Φιλελεύθερος συντηρητισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
Ο '''φιλελεύθερος συντηρητισμός''' είναι μία παραλλαγή της ιδεολογίας του [[Συντηρητισμός|συντηρητισμού]] όπου αυτός συνδυάζει κλασικές και παραδοσιακές συντηρητικές αξίες με φιλελεύθερες ιδέες, ειδικότερα σε οικονομικά ζητήματα ([[ελεύθερη αγορά]]). Οι οπαδοί του, αν και δεν υπογραμμίζουν γενικότερα την ιδέα του ατόμου, μπορεί να θεωρηθούν φιλελεύθεροι και χαρακτηρίζονται ως ''φιλελεύθερα συντηρητικοί''. Από την άλλη, οι αυτοαποκαλούμενοι ''συντηρητικά φιλελεύθεροι'' εμμένουν σε φιλελεύθερες οικονομικές ιδέες. Παρότι οι δύο έννοιες, του «συντηρητισμού» και του «φιλελευθερισμού», είχαν διαφορετικές σημασίες, με την πάροδο του χρόνου και σε όλες τις χώρες ο όρος '''φιλελεύθερος συντηρητισμός''' έχει χρησιμοποιηθεί σε αρκετές διαφορετικές περιπτώσεις. Αυτός έρχεται σε αντίθεση με τον [[Κλασικός φιλελευθερισμός|κλασικό φιλελευθερισμό]] και ιδιαίτερα με τον αριστοκρατικού τύπου συντηρητισμό, ο οποίος απορρίπτει την αρχή της ισότητας ως κάτι ασύμφωνο με την ανθρώπινη φύση, τονίζοντας ταυτόχρονα την ''ιδέα της φυσικής ανισότητας''.
 
Με το πέρας των ετών, η συντηρητική ιδεολογία στις δημοκρατικές χώρες «αγκάλιασε» και υιοθέτησε τυπικούς φιλελεύθερους θεσμούς, όπως το [[κράτος δικαίου]], την [[ατομική ιδιοκτησία]], την ελεύθερη οικονομία της αγοράς κ.α. Το φιλελεύθερο στοιχείο του φιλελεύθερου συντηρητισμού δεν έγινε συναινετικό από την πλευρά του [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστικού]] στρατοπέδου. Σήμερα, ο φιλελεύθερος συντηρητισμός έχει προσλάβει λανθασμένα από πολλούς την επικεφαλίδαέννοια του [[Νεοφιλελευθερισμός|νεοφιλελευθερισμού]], τόσο σε ακαδημαϊκό όσο και σε λαϊκό επίπεδο. Κατατάσσεται στον ευρύτερο χώρο της [[Κεντροδεξιά|κεντροδεξιάς]]. Συγκρινόμενος με τις παραδοσιακές πολιτικές της κεντροδεξιάς, όπως αυτές υποστηρίζονται κατά κύριο λόγο από τα [[Χριστιανοδημοκρατία|χριστιανοδημοκρατικά]] κόμματα, ο φιλελεύθερος συντηρητισμός δίνει λιγότερη έμφαση στις παραδόσεις και περισσότερη στην ελεύθερη οικονομία, ευνοώντας χαμηλούς φόρους και σχετικά ελάχιστη κρατική παρέμβαση.