Ρενέ Ουίγκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ρενέ Ουίγκ''' ([[γαλλικά]]: ''René Huyghe'', 3 Μαΐου {{redwd|Αρράς|Q131329|Αρράς}} 1906 - 5 Φεβρουαρίου [[Παρίσι]] 1997) ήταν Γάλλος συγγραφέας του οποίου το κύριο έργο μελέτης ήταν η ψυχολογία και η φιλοσοφία της τέχνης. Επίσης διετέλεσε έφορος της πινακοθήκης στο [[μουσείο του Λούβρου]], καθηγητής στο {{redwd|Κολέγιο της Γαλλίας|Q202660|Κολέγιο της Γαλλίας}}, και μέλος της [[Γαλλική Ακαδημία]]ς. Ήταν ο πατέρας του συγγραφέα [[Φρανσουά-Μπερνάρ Ουίγκ]].<ref name=":0">{{en}} [https://dictionaryofarthistorians.org/huygher.htm Huyghe, René [Louis], Dictionary of Art Historians]</ref><ref name=":1">{{fr}} [http://www.academie-francaise.fr/les-immortels/rene-huyghe René HUYGHE, Académie française]</ref><ref>{{es}} [http://www.biografiasyvidas.com/biografia/h/huyghe.htm Biografia de René Huyghe, Biografias y Vidas]</ref>

Σπούδασε φιλοσοφία και αισθητική στο [[πανεπιστήμιο της Σορβόννης]] και τη {{redwd|σχολή του Λούβρου|Q273534|σχολή του Λούβρου}}. Έγινε έφορος της πινακοθήκης του Λούβρου το 1930, και μετέπειτα προήχθη σε αρχι-έφορο και καθηγητή στη σχολή του Λούβρου το 1936 ενώ ήταν μόνο 30 ετών. Ίδρυσε τις καλλιτεχνικές επιθεωρήσεις ''L’Amour de l’Art'' και ''Quadrige''. Ήταν από τους πρώτους στη Γαλλία που δημιούργησαν ταινίες σχετικά με την τέχνη, όπως την ταινία ''Rubens'' -με θέμα τον ζωγράφο [[Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς]]- η οποία και βραβεύτηκε στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας]].<ref name=":0" /><ref name=":1" />

Κατά τη διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β´ Παγκοσμίου Πολέμου]] οργάνωσε την μετακίνηση των πινάκων του Λούβρου προς στη μη κατεχόμενη από Γερμανούς ζώνη την οποία διαχειρίζονταν η [[Γαλλία του Βισύ|κυβέρνηση του Βισύ]], και ανέλαβε την προστασία τους έως την απελευθέρωση της Γαλλίας. Το 1950 εκλέχθηκε μέλος του {{redwd|Κολέγιο της Γαλλίας|Q202660|Κολεγίου της Γαλλίας}}, λαμβάνοντας την έδρα της ψυχολογίας των {{redwd|Πλαστικές τέχνες|Q1078913|πλαστικών τεχνών}}. Το 1974 ανέλαβε τη θέση του διευθυντή του {{redwd|Μουσείο Ζάκμαρτ-Αντρέ|Q1165526|μουσείου Ζάκμαρτ-Αντρέ}}. Επίσης έγινε πρόεδρος της διεθνούς επιτροπής εμπειρογνωμόνων της [[ΟΥΝΕΣΚΟ]] για τη διάσωση της [[Βενετία|Βενετίας]], καθώς και υπηρέτησε στο καλλιτεχνικό συμβούλιο των μουσείων της Γαλλίας.<ref name=":0" /><ref name=":1" />

Το 1966 του απονεμήθηκε το [[βραβείο Εράσμους]] στη [[Χάγη]]<ref name=":0" />

Επίσης κατείχε τους παρακάτω τιμητικούς τίτλους:<ref name=":0" /><ref name=":1" />