Κωνσταντίνος Βολανάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 81.186.58.98 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρήστ...
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Konstantinos Bolanakis.JPG|thumb|right|300px|Ο Κωνσταντίνος Βολανάκης]]
Ο '''Κωνσταντίνος Βολανάκης''' ή '''Βολονάκης''' ([[Ηράκλειο]] [[Κρήτη]]ς, [[1837]]–[[Πειραιάς]], [[29 Ιουνίου]] [[1907]]) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες ζωγράφους του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]]. Θεωρείται ο "πατέρας της θαλασσογραφίας"
 
== Βιογραφία ==
Οι γονείς του Βολανάκη κατάγονταν από την Βολάνη, ένα μικρό χωριό της περιοχής του [[Ρέθυμνο|Ρεθύμνου]]. Σπούδασε στο Γυμνάσιο της [[Σύρος|Σύρου]], απ' όπου αποφοίτησε το [[1856]]. Την ίδια χρονιά, με παρότρυνση των μεγαλύτερων αδελφών του, πήγε στην [[Τεργέστη]] για να δουλέψει ως λογιστής κοντά στον μεγάλο οίκο εμπορίας ζαχάρεως Αφεντούλη. Ο Αφ''τελιστικώς εις τον Κήπο των Τιτάνων".'' Από την ίδια χρονιά και μέχρι το 1903 δίδαξε στην Σχολή των Ωραίων Τεχνών (μετέπειτα [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών]]) της [[Αθήνα]]ς, αρχικά το μάθημα της Στοιχειώδους Γραφής και αργότερα το μάθημα της Αγαλματογραφίας. Στο μεταξύ, λόγω τόσο της πολυμελούς οικογένειάς του όσο και των χαμηλών τιμών πωλήσεως των πινάκων του, πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του φτωχός. Είναι χαρακτηριστικό, ότι λόγω της πενίας αντέστρεψε το σύνηθες, και ανυ και μετά οι πελάτες να πηγαίνουν στον κορνιζά, αυτός συνεργάσθηκε με τον κορνιζά Λούτσο στον Πειραιά, και ζωγράφιζε πίνακες που να ταιριάζουν σε μέγεθος με τις ξυλόγλυπτες κορνίζες του. Ταλαιπωρημένος από μια [[κήλη]], τελικά πέθανε στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] το [[1907]], ενώ ''"στην κηδεία του παρευρέθησαν μόνο 5-6 άτομα".'' <ref name="ReferenceA">"Κωνσταντίνος Βολανάκης" Λεύκωμα του Λυδάκη Στέλιου, Εκδόσεις Αδάμ - Πέργαμος, ISBN 960-500-192-6, Σελίδες: 217, Έτος Έκδοσης: 1997"</ref>
Οι γονείς του Βολανάκη κατάγονταν από την Βολάνη, ένα μικρό χωριό της περιοχής του [[Ρέθυμνο|Ρεθύμνου]]. Σπούδασε στο Γυμνάσιο της [[Σύρος|Σύρου]], απ' όπου αποφοίτησε το [[1856]]. Την ίδια χρονιά, με παρότρυνση των μεγαλύτερων αδελφών του, πήγε στην [[Τεργέστη]] για να δουλέψει ως λογιστής κοντά στον μεγάλο οίκο εμπορίας ζαχάρεως Αφεντούλη. Ο Αφεντούλης εκτίμησε τις καλλιτεχνικές ικανότητες του νεαρού Βολανάκη από τα πάμπολλα σκαριφήματα με βάρκες, πλοία και λιμάνια που ο τελευταίος έφτιαχνε μέσα στις σελίδες των λογιστικών βιβλίων. Έτσι, αντί να απολύσει τον άτακτο λογιστή, ο Αφεντούλης ανέλαβε να τον στείλει στην [[Βαυαρία]] για να σπουδάσει ζωγραφική στην [[Ακαδημία του Μονάχου]] κοντά στον [[Καρλ φον Πιλότυ]] (Karl von Piloty) το [[1860]].<ref>"Πειραϊκόν Ημερολόγιον" Αρχείο Πειραϊκών Σπουδών (1966) τομ.1ος σελ.66</ref>
 
ΟιΜετά γονείςτην τουαποφοίτησή Βολανάκη κατάγονταντου από την ΒολάνηΑκαδημία του [[Μόναχο|Μονάχου]], έναο μικρόΒολανάκης χωριόεργάστηκε τηςστο περιοχήςΜόναχο, τουτην [[Ρέθυμνο|ΡεθύμνουΒιέννη]]. Σπούδασεκαι στοτην ΓυμνάσιοΤεργέστη. τηςΤο [[Σύρος|Σύρου1883]], απ'επέστρεψε όπουστην αποφοίτησε[[Ελλάδα]] τοκαι εγκαταστάθηκε στον [[1856Πειραιάς|Πειραιά]]. ΤηνΣε ίδιααυτό χρονιά,συνετέλεσε μεκαι παρότρυνσηη τωνπίεση μεγαλύτερωντης αδελφώνγυναίκας του ''"η οποία δεν άντεχε τον κρύο χειμώνα του Μονάχου".'' Όμως, πήγεο στηνκουμπάρος του [[ΤεργέστηΝικόλαος Γύζης]] γιατον νααπέτρεψε δουλέψειαπό ωςτο λογιστήςνα κοντάγυρίσει στονστήν μεγάλοΑθήνα, οίκογιατί εμπορίας''"εκεί ζαχάρεωςοι Αφεντούλη.πίνακες Οζωγραφικής Αφ''τελιστικώςπωλούνται εξευτελιστικώς εις τον Κήπο των Τιτάνων".'' Από την ίδια χρονιά και μέχρι το 1903 δίδαξε στην Σχολή των Ωραίων Τεχνών (μετέπειτα [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών]]) της [[Αθήνα]]ς, αρχικά το μάθημα της Στοιχειώδους Γραφής και αργότερα το μάθημα της Αγαλματογραφίας. Στο μεταξύ, λόγω τόσο της πολυμελούς οικογένειάς του όσο και των χαμηλών τιμών πωλήσεως των πινάκων του, πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του φτωχός. Είναι χαρακτηριστικό, ότι λόγω της πενίας αντέστρεψε το σύνηθες, και ανυαντί να αγοράζουν τους πίνακές του και μετά οι πελάτες να πηγαίνουν στον κορνιζά, αυτός συνεργάσθηκε με τον κορνιζά Λούτσο στον Πειραιά, και ζωγράφιζε πίνακες που να ταιριάζουν σε μέγεθος με τις ξυλόγλυπτες κορνίζες του. Ταλαιπωρημένος από μια [[κήλη]], τελικά πέθανε στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] το [[1907]], ενώ ''"στην κηδεία του παρευρέθησαν μόνο 5-6 άτομα".'' <ref name="ReferenceA">"Κωνσταντίνος Βολανάκης" Λεύκωμα του Λυδάκη Στέλιου, Εκδόσεις Αδάμ - Πέργαμος, ISBN 960-500-192-6, Σελίδες: 217, Έτος Έκδοσης: 1997"</ref>
 
== Έργο ==