Πολυβινυλοχλωρίδιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Παραγωγή==

Το πολυβινυλοχλωρίδιο παράγεται με [[πολυμερισμός|πολυμερισμό]] του [[μονομερές|μονομερούς]] [[χλωραιθένιο|χλωροαιθενίου]] (VCM), όπως φαίνεται παρακάτω.<ref>{{Cite book|title= Plastics technology handbook | first= Manas | last=Chanda| first2= Salil K.|last2= Roy|publisher = CRC Press|year = 2006|pages=1–6|isbn = 978-0-8493-7039-7}}</ref>

 

Περίπου το 80% της παραγωγής παράγεται με πολυμερισμό αιωρήματος (suspension polymerization), το 12% με πολυμερισμό γαλακτώματος (Emulsion polymerization) και το 8% με πολυμερισμό μάζας (bulk polymerization). Οι πολυμερισμοί αιωρήματος διατίθενται για σωματίδια με μέση διάμετρο 100–180&nbsp;μm, ενώ ο πολυμερισμός γαλακτώματος δίνει πολύ μικρότερα σωματίδια με μέσο μέγεθος γύρω στα 0,2&nbsp;μm. Μονομερές βινυλοχλωριδίου (VCM) και νερό εισάγονται στον αντιδραστήρα καθώς και ο εκκινητής πολυμερισμού μαζί με άλλα πρόσθετα. Το δοχείο της αντίδρασης πρέπει να αντέχει την πίεση για να περιέχει το VCM. Τα περιεχόμενα του δοχείου της αντίδρασης αναμειγνύονται συνεχώς για να κρατηθούν σε αιώρηση και να εξασφαλίσουν ένα ομοιόμορφο μέγεθος σωματιδίων της ρητίνης PVC. Η αντίδραση είναι [[εξώθερμη αντίδραση|εξώθερμη]] και συνεπώς απαιτεί ψύξη. Επειδή μειώνεται ο όγκος κατά τη διάρκεια της αντίδρασης (το PVC είναι πιο πυκνό από το VCM), προστίθεται συνέχεια νερό στο μείγμα για να κρατηθεί σε αιώρηση.<ref name=ullmannPVC>M. W. Allsopp, G. Vianello, "Poly(Vinyl Chloride)" in ''Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry'', 2012, Wiley-VCH, Weinheim. {{DOI|10.1002/14356007.a21_717}}.</ref>