Νικόλαος Μαυροκορδάτος (1670-1730): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 6:
Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] και ήταν γιος του [[Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (ο εξ απορρήτων)|Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου του εξ απορρήτων]], ηγεμόνα της Μολδαβίας και γόνου παλιάς αρχοντικής φαναριώτικης οικογένειας με [[Χίος|χιώτικη]] καταγωγή.
Το [[1697]] διαδέχθηκε τον πατέρα του ως μέγας δραγουμάνος και το [[1709]] διορίστηκε ηγεμόνας της [[Μολδαβία]]ς. Το [[1716]] ανέλαβε την ηγεμονία της [[Βλαχία]]ς, αλλά με την εισβολή του αυστριακού στρατού στο [[Βουκουρέστι]] συνελήφθη και μεταφέρθηκε στη [[Βιέννη]]. Τελικά με τη [[συνθήκη του Πασάροβιτς]] το [[1718]] αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη.
Κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του αποδείχτηκε ικανός. Κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να αναδιοργανώσει το διοικητικό σύστημα, να απωθήσει τους [[Τάταροι|Τατάρους]] και να επιβάλει μια τάξη σε μια περιοχή που σπαραζόταν από πολεμικές συγκρούσεις. Εκτός από τις ηγετικές και διοικητικές του ικανότητες, ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος επέδειξε και μια ιδιαίτερη έφεση στα γράμματα, απόρροια της καλής εκπαίδευσης που είχε λάβει από νεαρή ηλικία. Το [[1719]] δημοσίευσε το ''«Περί των καθηκόντων»'' και στη συνέχεια το ''«Ψόγος Νικοτιανής»''. Μετά το θάνατο του, το [[1800]], δημοσιεύτηκε το ''«Φιλοθέου πάρεργα»'', το οποίο είναι γραμμένο σε αρχαιοελληνική γλώσσα και θεωρείται το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα των νεότερων χρόνων. Στο έργο του μπορεί να διακρίνει κανείς τις επιρροές του από το πνεύμα του [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμού]].
| |||