Στυλιανός Μανιδάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στο χωριό Πλάτανος του νομού Ηρακλείου της Κρήτης το 1896 και ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά του Αντωνίου και της Μαρίας Μανιδάκη. Ο πατέρας του Αντώνιος ήταν κτηματίας και ο δάσκαλος του χωριού.

 

Τις Γυμνασιακές του σπουδές τις πραγματοποίησε στο γυμνάσιο της Μπόμπιας, απ’ όπου πήρε απολυτήριο το 1913.

Στη συνέχεια φοίτησε στην σχολή Ευελπίδων από το έτος 1913 έως το έτος 1917 οπότε και αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού.

Μιλούσε άπταιστα Γαλλικά, πολύ καλά Αγγλικά καθώς και Ιταλικά. Ήταν λάτρης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, την οποία διάβαζε από το πρωτότυπο.

 

Έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία κατά τα έτη 1919/22 ως Λοχαγός, από την ημέρα της θριαμβευτικής αποβίβασης των ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη, μέχρι το τέλος.

Κατά την γερμανική εισβολή του Απριλίου 1941 ήταν επιτελάρχης της 7ης Μεραρχίας, η οποία συγκράτησε στην Ανατολική Μακεδονία επιτυχώς όλες τις γερμανικές επιθέσεις από οχυρωμένη θέση μέχρι την υπογραφή της ανακωχής.

Κατά τον εμφύλιο πόλεμο, διετέλεσε διαδοχικώς διευθυντής του Γραφείου Επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού, διοικητής της 41ης ταξιαρχίας και της 9ης Μεραρχίας, η οποία το 1947 κατέλαβε το Γράμμο μετά την πρώτη μάχη του Γράμμου. Το καλοκαίρι του έτους 1949, αν και ήταν μόνον υποστράτηγος αντί του προβλεπόμενου βαθμού αντιστρατήγου, ανέλαβε διοικητής του Β’ σώματος στρατού, το οποίο με αιφνιδιαστική ενέργεια τον Αύγουστο του έτους 1949 κέρδισε εντός 4 ημερών την καθοριστική για την εξέλιξη του εμφυλίου πολέμου μάχη του Βίτσι.

 

Από το έτος 1950 έως το έτος 1951 υπηρέτησε ως διοικητής πυροβολικού του Γ’ σώματος στρατού και διοικητής της Σχολής Ευελπίδων, όπου εισήγαγε επαναστατικές καινοτομίες διοίκησης και εκπαίδευσης.

Το 1951 ανέλαβε την διοίκηση του Γ’ σώματος στρατού.

Του απενεμήθη το ανώτατο παράσημο της χώρας Φοίνικας του Ταξιάρχη και Μεγαλόσταυρος του Σωτήρος. Επίσης, του απονεμήθηκε το ανώτατο Γαλλικό Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής (Legion d' Ηonneur).

 

9 Ιανουαρίου 1950 – 23 Μαρτίου 1950: Υφυπουργός Δημοσίας Τάξεως (Εκλογική Υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωάννη Θεοτόκη).

11 Ιανουαρίου 1956 -29.2.1956: Υφυπουργός Εσωτερικών/Δημόσιας Τάξεως (Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή).

Απεβίωσε την 31η Δεκεμβρίου 1975, ύστερα από νοσηλεία ενός μηνός στο ΝΙΜΙΤΣ.

 

Στις 4.1.1976 δημοσιεύτηκε στο «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» επικήδειο σημείωμα του Γ.Ι. Ιορδανίδη με το εξής περιεχόμενο:

«ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ