Γιώργος Γληνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Γεώργιος (Γιώργος) Γληνός''' (1895 - 5 Ιανουαρίου 1966)<ref>{{cite web|title=Γληνός Γιώργος|url=http://pandektis.ekt.gr/pandektis/handle/10442/63559|work=Πανδέκτης|publisher=Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών/ΕIE|accessdate=09.11.2015}}</ref> ήταν [[Έλληνας]] ηθοποιός του θεάτρου, ο οποίος εμφανίστηκε λίγο και στον κινηματογράφο. Διακρίθηκε σε ερμηνείες έργων τόσο του κινηματογράφουελαφρού, όσο και του νεώτερου δραματολογίου.

Γεννήθηκε στη [[Σμύρνη]] το [[1895]]. O πατέρας του, Αλέξανδρος, ήταν από την [[Άνδρος|Άνδρο]] ενώ η μητέρα του, Αικατερίνη, ήταν Σμυρνιά.<ref>[[#Σιδ1953|Σιδέρης (1953)]], σελ.50.</ref> Ενδιαφέρθηκε για το θέατρο από νεαρή ηλικία και από το 1912, ύστερα από μια επίσκεψη του θιάσου της [[Κυβέλη]]ς στη Σμύρνη, είχε πλέον κατασταλάξει στο ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός.<ref name="Σιδ-51">[[#Σιδ1953|Σιδέρης (1953)]], σελ.51.</ref> Η αντίδραση, όμως, του πατέρα του, είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει την πορεία του πάνω στο σανίδι πέντε χρόνια αργότερα, στις αρχές του 1917, παίζοντας σε μια κωμωδία του Μπισόν ([[:en:Alexandre Bisson|Alexandre Bisson]]).<ref name="Σιδ-51"/> Εντάχθηκε στο σχήμα του "Καλλιτεχνικού Θιάσου Σμύρνης", πρωταγωνιστώντας κυρίως σε οπερέτες ως τενόρος.<ref>[[#Παρ1961|Παραράς (1961)]], σελ.265.</ref> Το 1919 επισκέφθηκε την Αθήνα, λαμβάνοντας μέρος -μεταξύ άλλων- και σε παράσταση του [[Ο Βαφτιστικός|Βαφτιστικού]] του [[Θεόφραστος Σακελλαρίδης|Σακελλαρίδη]]. Τότε γνώρισε την [[Μαρίκα Κοτοπούλη]], η οποία τον πήρε μαζί της στο ανέβασμα μιας δραματικής κωμωδίας του Νικοντέμι ([[:en:Dario Niccodemi|Dario Niccodemi]], απομακρύνοντάς τον οριστικά από το ελαφρύ λυρικό θέατρο. Το 1920, λόγω του πολέμου, ο Γληνός, επέστρεψε στη Σμύρνη, όπου ως στρατιώτης εμφανίστηκε στο θέατρο, παίζοντας μεταξύ άλλων και στους ''Βρυκόλακες'' του [[Ερρίκος Ίψεν|Ίψεν]].<ref>[[#Σιδ1953|Σιδέρης (1953)]], σελ.52-53.</ref>

Ερχόμενος στην Ελλάδα μετά το τέλος της Μικρασιατικής Καταστροφής συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους όπως με τη [[Μαρίκατην Κοτοπούλη]] και την Ελεύθερη Σκηνή, την Κυβέλη, το [[Εθνικό Θέατρο]], τους Ενωμένους Καλλιτέχνες κ.άλ.

Διακρίθηκε κυρίως σε ερμηνείες έργων τόσο του ελαφρού, όσο και του νεώτερου δραματολογίου. Από τους σπουδαιότερους ρόλους που υποδύθηκε ξεχώρισαν του Πολωνίου στον ''Άμλετ'' και του Ιάγου στον ''Οθέλλο'', του [[Σαίξπηρ]], του Φιλίππου Β΄ στον ''Δον Κάρλο'', του [[Σίλλερ]], του Μεφιστοφελή στον ''Φάουστ'' του [[Γκαίτε]] κ.άλ. Εμφανίσθηκε επίσης και στον κινηματογράφο, υποδυόμενος τον Τάσο στην ταινία ''Γκόλφω'', από την οποία έγινε ευρύτερα γνωστός.