Χριστόφορος Παπουλάκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{Πηγές|09|01|2010}}<br>

Ο '''Χριστόφορος Παπουλάκος (ή Παναγιωτόπουλος)''' ([[1770]]-[[1861]]) ήταν Έλληνας Ορθόδοξος μοναχός και κήρυκας.

 

Γεννήθηκε στο χωριό [[Άρμπουνας Αχαΐας|Άρμπουνα]] της επαρχίας [[Καλάβρυτα|Καλαβρύτων]] και αρχικά υπήρξε κρεοπώλης. Ήταν τελείως αγράμματος, όταν πήρε την απόφαση να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο. Αρχικά μόνασε στην [[Μονή Μεγάλου Σπηλαίου|Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου]], ενώ αργότερα ασκήτεψε σε καλύβι κοντά στο χωριό του. Έμεινε στην απομόνωση για περίπου 20 χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων έμαθε γραφή και ανάγνωση. Σε ηλικία 80 ετών πήρε την απόφαση να κηρύξει<ref>Γιανναράς 1992, σελ. 288</ref>. Η φήμη του διαδόθηκε γρήγορα, αφού είχε τον δικό του τρόπο να συνεπαίρνει το κοινό του. Κυρίως κήρυττε εναντίον της μοιχείας, της κλοπής και υπέρ της προσευχής. Μέσα από τα κηρύγματα του καυτηρίαζε την πολιτική της [[Όθων της Ελλάδας|Βαυαρικής]] διακυβέρνησης και την συγκατάβαση σε αυτήν της Συνόδου της Εκκλησίας. Παραπέμφθηκε ενώπιον του Επισκόπου Καλαβρύτων, ο οποίος τον επέπληξε και του ζήτησε να περιορίσει τα κηρύγματα του.

 

* [http://phdtheses.ekt.gr/eadd/handle/10442/1600 Θεώνη Σταθοπούλου, ''Το κίνημα του Παπουλάκου. Οι πολιτικές, κοινωνικές και θρησκευτικές διαστάσεις του''], Διδακτορική Διατριβή, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Γεωγραφίας και Πολιτικής, Αθήνα 1991

 

 

==Εξωτερικές συνδέσεις==