Μηχανική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''μηχανική''', δηλαδή «η τέχνη των μηχανών», αποτελεί έναν ευρύ κλάδο της [[φυσική]]ς που ασχολείται με τατη συμπεριφορά των [[υλικό σώμα|φυσικάφυσικών σώματασωμάτων]], δηλαδή μεόταν την συμπεριφορά τους όταναυτά αλληλεπιδρούν με [[Δύναμη|δυνάμεις]] μεταξύ τους, τα αποτελέσματα της άσκησης των δυνάμεων αυτών, δηλαδή με τη [[κίνηση]], δηλαδή τους μηχανισμούς της αλλαγής της [[σχετική θέση|σχετικής θέσης]] με το [[χρόνος|χρόνο]] (και την τυχόν [[παραμόρφωση|παραμόρφωσή]] τους)<ref>[http://www.femto.com.ua/articles/part_1/2257.html ''Механика'' ] – Статья в Физической энциклопедии</ref>. Η επιστημονική αυτή ενασχόληση έχει τις ρίζες της στην [[Αρχαία Ελλάδα]], όπως τεκμηριώνουν τα αρχαία κείμενα του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] και του [[Αρχιμήδης|Αρχιμήδη]], που έχουν διασωθεί και ανευρεθεί<ref>Dugas, Rene. A History of Classical Mechanics. New York, NY: Dover Publications Inc, 1988, pg 19.</ref><ref>Rana, N.C., and Joag, P.S. Classical Mechanics. West Petal Nagar, New Delhi. Tata McGraw-Hill, 1991, pg 6.</ref><ref>Renn, J., Damerow, P., and McLaughlin, P. Aristotle, Archimedes, Euclid, and the Origin of Mechanics: The Prespective of Historical Epistemology. Berlin: Max Planck Institute for the History of Science, 2010, pg 1-2.</ref> (δείτε περισσότερες λεπτομέρειες παρακάτω, στην [[Μηχανική|Ιστορία της Κλασικής Μηχανικής]]). Κατά τις αρχές της Νεώτερης Περιόδου, επιστήμονες όπως ο [[Γαλιλαίος Γαλιλέι|Γαλιλαίος]], ο [[Γιοχάνες Κέπλερ|Κέπλερ]] και ιδιαίτερα ο [[Ισαάκ Νεύτων|Νεύτων]], οδήγησαν στην ίδρυση της αποκαλούμενης [[Κλασική μηχανική|Κλασικής Μηχανικής]]. Είναι ένας κλάδος της αντίστοιχης [[Κλασική Φυσική|Κλασικής Φυσικής]], που ασχολείται με σωματίδια που είτε είναι σε «ηρεμία» είτε κινούνται με (σχετικά) μικρή [[ταχύτητα]]. Η μηχανική μπορεί επίσης να οριστεί ως ένας κλάδος της Φυσικής που ασχολείται με την [[κίνηση]] και τη [[δύναμη]] ενός συγκεκριμένου αντικειμένου.

Η μηχανική ήταν ο πρώτος κλάδος της φυσικής. Αποτελεί μία μεγάλη πηγή γνώσης για τον φυσικό κόσμο. Επίσης αποτελεί κεντρικό μέρος της [[τεχνολογία]]ς., Δηλαδή:δηλαδή πώςτων νατεχνικών εφαρμόσουμεεφαρμογής αυτήαυτής τητης γνώσηγνώσης για σκοπούς χρήσιμους στον άνθρωπο. Με αυτή τη λογική ο κλάδος είναι συχνά γνωστός ως [[εφαρμοσμένη μηχανική]].

Ιστορικά, η κλασική μηχανική υπήρξε πρώτη, ενώ η κβαντομηχανική είναι μια σχετικά πρόσφατη ανακάλυψη. Η κλασική μηχανική είναι παλιότερη απ' τη γραπτή [[ιστορία]], αν και θεμελιώθηκε από τους νόμους κίνησης του Νεύτωνα στο κλασικό του έργο ''Principia Mathematica'', ενώ η κβαντομηχανική δεν εμφανίστηκε πρινανακαλύφθηκε το [[19001925]]. Και οι δύο θεωρείται ότι αποτελούν την πιο ασφαλή γνώση που υπάρχει για τον φυσικό κόσμο. Η κλασική μηχανική ειδικά συχνά θεωρείται ως ένα μοντέλο των αποκαλούμενων «επιστημών ακριβείας». Βασικές από την άποψη αυτή είναι η αμείλικτη χρήση των [[μαθηματικά|μαθηματικών]] σε θεωρίες, καθώς και τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζει και το [[πείραμα]] και για τη δημιουργία των θεωριών τους, αλλά και για την επιβεβαίωσή τους, με τη δοκιμή τους.

H κβαντική μηχανική είναι, τουλάχιστον επίσημα, ένα ευρύτερο πεδίο και μπορεί να φανεί ότι εμπεριέχει την κλασική μηχανική σαν έναν υποτομέα της, που εφαρμόζεται υπό περιορισμένες συνθήκες. Αν η σχετική επιστήμη ερμηνευτεί σωστά, δεν υπάρχει αντίθεση ή σύγκρουση μεταξύ των δύο εννοιών, με την κάθε μια να αναφέρεται σε συγκεκριμένες καταστάσεις. ΗΟι αντίστοιχες αρχές συμπεριφοράς στα συστήματα που περιγράφονται από τις κβαντικές θεωρίες και αναπαράγονται από την κλασική φυσική στο όριο των μεγάλων κβαντικών αριθμών. Η κβαντική μηχανική ξεπέρασε την κλασική στο θεμελιώδες επίπεδο και είναι απαραίτητη για την εξήγηση και της πρόβλεψη των διεργασιών σε μοριακό, ατομικό και υποατομικό επίπεδο. Ωστόσο, για μακροσκοπικές διεργασίες, η κλασική μηχανική είναι ικανή να λύσει προβλήματα που είναι αφάνταστα δύσκολα για την κβαντική μηχανική και συνεπώς παραμένει χρήσιμη και συχνά εφαρμοζόμενη. Οι σύγχρονες περιγραφές τέτοιων συμπεριφορών αρχίζουν με έναν προσεκτικό ορισμό τέτοιων μεγεθών, όπως η [[απόσταση (γεωμετρία)|απόσταση κίνησης]], ο [[χρόνος]], η [[ταχύτητα]], η [[επιτάχυνση]], η [[μάζα]] και η [[δύναμη]]. Ωστόσο, μέχρι πριν περίπου 400 χρόνια από σήμερα, η κίνηση εξηγούνταν από μια πολύ διαφορετική οπτική σκοπιά. Για παράδειγμα, ακολουθώντας τις ιδέες του αρχαίου έλληνα φιλοσόφου και επιστήμονα Αριστοτέλη, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι η πτώση ενός σώματος γίνεται επειδή η φυσική του θέση είναι στο έδαφος της [[Γη|Γης]]. Επίσης, θεωρούσαν ότι ο [[Ήλιος]], η [[Σελήνη]] και τα αστέρια ταξιδεύουν σε [[Κύκλος|κύκλους]] γύρω από τη Γη επειδή είναι στη φύση των ουράνιων σωμάτων να ταξιδεύουν σε τέλειους κύκλους.