αντιόχεια]]ς και της [[Κύπρος|Κύπρου]]), υιοθέτησαν το Αναθεωρημένο Ιουλιανό, και άρα οι [[Νεοημερολογίτες]] αυτοί θα γιορτάζουν την [[Χριστούγεννα|Γέννηση]] μαζί με τις Δυτικές εκκλησίες την 25η Δεκεμβρίου μέχρι και το 2800.