Μεσαίωνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Η μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού, η σμίκρυνση των μεγάλων αστικών κέντρων, οι επιδρομές και η μετακίνηση φύλων, οι οποίες ήδη είχαν ξεκινήσει από την Ύστερη Αρχαιότητα, συνεχίστηκαν στη διάρκεια του Πρώιμου Μεσαίωνα. Οι [[βάρβαροι]] επιδρομείς, κυρίως [[Γερμανικά φύλα]], δημιούργησαν νέα βασίλεια σε ό,τι απέμεινε από το Δυτικό Ρωμαϊκό Κράτος. Κατά τον 7^ο αιώνα μ.Χ., η [[Βόρεια Αφρική]] και η [[Μέση Ανατολή]], κάποτε κομμάτια του [[Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους]] βρέθηκαν υπό τον έλεγχο του [[Χαλιφάτο]]υ, μιας [[Ισλάμ|Ισλαμικής Αυτοκρατορίας]], μετά την ολοκλήρωση των κατακτήσεων του [[Μωάμεθ]] και των διαδόχων του. Παρόλο που έλαβαν χώρα σημαντικές αλλαγές στις κοινωνικές και πολιτικές δομές, η ρήξη με την Αρχαιότητα δεν υπήρξε ολοκληρωτική. Η ακόμη εκτενής [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]] επιβίωσε στην Ανατολή και παρέμεινε αξιοσημείωτη δύναμη. Το [[Νομοθεσία|νομικό της σύστημα]], ο [[Ιουστινιάνειος Κώδικας]], ανακαλύφθηκε εκ νέου στη Βόρεια Ιταλία το 1070 και κέρδισε μεγάλο θαυμασμό τους επόμενους αιώνες. Στη Δύση, τα περισσότερα βασίλεια απορρόφησαν τους λίγους διασωθέντες [[Ρωμαϊκό δίκαιο|ρωμαϊκούς θεσμούς]]. Τα [[Μοναστήρι (θρησκεία)|μοναστήρια]] δημιουργήθηκαν ενώ συνεχίζονταν οι εκστρατείες [[Χριστιανισμός|εκχριστιανισμού]] της [[Παγανισμός|παγανιστικής]] Ευρώπης. Οι [[Φράγκοι]], υπό την [[Δυναστεία των Καρολιδών|Καρολίγγεια Δυναστεία]], ίδρυσαν για σύντομο διάστημα, από τα τέλη του 8^ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 9^ου αιώνα, μια Αυτοκρατορία που κάλυπτε το μεγαλύτερο τμήμα της Δυτικής Ευρώπης. Η τελευταία τελικά υπέκυψε στις πιέσεις [[Εμφύλιος πόλεμος|εμφύλιων συγκρούσεων]] σε συνδυασμό με κατά το μάλλον ή ήττον πρόσκαιρες εισβολές από το εξωτερικό ([[Βίκινγκς]] από το Βορρά, [[Μαγυάροι]] από την Ανατολή και [[Σαρακηνοί]] από το Νότο) που την αποδυνάμωσαν και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις δημιουργίας νέων αυτοχθόνων κρατικών σχηματισμών.