Κρέας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 79.130.56.181 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρή...
Ο ΑΝΘΡΩΠΟς ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΕΑς
Γραμμή 9:
== Διάκριση και θρησκευτική χρήση ==
Ένας ορισμός που αναφέρεται στο κρέας, χωρίς όμως συμπεριλαμβάνει τα ψάρια κατά τα τελευταία εκατό χρόνια, έχει θρησκευτικές επιρροές. Η διάκριση μεταξύ των ψαριών και του κρέατος είναι κωδικοποιημένη από το Εβραϊκό διαιτητικό δίκαιο "kashrut", σχετικά με την ανάμειξη του [[γάλα|γάλακτος]] και του κρέατος, χωρίς όμως να απαγορεύει την ανάμειξη του γάλακτος και των ιχθύων. Η σύγχρονη Εβραϊκή νομική πρακτική (Halakha) για το kashrut κατατάσσει τη σάρκα των θηλαστικών και των πτηνών ως κρέας. Τα ψάρια δεν θεωρούνται κρέας, ούτε γαλακτοκομικά τρόφιμα. Η Καθολική δίαιτα που περιορίζει την κατανάλωση κρέατος κατά την Παρασκευή δεν ισχύει για το μαγείρεμα και την κατανάλωση των ψαριών.
 
= '''''Ο Άνθρωπος Και Το Κρέας''''' =
O "Iκανός Άνθρωπος" και τα ψοφίμια. Tα πρώτα κοφτερά εργαλεία για να αποσπά τις σάρκες. "Xόμο εργκάστερ", ο πρώτος κυνηγός. Aπεικονίσεις ζώων στα σπήλαια. H λατρεία του Tαύρου. Δίας και Iώ.
 
Γράφει ο PASCAL PICQ
παλαιοανθρωπολόγος
 
H ΦΑΝΤΑΣΙΑ μάς κάνει να πιστεύουμε ότι το κρέας παίζει αποφασιστικό ρόλο στη ζωή μας, καμιά φορά δυσανάλογο με την πραγματική θρεπτική αξία του. Και αυτό είναι τόσο αληθινό ώστε οι μελετητές της προϊστορίας έδωσαν την εντύπωση ότι οι πρώτοι άνθρωποι τρέφονταν μόνο με θηράματα, ενώ η διατροφή τους βασιζόταν ευρύτατα στα φυτά. Το κρέας απέκτησε σημαντικότερη θρεπτική αξία όταν ο Homo Erectus, ο Όρθιος Άνθρωπος, εδώ και περισσότερα από ένα εκατομμύριο χρόνια, εγκαταστάθηκε στις δικές μας εύκρατες περιοχές, όπου οι εντονότερες αντιθέσεις των εποχών προκαλούν μείωση των φυσικών πόρων. Κατά τη διάρκεια της νεολιθικής επανάστασης, στην Εγγύς και στη Μέση Ανατολή κι έπειτα στην Ευρώπη, επικράτησε η εκτροφή του χοίρου, του προβάτου και του βοδιού των οποίων το κρέας αποτελεί πάντα τη βάση της κρεωφαγίας μας. Ο πολιτισμός μας είναι στενά συνδεδεμένος με αυτό το γεγονός. Έτσι το άλφα, -Α-, πρώτο γράμμα του φοινικικού, κρητικού, ελληνικού ή λατινικού αλφαβήτου, παριστάνει ένα κεφάλι βοδιού που σιγά σιγά έκανε στροφή 180 μοιρών. Εκτός αυτού, η κατανάλωση του κρέατος προσδιορίζει μια θεμελιώδη ιδιοποίηση ενός "ζωντανού όντος" το οποίο ο άνθρωπος πρέπει να μοιρασθεί με τους θεούς με τακτικές θυσίες. Τέλος, το κρέας έχει και συμβολική σημασία ταυτότητας: αποδεικνύει τη δική μας "ζωντανή" υπόσταση.
Έως το τέλος του Μεσαίωνα η κατανάλωση βοδιού, μοσχαριού, αρνιού ή κοτόπουλου αποτελούσε εξαίρεση: το γουρούνι, σύμβολο αφθονίας, που "όλα τα μέρη του τρώγονται", αποτελούσε τότε τη συνηθισμένη λαϊκή τροφή στη Δυτική Ευρώπη. Η κατάσταση άλλαξε τον 19ο αιώνα, όταν το βοδινό κρέας με τη μορφή βρασμένου φαγητού γενικεύθηκε σιγά σιγά και βρήκε θέση στα πιάτα μας, προτού επικρατήσουν τα ψητά της σχάρας.
Η κρίση που περνάει σήμερα η διατροφή μας με κρέας, που είναι πια επικίνδυνη, μας διδάσκει πολλά. Δείχνει την αυξανόμενη εκβιομηχάνιση του κόσμου μας και την ανατροπή των αξιών. Στο παλιό αγροτικό σύστημα, τα εκτρεφόμενα ζώα ανήκαν στην οικογένεια, είχαν μια ιστορία που την ήξεραν όλοι, καθώς εγγύηση για την ποιότητά τους ήταν η κοντινή αγροικία που βρισκόταν μέσα στον καθημερινό ορίζοντά μας. Ήταν το καθησυχαστικό στοιχείο της ταυτότητας: όλοι ήξεραν τι έτρωγαν.
 
Στο σύγχρονο βιομηχανοποιημένο σύστημα διατροφής που επικράτησε στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα και που επέτρεψε την αύξηση της κατ' άτομον κατανάλωσης κρέατος, τα εκτρεφόμενα ζώα είναι απλώς μια πρώτη ύλη που "παράγεται" σε πραγματικά βιολογικά εργοστάσια. Το κρέας έγινε μια απόμακρη τροφή, μεταποιημένη από μια τεχνολογία που προκαλεί την συνεχώς αυξανόμενη υποψία για το τι τρώμε. Το χάμπουργκερ, κρέας διπλά επεξεργασμένο και άγνωστης προέλευσης, παράγεται στα "φαστ φουντ" τα οποία εφαρμόζουν στο επάγγελμα του εστιάτορα τις αρχές του ταιυλορισμού (επιστημονικής οργάνωσης της εργασίας) και είναι ένα από τα συμβολικά στοιχεία αυτής της καχυποψίας.
Η σύγχρονη επιδημία των τρελών αγελάδων μετέβαλε την υποψία σε τρόμο. Η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια, δηλαδή η ασθένεια των βοοειδών που τρέφονται βιομηχανικά με ζωικά άλευρα, προκαλεί τον θάνατο εξαιτίας του εκφυλισμού του κεντρικού νευρικού συστήματος. Ανήκει ασφαλώς στην ίδια κατηγορία με την τρομώδη παράλυση των προβάτων, που ήταν ήδη γνωστή από τον 17ο αιώνα. Αλλά, από το 1996 και μετά, ξέρουμε ότι αυτή η ασθένεια είναι δυνατό να μεταδοθεί στον άνθρωπο και ότι το βοδινό κρέας, σε μια συμβολική αντιστροφή, μπορεί να γίνει θανατηφόρο. Και ενώ η υποψία επεκτείνεται και στα πρόβατα, οι πρόσφατες προσπάθειες ιχνοσκόπησης των προϊόντων του κρέατος, η εξάπλωση των αναγνωρισμένων διακριτικών σημάτων και των βιολογικών καλλιεργειών θα μας βοηθήσουν ίσως να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση να ξαναγίνουμε ειρηνικοί καταναλωτές τροφών που μας είναι οικείες αντί να παραμείνουμε αγχωμένοι καταναλωτές ανώνυμων κρεάτων.
 
 
ΣΤΗ δεκαετία του 1960, ο άνθρωπος-κυνηγός ήταν το πρότυπο με το οποίο οι μελετητές εξηγούσαν τις καταβολές μας, εκείνη την κρίσιμη στιγμή που μας ελευθέρωσε από το πιθηκοειδές παρελθόν μας. Αυτοί που δεν ήταν ακόμη άνθρωποι έμαθαν να αμύνονται. Στην αρχή υιοθέτησαν την όρθια στάση. Έπειτα, με τα χέρια ελεύθερα πια, άρπαζαν κλαδιά, τα έκαναν ρόπαλα και πετούσαν πέτρες έχοντας αντιληφθεί ότι η καλύτερη άμυνα ήταν η επίθεση. Στην αρχή σκότωναν για να σώσουν τη ζωή τους. Γρήγορα όμως έμαθαν να σκοτώνουν για να ζήσουν. Οι άνθρωποι μεταβλήθηκαν σε φονικούς πιθήκους. Διεκδικούσαν τα θηράματα από τα σαρκοβόρα και σε λίγο άρχισαν να κυνηγούν για δικό τους λογαριασμό. Στο εξής, η κοινωνική οργάνωση άρχισε να περιστρέφεται γύρω από τις δραστηριότητές τους ως οπλισμένων κυνηγών.
Το κρέας είναι μια παλιά οικογενειακή ιστορία. Υποθέτουμε ότι δεν ήταν τυχαίο το ότι η περίφημη "Λούσυ" και οι άλλοι Αυστραλοπίθηκοι που ζούσαν στις δενδρώδεις σαβάνες της Αφρικής πριν από τέσσερα και τρία εκατομμύρια χρόνια δεν έτρωγαν κρέας. Βέβαια, όταν βλέπουμε τα δόντια τους που ήταν φτιαγμένα για να μασούν τους πιο σκληρούς καρπούς -καρύδια, όσπρια της σαβάνας, βολβούς, ρίζες, ριζοειδείς βλαστούς- ανακαλύπτουμε μια εντυπωσιακή μηχανή μάσησης. Χάρη στη μελέτη ισοτοπικών δειγμάτων του διατροφικού συστήματος που παρουσιάζονται στα οστά τους, διαπιστώνουμε ότι ήταν χορτοφάγοι αλλά με μια παμφάγο διάθεση εξαιτίας της μερικής κατανάλωσης θηραμάτων. Όπως οι χιμπατζήδες, έτσι κι αυτοί, πρόσφεραν στον εαυτό τους "μεζεδάκια" από κρέας. Έπειτα, οι καιροί άλλαξαν.
Η Γη γνώρισε τα πρώτα ρίγη των παγετώνων πριν από 2,8 και 2,5 εκατομμύρια χρόνια. Αυτές οι ψυχρές περίοδοι προκάλεσαν ξηρασία στην Αφρική. Οι δενδρώδεις σαβάνες αραίωσαν. Οι Αυστραλοπίθηκοι εξαφανίσθηκαν και άφησαν τη θέση τους στους Παρανθρώπους, που ονομάζονται επίσης "Ρωμαλέοι Αυστραλοπίθηκοι" εξαιτίας των τεράστιων σιαγόνων τους, αλλά και στους πρώτους ανθρώπους. Από εκείνη την εποχή κιόλας εμφανίσθηκαν τα πρώτα εργαλεία πελεκημένης πέτρας μαζί με οστά μεγάλων χορτοφάγων ζώων. Πρόκειται για κοφτερά θραύσματα πυριτόλιθου σαν ξυραφάκια, καταπληκτικά για την απόσπαση σάρκας. Υπάρχουν επίσης κοπίδια, χαλίκια ή ογκόλιθοι από τους οποίους αφαιρέθηκαν ένα ή δύο κομμάτια που χρησίμευαν για τη συντριβή κρανίων ή μεγάλων οστών. Είναι φανερό ότι πρόκειται εδώ για ενέργειες των πρώτων ανθρώπων. Αλλά οι Παράνθρωποι ήταν κι αυτοί καλεσμένοι στο δείπνο. Πρόσφατα βρέθηκαν τα λείψανα ενός από τους εξαδέλφους μας με τα μεγάλα δόντια δίπλα σε εργαλεία και σε οστά αντιλόπης ή αλόγων με σημάδια διαμελισμού. Επομένως, ολόκληρο το σόι έτρωγε κρέας. Το ερώτημα είναι από πότε το κρέας εισάγεται στη στρατηγική επιβίωσης των προγόνων μας. Άλλο είναι το να τρως κρέας, αφού πρώτα πιάσεις την αντιλόπη, ή να τσιμπολογάς ένα φρέσκο κουφάρι, και άλλο το να κάνεις αυτή την πράξη τρόπο ζωής. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι του είδους Homo Habilis (Ικανός Άνθρωπος) που έζησαν εδώ και δύο εκατομμύρια χρόνια ήταν οι πρώτοι πραγματικά ικανοί να τεμαχίζουν κρέατα. Σαν τους χιμπατζήδες κυνηγούσαν κι αυτοί μικρά θηράματα. Αλλά εξασφάλιζαν τη διατροφή τους τρώγοντας ψοφίμια. Αυτοί οι άνθρωποι με το μικρό ανάστημα, μόλις πάνω από 1,30 μ. και εξαρτημένοι ακόμη από τα δέντρα, ήταν μάλλον ανίκανοι να σκοτώσουν ελέφαντες, ρινόκερους ή ιπποπόταμους. Αντίθετα, βρίσκουμε εργαλεία τους δίπλα σε σκελετούς τέτοιων ζώων και ίχνη επεμβάσεως στα κόκαλά τους.
 
 
'''''Τώρα πληρώνουμε...'''''
 
Αυτή η περιγραφή της ζωής των πρώτων ανθρώπων είναι ισχυρό πλήγμα για τον εγωισμό μας. Όμως έτσι ενεργούμε πάντα. Σπάνια σκοτώνουμε εμείς οι ίδιοι τα ζώα των οποίων τρώμε το κρέας. Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα πληρώνουμε. Και όπως οι πρώτοι άνθρωποι, πρέπει να προσέχουμε την ημερομηνία λήξης του προϊόντος. Παρατηρήσεις που έγιναν στην αφρικανική γη δείχνουν ότι τα ψοφίμια των μεγάλων χορτοφάγων ζώων αποσυντίθενται γρήγορα σε ένα άδενδρο περιβάλλον. Αντίθετα, σε δενδρώδες περιβάλλον, εκεί όπου ζούσαν ο πρώτοι άνθρωποι, η ποιότητα της σάρκας διατηρείται επί πολλές ημέρες. Σε ένα παρόμοιο περιβάλλον, πολλά ζώα πήγαιναν να πεθάνουν. Κατά κάποιο τρόπο, οι εκπρόσωποι του είδους Homo Habilis τα έβρισκαν έτοιμα για φάγωμα, δεδομένου μάλιστα ότι η πανίδα εκείνης της εποχής ήταν πολύ πιο άφθονη. Βέβαια η πρόσβαση στα κουφάρια δεν ήταν τόσο εύκολη εξαιτίας των άλλων φίλων του φρέσκου κρέατος. Εδώ οι πρώτοι άνθρωποι αποδεικνύονται πράγματι ικανοί. Χάρη στα εργαλεία τους, κατανάλωναν επιτόπου ό,τι δεν μπορούσε να μεταφερθεί, π.χ. το μυαλό, και αποσπούσαν μεγάλα κομμάτια, τα οποία έπαιρναν μαζί τους σε πιο ήσυχα μέρη. Εκεί, αφαιρούσαν τις σάρκες και έσπαζαν τα μεγάλα κόκαλα για να πάρουν το μεδούλι. Το κρέας απαιτεί μια πολυσύνθετη κοινωνική οργάνωση του περιβάλλοντος και των πόρων του.
Η εποχή των πραγματικών κυνηγών ήρθε πριν από 1,8 εκατομμύρια χρόνια με τους Homo Ergaster. Ήταν ψηλοί, εύσωμοι, ανθεκτικοί, γρήγοροι και επιδέξιοι. Ήταν ικανοί να σκοτώσουν ζώα κάθε μεγέθους. Εξάλλου το κρέας είναι η μόνη τροφή που βρίσκει κανείς σε όλα τα πλάτη της Γης και σε όλες τις εποχές του χρόνου. Χωρίς το κυνήγι και χωρίς το κρέας θα ήμασταν ακόμη θλιβεροί ανθρωπίδες των τροπικών. Το ζώο, που στην αρχή ήταν πηγή επιβίωσης, εισέβαλε στο ανθρώπινο πνεύμα και έθρεψε τους μύθους συμμετέχοντας στις καταβολές και στην κατανόηση του κόσμου. Η επεξεργασία των δοξασιών γύρω από το ζώο εκυοφορείτο στο μυαλό του ανθρώπου ήδη πριν από πάρα πολύ καιρό, πριν από πολλές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Αλλά οι πιο παλιές γνωστές αναπαραστάσεις του κόσμου εκφράσθηκαν μέσω της τέχνης 40.000 χρόνια προ Χριστού. Αποδίδουμε αυτή τη συμβολική επανάσταση στους ανθρώπους του Κρο Μανιόν. Αλλά έτσι ξεχνούμε ότι οι τελευταίοι άνθρωποι του Νεάντερνταλ κατασκεύαζαν στολίδια με κυνόδοντες πολικής αλεπούς ή λύκου. Εξάλλου όλα τα φθαρτά υποστηρίγματα καταστράφηκαν και χάθηκαν. Όμως ο άνθρωπος της Κρο Μανιόν, δηλαδή εμείς, συνυπήρχε με περισσότερα από ένα ζώα και ένιωθε την ανάγκη να το εκφράσει με την ποικιλία των σχημάτων.
 
 
'''''Πρώτες εκδηλώσεις της τέχνης'''''
 
Πληθυσμοί της Κεντρικής Ευρώπης σμίλεψαν ειδώλια που παριστάνουν ζώα και άλλα που συνδυάζουν κορμιά ανθρώπων με κεφάλια, πόδια ή ακόμη και ουρές ζώων 35.000 και 30.000 χρόνια π.Χ. Πιο δυτικά, ζωγράφισαν ένα παρόμοιο μυθικό σύνολο ζώων στο σπήλαιο του Σωβέ στη Νότια Γαλλία: λιοντάρια, ρινόκερους, αρκούδες, μαμούθ. Αυτή η τέχνη εξελίχθηκε. Χιλιάδες χρόνια αργότερα, δηλαδή 17.000 χρόνια π.Χ., άλλοι καλλιτέχνες, τόσο οι Κρο Μανιόν όσο και οι άνθρωποι του Σωβέ, ζωγράφιζαν βίσονες, ελάφια, άλογα, ενώ τα επικίνδυνα ζώα εκτοπίζονταν μέσα στις κοιλότητες. Τα θέματα άλλαξαν όπως και η τεχνοτροπία. Όμως δεν είναι πια αναπαράσταση ζώων. Οι νατουραλιστικές σκηνές που δείχνουν ζώα σε πραγματικές καταστάσεις -συγκρούσεις, ζευγαρώματα, θηλασμό, τρέξιμο- είναι σπάνιες. Κανένα στοιχείο τοπίου δεν εμφανίζεται ποτέ. Η επιλογή των ζώων, οι συνθέσεις και το ύφος χρησιμοποιούν το ζώο σαν εκφραστή του κόσμου των προϊστορικών κοινωνιών. Οι προσπάθειες ερμηνείας αυτής της τέχνης θυμίζουν μαγικές ιεροτελεστίες για να ευνοηθεί το κυνήγι, άλλες θυμίζουν τον σαμανισμό ή ακόμη μια δυαδική σεξουαλική θεώρηση του σύμπαντος. Ένα είναι βέβαιο: το ζώο αποκτά συμβολική διάσταση.
Προς το τέλος της περιόδου των παγετώνων, πολλοί πολιτισμοί αναπτύχθηκαν γύρω από μερικά ζώα. Ο πολιτισμός του μαμούθ κάλυπτε όλη την Ευρασία από την Κεντρική Ευρώπη ως τη Σιβηρία. Ο πολιτισμός του ταράνδου κατέφυγε στη Βόρεια Ευρώπη. Αργότερα θα ερχόταν ο πολιτισμός του βίσονα στις μεγάλες πεδιάδες της Αμερικής. Ήδη από εκείνη την εποχή, μερικοί λαοί ακολουθούσαν τα μεγάλα κοπάδια δημιουργώντας μια οικονομία αλληλένδετη με τα ακόμη άγρια ζώα. Πιο πρόσφατα πάλι, ορισμένοι λαοί διατήρησαν αυτό τον τρόπο ζωής με τα εξημερωμένα ζώα - τα γιακ στο Θιβέτ, τα άλογα στη Μογγολία, τα βόδια στις μεγάλες πεδιάδες της Αφρικής. Αυτοί οι λαοί κατανάλωναν λίγο κρέας εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις. Οι Μασάι της Αφρικής ικανοποιούνταν συχνότερα με πηγμένο γάλα και με το αίμα που συνέλεγαν από τη σφαγίτιδα φλέβα. Αυτοί οι πολιτισμοί προανήγγελλαν τους μεγάλους πολιτισμούς που όλοι εξημέρωσαν ζώα και επινόησαν τις θυσίες.
 
 
'''''Πρώτο το σκυλί'''''
 
Τα παλαιότερα λείψανα μόνιμης εγκατάστασης και εξημέρωσης ζώων εμφανίσθηκαν στη Μέση Ανατολή μετά τους τελευταίους παγετώνες, 12.000 χρόνια π.Χ. Το πρώτο εξημερωμένο ζώο είναι το σκυλί, έπειτα έρχονται τα πρόβατα, οι κατσίκες και τα βόδια περί το 10.000 π.Χ. Γύρω στο 9.000 π.Χ. ήρθε η σειρά των χοίρων και περί το 6.000 π.Χ. του αλόγου. Αυτά τα παραδείγματα αναφέρονται μόνο σε ζώα που είναι ακόμη εξημερωμένα σήμερα και στο δυτικό μέρος της Ευρασίας. Αλλού είναι τα γιακ, οι καμήλες, τα λάμα... Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι προσπάθησαν να εξημερώσουν εκατοντάδες είδη, από τον μεταξοσκώληκα μέχρι τον ελέφαντα, περνώντας από τους πιθήκους, τα τρωκτικά και τα πτηνά. Αυτά τα ζώα εκτρέφονταν λιγότερο για το κρέας τους και περισσότερο για τα παράγωγά τους (γάλα, αίμα, αυγά κ.λπ.). Ουσιαστικά, το κρέας προερχόταν κυρίως και για πολύ καιρό ακόμη από το κυνήγι μη εξημερωμένων ζώων. Σκότωναν ένα εξημερωμένο ζώο μόνο σε πολύ επίσημες περιστάσεις. Οι σύγχρονες κοινωνίες ξέχασαν πολύ γρήγορα τι χρωστούν στο άλογο. Πολύ λίγες ευρωπαϊκές χώρες καταναλώνουν κρέας αλόγου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθεί να είναι ταμπού.
Οι κοινωνίες που αναπτύχθηκαν ανάμεσα στα τέλη της προϊστορίας και στις αρχές των μεγάλων πολιτισμών μόνιμης εγκατάστασης, ιεροποίησαν τα ζώα. Ως προς αυτό, ο αρχαιότερος και ο πλουσιότερος πολιτισμός είναι ο αιγυπτιακός. Έπειτα οι ζωόμορφες θεότητες έδωσαν τελικά τη θέση τους στις ανθρωπόμορφες και, μετά το επεισόδιο του χρυσού μόσχου, στον ένα και μοναδικό Θεό. Το ζώο που συμβολίζει περισσότερο την εξέλιξη αυτών των δοξασιών είναι το βόδι. Το πέρασμα από τον βίσονα στον ταύρο, έπειτα από τον ταύρο στο βόδι, δείχνει την υποβάθμιση του καθεστώτος του ζώου σε σχέση με την κατανάλωση κρέατος.
Ο μεσογειακός πολιτισμός έζησε στον "αστερισμό" του ταύρου ως τη στιγμή που κυριάρχησε ο χριστιανισμός. Οι αρχαιότερες ενδείξεις εξημέρωσης του βίσονα βρίσκονται στο Τσατάλ Χουγιούκ, στους πρόποδες του όρους Ταύρου στη Μικρά Ασία. Οι λόγοι εξημέρωσης ενός τόσο τρομερού ζώου είναι θρησκευτικοί. Κάθε σπίτι αυτού του μεγάλου χωριού είχε ένα βωμό στολισμένο με κέρατα ταύρου, φυσικά ή από πηλό. Στη νότια άκρη της Μεσογείου, οι ιερείς της Μέμφιδας στην Αίγυπτο εξέτρεφαν μεγάλους άσπρους ταύρους. Λάτρευαν τον Άπι, ένα θεό με κεφάλι βοδιού. Καμιά φορά εμφανίζεται με έναν ηλιακό δίσκο ανάμεσα στα κέρατα και είναι αγγελιαφόρος του θεού Ρα. Υπάρχει επίσης η Άθωρ, θεά του έρωτα, της χαράς και της μουσικής. Πότε παριστάνεται σαν αγελάδα και πότε σαν όμορφη νέα γυναίκα με κεφάλι αγελάδας η οποία φέρει ανάμεσα στα κέρατά της, που έχουν σχήμα λύρας, τον ηλιακό δίσκο. Είναι η προσωποποίηση του ουρανού. Αυτή τη σχέση ανάμεσα στην αγελάδα και στον ουρανό την ξαναβρίσκουμε στην αστρολογία. Εκείνη την εποχή ο άξονας περιστροφής της Γης ήταν προσανατολισμένος στον αστερισμό του Ταύρου. Όλοι οι πολιτισμοί της Αρχαιότητας ζούσαν υπό το σήμα του Ταύρου.
 
 
'''''Δίας και Ιώ'''''
 
Η ελληνική μυθολογία επινόησε ένα πάνθεο από ανθρωπόμορφους θεούς. Αλλά οι μύθοι ξαναβρίσκουν τον ταύρο και την αγελάδα να καλπάζουν ανάμεσα στον κόσμο των θεών και στον κόσμο των ανθρώπων. Η Αφροδίτη, θεά του έρωτα, συνδέεται με την Άθωρ. Ο Δίας, ο ακαταπόνητος εραστής, αποπλανά μια από τις ιέρειες της γυναίκας του Ήρας. Για να αποφύγει την οργή της συζύγου του μεταμορφώνει την ωραία Ιώ σε μια υπέροχη νεαρή αγελάδα. Η Ήρα δεν ξεγελάσθηκε και την υποχρέωσε σε μια ξέφρενη περιπλάνηση από την Ελλάδα ως την Αίγυπτο. Εκεί, ξαναβρέθηκε στον ουρανό. Το Ιόνιο Πέλαγος πήρε το όνομά του από την Ιώ. Στην πραγματικότητα, όλη η μεσογειακή λεκάνη πήρε το όνομά της από αυτήν, όπως ο Βόσπορος που σημαίνει "πέρασμα του βοός" Ο Δίας επίσης υπό μορφήν ταύρου απήγαγε την Ευρώπη. Μη ξεχνούμε επίσης τον φοβερό Μινώταυρο της Κρήτης, ούτε τον Μολώχ, τον τρομακτικό θεό των Χαναναίων, ή ακόμη τους φτερωτούς ταύρους της Μεσοποταμίας. Το επεισόδιο με τον "χρυσό μόσχο" της Βίβλου αποκαλύπτει τη δύναμη όλων αυτών των μύθων. Η τελευταία σημαντική λατρεία του ταύρου ήταν η λατρεία του Μίθρα. Προήλθε από τη Μέση Ανατολή και διαδόθηκε από τις ρωμαϊκές λεγεώνες. Η θυσία του ταύρου, το "ταυροβόλιον", είχε πολύ μεγάλη σημασία, όπως και οι εκατόμβες -στην κυριολεξία θυσία "εκατό βοδιών"- που έκαναν οι Έλληνες σε παλαιότερους καιρούς. Οι λατρείες που συνδέονταν με το βόδι αποτελούσαν πραγματική απειλή για την εξάπλωση του χριστιανισμού. Η χριστιανική εποχή άλλαξε σύμβολα. Εδώ και 2.000 χρόνια, ο άξονας των πόλων δείχνει τον αστερισμό των Ιχθύων. Ο ταύρος γίνεται ένα ήσυχο βόδι μέσα στον σταύλο. Οι μύθοι όμως δεν εξαφανίσθηκαν εντελώς και συνεχίζονται με τη λατρευτική θυσία της ταυρομαχίας. Στην Ευρώπη, ο βίσονας έμεινε για καιρό το φοβερότερο θηρίο. Η κυνηγετική του αξία ήταν ανάλογη με τη δύναμη αυτού του άρχοντα των δασών, που το ανάστημά του έφτανε ως τον ώμο ενός άνδρα και είχε φοβερά κέρατα. Αλλά ο τελευταίος άγριος βίσονας σκοτώθηκε το 1627 στο δάσος του Ζαντόροφ στην Πολωνία. Ο θάνατος του βίσονα έβαλε τέλος σε μια περιπέτεια τριών εκατομμυρίων χρόνων ανάμεσα στα βοοειδή και στους ανθρώπους. Ο θάνατος του τελευταίου βίσονα στην εποχή του ορθολογικού εγκαινιάζει τη ζοφερή μοίρα των ζώων, όπως την υπαγόρευσε ο άνθρωπος. Το ζώο γίνεται ένα είδος μηχανής κι έτσι ο άνθρωπος, που είναι λογικό ον, έχει το δικαίωμα να μετατρέψει το ζώο σε αντικείμενο. Το ζώο απομακρύνεται από τη ζωή μας και το κρέας δεν είναι πια παρά μια τροφή μεταξύ άλλων. Μηχανικοί και κτηνίατροι μετέτρεψαν το ζώο σε μια ομάδα ζωντανών πρωτεϊνών, σε ένα ζωντανό και χωρίς συνείδηση εργοστάσιο αφιερωμένο στην παραγωγή.
 
== Βιβλιογραφία ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Κρέας"