Άλοϊς Μπρούνερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Βιβλιογραφία: πρόσθεση τίτλου |
δομή -προσθήκες, τεκμηρ., επικαιροποίση ανενεργ. συνδ. |
||
Γραμμή 23:
}}
{{Ολοκαύτωμα}}
Ο '''Αλόις Μπρούνερ''' (γερμ. Alois Brunner) ήταν [[Αυστρία|Αυστριακός]] [[ναζί]] εγκληματίας πολέμου, δεξί χέρι του [[Άντολφ Άιχμαν]], διοικητής στρατοπέδων συγκέντρωσης και βασικός υπεύθυνος για τις μεταγωγές περίπου
==Βιογραφία==
===Πρώτα χρόνια===
Ο Μπρούνερ γεννήθηκε στο (τότε) Νάντκουτ (Nádkút) της [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγαρίας]], σήμερα Ρόρμπρουν (Rohrbrunn) της [[Αυστρία|Αυστρίας]] στις 8 Απριλίου του 1912. Το [[1931]] σε ηλικία 19 ετών έγινε μέλος του Αυστριακού παραρτήματος του [[NSDAP|Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος]] και το Δεκέμβριο του [[1932]] εντάχθηκε στην [[SA]]. Το [[1933]] το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα τέθηκε εκτός νόμου στην Αυστρία και ο Μπρούνερ εντάχθηκε στην "Αυστριακή
Επιδεικνύοντας έντονο αντισημιτισμό, γρήγορα βρέθηκε στο γραφείο του παλαιού του γνώριμου Άιχμαν, ως ιδιαίτερος γραμματέας του. Ο Άιχμαν που από το 1938 υπηρετούσε στη [[Βιέννη]] ως επικεφαλής του "Γραφείου Μετανάστευσης Εβραίων" τον τοποθετεί επικεφαλής στο γραφείο μόλις μετατίθεται ξανά στη Γερμανία.<ref>
Ο Μπρούνερ ===Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος===
====Δράση στην Ελλάδα====
Όταν άρχισε ο [[ΒΠΠ|Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος]] ο Μπρούνερ συνέχισε τη δράση του στην Αυστρία, εκτοπίζοντας αυτή τη φορά περίπου 47.000 Εβραίους σε διάφορα [[Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης|στρατόπεδα συγκέντρωσης]] και συνέχισε τη δράση του μετατιθέμενος στο [[Βερολίνο]]. Δεν άργησε όμως να μετατεθεί και πάλι, αυτή τη φορά στη [[Θεσσαλονίκη]] ως επικεφαλής του "Ειδικού Τμήματος της Αστυνομίας Ασφαλείας για τα εβραϊκά ζητήματα Θεσσαλονίκης-Αιγαίου" (Sonderkommado den Sicherheitspolizei fur Judenangelegenheiten Saloniki-Agais) μαζί με τον ομοιόβαθμό του Ντήτερ Βισλιτσένι (Dieter Wisliceny).<ref>{{cite book|last=Κουζινόπουλος|first=Σπύρος|title=Υπόθεση Αλόις Μπρούνερ|year=2005|publisher=Ιανός|isbn=9607827139|location=Θεσσαλονίκη|page=47}}</ref><ref>Στον ιστοχώρο [http://www.webcitation.org/5vB0OhDVY Holocaust Research project] αναφέρεται ότι στη Θεσσαλονίκη είχε σταλεί ο συνεπώνυμος και ομοιόβαθμός του Άντον Μπρούνερ ο οποίος είχε συμμετάσχει στις απελάσεις από την Βιέννη αλλά δεν ήταν μέλος των Ες-Ες.(Κουζινόπουλος, σ. 100)</ref> Ο Μπρούνερ επιδεικνύει και πάλι τις οργανωτικές του ικανότητες. Από τις πρώτες ημέρες της παρουσίας του εκεί, υποχρεώθηκαν όλοι οι Εβραίοι να φορούν κίτρινα αστέρια και να σημαίνουν ως "εβραϊκά" τα καταστήματά τους. Την ίδια περίοδο δημιουργήθηκαν και δύο [[γκέτο]] στα οποία μεταφέρθηκαν όλες οι εβραϊκές οικογένειες. Μετά από διαταγή του Άϊχμαν στις 10 Μαρτίου 1943,<ref>Κουζινόπουλος, σ. 56.</ref> από τις 14 Μαρτίου και έπειτα οργανώνει συρμούς με κλειστά βαγόνια, καθένας από τους οποίους χωρά 2.500-2.800 άτομα, απευθείας προς το [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς]]. Όσο βρισκόταν ο Μπρούνερ στην Θεσσαλονίκη, έφυγαν από αυτή 17 τέτοιοι συρμοί. Έχοντας καταστρέψει αρχεία, εγκαταστάσεις λατρείας, ακόμη και αυτό το νεκροταφείο των Σεφαρδιτών Εβραίων της Θεσσαλονίκης, καταφέρνει μέσα σε έξι εβδομάδες να καταστρέψει μια από τις πλέον μακραίωνες (η κοινότητα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης αριθμούσε περίπου 60.000 άτομα και υπήρχε επί πέντε αιώνες) και δραστήριες εβραϊκές κοινότητες στην Ευρώπη.<ref>Gale Encyclopedia of Biography, [http://www.answers.com/topic/alois-brunner#ixzz18spGN79e Alois Brunner], ''Answers.com''</ref>▼
Όταν άρχισε ο [[ΒΠΠ|Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος]] ο Μπρούνερ συνέχισε τη δράση του στην Αυστρία, εκτοπίζοντας αυτή τη φορά περίπου 47.000 Εβραίους σε διάφορα [[Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης|στρατόπεδα συγκέντρωσης]] και συνέχισε τη δράση του μετατιθέμενος στο [[Βερολίνο]]. Δεν άργησε όμως να μετατεθεί και πάλι, αυτή τη φορά στη [[Θεσσαλονίκη]] ως επικεφαλής του "Ειδικού Τμήματος της Αστυνομίας Ασφαλείας για τα εβραϊκά ζητήματα Θεσσαλονίκης-Αιγαίου" (Sonderkommado den Sicherheitspolizei fur Judenangelegenheiten Saloniki-Agais) μαζί με τον ομόβαθμό του Ντήτερ Βισλιτσένι (Dieter Wisliceny).<ref>[[##Κουζ2005|Κουζινόπουλος (2005)]], σ. 47</ref>{{efn|Στον ιστοχώρο [http://www.webcitation.org/5vB0OhDVY Holocaust Research project] αναφέρεται ότι στη Θεσσαλονίκη είχε σταλεί ο συνεπώνυμος και ομόβαθμός του Άντον Μπρούνερ, ο οποίος είχε συμμετάσχει στις απελάσεις από την Βιέννη αλλά δεν ήταν μέλος των Ες-Ες. [[##Κουζ2005|Κουζινόπουλος (2005)]], σ. 100.}}
▲
Ακολουθεί νέα μετάθεση του "ειδικού" επί των μεταγωγών, αυτή τη φορά στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Ντρανσύ]] στα περίχωρα του [[Παρίσι|Παρισιού]] στη Γαλλία (Ιούνιος 1943). Εκεί ανέλαβε το ρόλο του διοικητή, παίρνοντάς τον από τους Γερμανούς διοικητικούς και τη Γαλλική Αστυνομία της [[Κυβέρνηση του Βισύ|Κυβέρνησης του Βισύ]]. Το στρατόπεδο πέρασε έτσι στη δικαιοδοσία της SS. Ο νέος διοικητής "διοικούσε" με βασανιστήρια, αντίποινα αλλά και απάτες, καθώς αναφέρεται ότι ενθάρρυνε τους προς μεταγωγή κρατουμένους να παίρνουν μαζί τους όλα τα πολύτιμα προσωπικά τους αντικείμενα, αφού θα μεταφέρονταν σε μια "αποικία εργασίας" στην [[Πολωνία]]. Ο Μπρούνερ επεξέτεινε την ως δραστηριότητα του στρατοπέδου: Μέχρι την άφιξή του μετάγονταν σε στρατόπεδα μόνον όσοι Εβραίοι είχαν γεννηθεί εκτός Γαλλίας. Ο Μπρούνερ άρχισε να μεταγάγει και Γάλλους Εβραίους στα στρατόπεδα θανάτου, ενώ έδωσε έμφαση και στους "μελλοντικούς τρομοκράτες", όπως αποκαλούσε τα παιδιά των Εβραίων, στέλνοντας στα στρατόπεδα εκατοντάδες παιδιά χωρίς τους γονείς τους. Από τα 23.500 - 24.000 άτομα που ο Μπρούνερ μετήγαγε από το Ντρανσύ επέζησαν μόνο 1.645<ref>''Answers.com'', ό.π.</ref>▼
====Δράση στη Γαλλία====
▲
====Δράση στη Σλοβακία====
==Μετά τον Πόλεμο==▼
Ενώ έχει αρχίσει να διαφαίνεται η ήττα της [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανίας]], ο Μπρούνερ έφυγε από τη Γαλλία και μετέβη στα μέσα Σεπτεμβρίου του 1944 στη [[Μπρατισλάβα]] της [[Σλοβακία]]ς, αναλαμβάνοντας τον έλεγχο του στρατοπέδου εργασίας του Σερέντ (Sered'). Στη συνέχεια, συνεπικουρούμενος από τους ντόπιους εθελοντές SS, εξαπέλησε ένα ανθρωποκυνηγητό εναντίον των Εβραίων της χώρας, καταληστεύνoτας -σύμφωνα με την προσφιλή του τακτική- τα θύματα. Συνολικά, κατάφερε να εκτοπίσει 8.000 άτομα στο Άουσβιτς κι άλλα 4.000 στα στρατόπεδα του [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν|Ζάξενχαουζεν]] και του Τερέζιενστατ ([[:en:Theresienstadt concentration camp|Theresienstadt]]).<ref>[[#Safr2010|Safrian (2010)]], σσ. 207-210.</ref>
Προκειμένου να επιζήσει, οικειοποιείται την ταυτότητα ενός στρατιώτη της [[Βέρμαχτ]] που λεγόταν "Alois Schmaldienst". Εν τω μεταξύ, οι [[ΕΣΣΔ|Σοβιετικοί]] που έχουν καταλάβει τη Βιέννη εντοπίζουν τον συνεπώνυμό του Άντον Μπρούνερ και τον εκτελούν. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ο Αλόις θεωρείται νεκρός, ενώ συγχέεται με τον Άντον Μπρούνερ ακόμη και από τον Άϊχμαν. Ο Αλόις, όμως, χάρη στην ψεύτικη ταυτότητά του, καταφέρνει να βρει εργασία ως οδηγός σε αμερικανική βάση και να πάρει καινούργια ταυτότητα, μετακινούμενος αυτή τη φορά στο [[Έσσεν]], όπου παραμένει μέχρι το 1953. Την εποχή εκείνη οι γερμανικές αρχές αρχίζουν να ψάχνουν περισσότερο δραστήρια για ναζί εγκληματίες πολέμου. Ο Μπρούνερ, χρησιμοποιώντας αυτή τη φορά το όνομα "Georg Fischer" καταφέρνει, πιθανόν και με τη βοήθεια της [[Οργάνωση Γκέλεν | Οργάνωσης Γκέλεν]]<ref>[http://athena.hri.org/MPA/gr/other/brunner/gr_search.html Μακεδονικό πρακτορείο ειδήσων, Μπρούνερ]</ref>, να διαφύγει από την [[Ευρώπη]]. Παραμένει για σύντομο διάστημα στο [[Κάιρο]] και στη συνέχεια εγκαθίσταται στη [[Δαμασκός|Δαμασκό]] της [[Συρία|Συρίας]], όπου στην αρχή τον περιθάλπει, μέχρι να αναλάβει επικεφαλής του, ένα δίκτυο υποστηρικτών των Ναζί. ▼
▲===Μετά τον Πόλεμο===
Το [[1960]] ένας πρώην πράκτορας του [[Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ|Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ]] αποκαλύπτει σε Γάλλο πράκτορα ότι ο Μπρούνερ ζει στη Δαμασκό. Η Γαλλία, η οποία έχει ήδη από το 1953-54 καταδικάσει τον Μπρούνερ ερήμην σε ειδικό Στρατοδικείο (Tribunaux Permanents des Forces Armées (TPFA)) ζητά την έκδοσή του αλλά οι Σύροι που τον είχαν συλλάβει για εμπόριο ναρκωτικών, αποφασίζουν να εκμεταλλευτούν την πείρα του, τον αφήνουν ελεύθερο και τον χρησιμοποιούν για την αναδιοργάνωση της Συριακής Μυστικής Αστυνομίας.▼
▲Προκειμένου να επιζήσει,
▲Το [[1960]] ένας πρώην πράκτορας του [[Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ|Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ]]
Οι Ισραηλινοί, έχοντας πληροφορηθεί ότι ο Μπρούνερ ζει και θεωρώντας ότι δεν είναι σκόπιμο να επέμβουν άμεσα - όπως έκαναν με τον Άιχμαν στην [[Αργεντινή]] - έστειλαν το 1961 στη Δαμασκό ένα παγιδευμένο δέμα. Ο Μπρούνερ πήγε στο ταχυδρομείο να το παραλάβει αλλά αυτό εξεράγη και σκότωσε δύο ταχυδρομικούς υπαλλήλους. Ο "κ. Φίσερ" γλίτωσε το θάνατο, χάνοντας ένα μάτι. Από μια δεύτερη βόμβα που του έστειλαν το 1980 έχασε τα δάχτυλα του αριστερού χεριού. Το 1968 ζήτησαν την έκδοσή του τόσο η Αυστρία όσο και το [[Ισραήλ]]. Το ίδιο αίτημα υπέβαλε και η [[Γερμανία]] το 1984, αλλά κανένα από τα αιτήματα δεν ικανοποιήθηκε.
==Πηγές, Παραπομπές==▼
Το 1987 η [[Ιντερπόλ]] εξέδοσε διεθνές ένταλμα σύλληψης, ενώ το 1995 ο Ομοσπονδιακός Εισαγγελέας της Γερμανίας πρόσφερε αμοιβή 330.000 δολαρίων σε όποιον δώσει πληροφορίες που θα οδηγούσαν στη σύλληψή του. Οι αιτήσεις για σύλληψη ή έκδοση έλαβαν τελικά λαμβάνουν το 1999 την απάντηση του τότε Σύρου προέδρου [[Χαφέζ αλ Άσσαντ]] ότι δεν διαθέτει καμία πληροφορία σχετικά με το αν ο Μπρούνερ είναι ζωντανός ή πού ακριβώς βρίσκεται. Για τη Γαλλία η υπόθεση πέρασε στο Γαλλικό Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο στις 2 Μαΐου 2001 τον καταδίκασε ερήμην σε ισόβια κάθειρξη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.<ref>{{cite web|title=(Profiles:) Alois Brunner. Legal procedure|http://www.trial-ch.org/en/resources/trial-watch/trial-watch/profiles/profile/566/action/show/controller/Profile/tab/legal-procedure.html|publisher=TRIAL (Track Impunity Always)|accessdate=17.11.2015|location=Γενεύη|format=html|date=23.11.2011}}</ref>
Τελικά και ύστερα από έρευνες που διεξήγαγε επί μακρά σειρά ετών ο Εφραίμ Ζούροφ, συνεργάτης του Κέντρου Σιμόν Βίζενταλ, διαπιστώθηκε ότι ο Αλόις Μπρούνερ απεβίωσε το 2010 στη [[Συρία]], όπου, σύμφωνα με τον Ζούροφ και όπως προαναφέρθηκε, ζούσε υπό την προστασία του καθεστώτος.<ref>{{cite journal|title=Νεκρός ο "Χασάπης της Θεσσαλονίκης" Αλόις Μπρούνερ|journal=Έθνος|issue=2 Δεκεμβρίου 2014|url=http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64102386|accessdate=17.11.2015}}</ref>
==Σημειώσεις==
{{παραπομπές|group=lower-greek}}
{{παραπομπές|2}}
Γραμμή 56 ⟶ 71 :
|location=Θεσσαλονίκη
|isbn=9607827139
|ref=Κουζ2005
}}
Γραμμή 70 ⟶ 86 :
}}
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
*{{cite web|last=Georg M. Hafner και Esther Schapira|title=Die Akte B. – Alois Brunner. Die Geschichte eines Massenmörders|publisher=Hessischer Rundfunk|accessdate=17.11.2015|location=youtube|language=γερμανικά|format=video|year=1988}}
{{Authority control}}
| |||