Αλφάβητο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ναι Ετικέτες: μεγάλη αφαίρεση Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:587:3A0B:D200:1DD2:E96B:B487:63B4 (συνεισφ.),... |
||
Γραμμή 39:
Η ιστορία ξεκινά το 2700 π.Χ. όταν οι [[Αιγύπτιοι]] δημιούργησαν ένα σύνολο 23 χαρακτήρων που παρίσταναν συλλαβικούς ήχους. Συλλαβές που διέφεραν μόνο κατά το φωνήεν τους, παριστάνονταν με το ίδιο σύμβολο. Τους χαρακτήρες αυτούς τους χρησιμοποίησαν ως οδηγό προφοράς για την ανάγνωση των ιδεογραμμάτων της γραφής τους καθώς και για να μεταγράφουν στην αιγυπτιακή γραφή ξένα ονόματα και ξένες λέξεις. Στην πορεία δημιουργίας της αλφαβητικής γραφής, πορεία που μπορεί να θεωρηθεί ότι ξεκινά με αυτό το γεγονός, οι ειδικοί ξεχωρίζουν δύο σημαντικά επιτεύγματα.
=== Τα πρώτα βήματα: Σφηνοειδής γραφή, Πρωτοσημιτικό, και Φοινικικό αλφάβητο ===
Με το πρώτο σύστημα γραφή να είναι η [[σφηνοειδής γραφή]], ο τόπος προέλευσης του πρώτου αλφαβήτου, το οποίο αποκαλείται [[πρωτοσημιτικό αλφάβητο|πρωτοσημιτικό]] είναι η περιοχή της [[Μέση Ανατολή|Μέσης Ανατολής]] που εκτείνεται από τη [[Χερσόνησος του Σινά|χερσόνησο του Σινά]] μέχρι τη βόρειο [[Συρία]]<ref>Culmas 1989, σ. 138.</ref> Για τον ακριβέστερο εντοπισμό του τόπου προέλευσης έχουν προταθεί, ανεπιτυχώς, διάφορες θεωρίες αλλά, προς το παρόν, πιο πιθανή φαίνεται η υπόθεση του Χανς Γιένσεν (Hans Jensen, 1969) ο οποίος προτείνει την ταυτόχρονη ανάπτυξη ανταγωνιστικών συστημάτων γραφής στην Παλαιστίνη και τη Συρία, στις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ., τα οποία άλλοτε εξελίχθηκαν ανεξάρτητα και άλλοτε αλληλoεπηρεάστηκαν κατά διάφορους βαθμούς.<ref name=Culmas141>Culmas 1989, σ. 141.</ref> Το πρωτοσημιτικό αλφάβητο ήταν συμφωνογραφικό: τα σύμβολά του παρίσταναν μόνο τα σύμφωνα και ο αναγνώστης φανταζόταν τα μεσολαβούντα φωνήεντα. Αποτελούσε σαφή πρόοδο σε σχέση με τις συλλαβικές γραφές, διότι το κάθε σύμβολό του δεν αντιστοιχούσε σε συλλαβή, αλλά σε φθόγγο. Με τον τρόπο αυτόν απαιτούνταν πολύ λιγότερα σύμβολα (ένα για κάθε σύμφωνο και όχι ένα για κάθε πιθανό συνδυασμό συμφώνου-φωνήεντος). Παραλλαγή αυτού του αλφαβήτου είναι το βορειοσημιτικό ([[Φοινικικό αλφάβητο|φοινικικό]]).
Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει με τις ευρωπαϊκές γλώσσες, στις σημιτικές γλώσσες η νέα γραφή δεν δημιουργούσε ιδιαιτέρως μεγάλη δυσκολία στην ανάγνωση. Στις σημιτικές γλώσσες [[φώνημα|φωνήματα]] που διαφέρουν μόνο κατά το φωνήεν τους οδηγούν συνήθως σε διαφορετικούς γραμματικούς τύπους της ίδιας βασικά γλωσσικής έννοιας και σπανίως μόνο σε ριζικά διαφορετική έννοια. Για παράδειγμα η λέξη ''ktb'' μπορεί να είναι ''katab'' =(αυτός) έγραψε, ''katabi'' = έγραψα, ''katebu'' = έγραψαν, ''ketob'' = γράφω, ''koteb'' = γραφή ή ''katub'' = γράφεται. Έτσι η δυσκολία της ανάγνωσης εντοπιζόταν κυρίως στην αναγνώριση του γραμματικού τύπου της λέξης και στην ανάγνωση άγνωστων ή νέων λέξεων. Το γεγονός αυτό δεν διευκόλυνε μεταξύ άλλων τη δημιουργία και εισαγωγή νέων λέξεων και νέων ειδικότερων όρων. Οι περισσότεροι χαρακτήρες των σημερινών αλφαβητικών γραφών έλκουν την καταγωγή τους, κυρίως μέσω του αραμαϊκού και του ελληνικού αλφαβήτου, από τα σύμβολα της φοινικικής γραφής.
Το 1952, ο ιστορικός Ignace Gelb<ref>Ignace Gelb. ''A study of writing: the foundations of grammatology'', University of Chicago Press, 1952.</ref> υποστήριξε ότι το αρχαιοελληνικό αλφάβητο χρησιμοποιεί μεν φοινικικούς χαρακτήρες αλλά είναι το πρώτο πραγματικό αλφάβητο (δηλ. γράμμα=φθόγγος) ενώ το φοινικικό και τα άλλα σημιτικά αλφάβητα που προηγήθηκαν είναι [[συλλαβάριο|συλλαβάρια]] (στα συλλαβάρια, κάθε χαρακτήρας αντιπροσωπεύει συγκεκριμένο συνδυασμό συμφώνου-φωνήεντος, δηλαδή συλλαβή). Η θέση αυτή στηρίχτηκε στην απουσία φωνηέντων, πλην ειδικών περιπτώσεων, στα σημιτικά αλφάβητα. Η άποψη αυτή έχει δεχτεί έντονη κριτική τα τελευταία χρόνια, ως μη λαμβάνουσα υπόψη την ιδιαιτερότητα των συμφώνων στις σημιτικές γλώσσες, μαζί με άλλα επιχειρήματα.<ref>Florian Coulmas. ''Writing systems. Αn introduction to their linguistic analysis'', Cambridge University Press, 2003, σ.113-114. ISBN 0-521-78737-8</ref><ref name = JSSS>Niklaus Shaeffer, ''Journal of the Simplified Spelling Society'', [http://www.spellingsociety.org/journals/j31/mixes.php J31, 2002/2, σελ. 31-34]. Ανακτήθηκε 28/1/2009</ref> Σύμφωνα με τον διακεκριμένο γλωσσολόγο και παλαιογράφο David Diringer:
<blockquote>Μερικοί ειδικοί πιστεύουν ότι, επειδή η βορειοσημιτική γραφή δεν περιέχει φωνήεντα, δεν μπορεί να θεωρηθεί πραγματικό αλφάβητο. Κατ' αυτούς, μόνο οι Έλληνες δημιούργησαν αλφαβητική γραφή. Αυτή η άποψη είναι λανθασμένη. Η βορειοσημιτική γραφή ήταν, από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής της, πραγματικό αλφάβητο, τουλάχιστον για τους [[Σημίτες]]. Δεν ήταν τέλεια. Αλλά κανένα αλφάβητο δεν έχει φτάσει, ακόμη, την τελειότητα.
<ref>Roy Harris. ''Rethinking writing'', Continuum International Publishing Group, 2001, σ. 130. ISBN 0-8264-5798-3. Πρόχειρη μετάφραση από το εξής κείμενο: "The Greek cause is not championed either by David Diringer, author of the best-known scholarly book on the history of the alphabet.
«''Some scholars believe that, as the North Semitic script did not posses vowels, it cannot be considered a true alphabet. Αccording to them, only the Greeks created an alphabetic writing. This opinion is errorneous. The North Semitic was from the first moment of its existense a true alphabet, at least from the Semitic point of view. It was not perfect. But perfection has not yet been reached by any alphabet''.»"</ref></blockquote>
Εκτός αυτού, πέντε αιώνες πριν το ελληνικό αλφάβητο, τρία μακρά και βραχέα φωνήεντα, τα /a, /i, /u υπήρχαν ήδη στο [[Σφηνοειδής γραφή|σφηνοειδές]] σημιτικό αλφάβητο της [[Ουγκαρίτ]], πράγμα που δείχνει ότι οι Έλληνες απλά βελτίωσαν σημαντικά μια ήδη υπάρχουσα ιδέα.<ref>Steven Roger Fischer. ''A history of writing'', Reaktion Books, 2004, σ. 124. ISBN 1-86189-167-9</ref>
=== Το τελικό βήμα: Το ελληνικό αλφάβητο ===
| |||